رابرت اینهورن در وب‌سایت اندیشکده بروکینگز به بررسی مذاکرات هسته‌ای پرداخت و نوشت: منع غنی‌سازی و قلع همه تاسیسات غنی‌سازی موجود ایران، بهترین نتیجه حاصل از مذاکرات خواهد بود اما، چنین توافقنامه‌ای قابل حصول نیست، همه احزاب ایران ترجیح می‌دهند به جای پذیرش آنچه از نظر آنها سرشکستگی و حقارت ملی محسوب می‌شود، از خیر توافقنامه بگذرند و با تحریم‌های موجود سر کنند. 
وی می‌افزاید: علاوه بر این، اکنون دیگر برای از بین بردن توانمندی غنی‌سازی ایران بسیار دیر است. ایران به دانش چگونگی تولید و راه‌اندازی سانتریفیوژها دست یافته. حتی اگر بتوان تا حدی این کشور را به از بین بردن برنامه غنی‌سازی‌اش مجبور کرد، باز هم، در آینده توان ساماندهی دوباره آن را به دست خواهد آورد.
وی خواستار سخت‌گیری بر ایران در توافق هسته‌ای شد اما نوشت: نباید این توافقنامه را با یک توافقنامه ایده‌آل اما غیرقابل دستیابی بلکه با دیگر راه‌های جایگزینی که برای راه‌حل مبتنی بر مذاکره وجود دارد، مقایسه کرد. تشدید فشار اقتصادی به امید واداشتن ایران به مصالحه‌ای که مایل به آن نیست، یکی از این راه‌های جایگزین است، خاصه اگر ایران موفق شود که از خود چهره‌ای بی‌تقصیر در ایجاد بن‌بست مذاکرات ترسیم کند، متقاعد کردن دولت‌های حامی تحریم‌ها به افزایش بیشتر تدابیر تنبیهی کاری دشوار است.
اینهورن می‌افزاید: حتی اگر آمریکا بتواند سایر کشورها را به اعمال تحریم‌های شدیدتر علیه ایران متقاعد کند، با توجه به توان این کشور در زمینه ایستادگی در برابر تحریم‌ها و سخنان رهبر عالی آن مبنی بر اینکه ایران می‌تواند بدون توافقنامه به لحاظ اقتصادی ادامه دهد، این سؤال وجود دارد که آیا این تحریم‌ها باعث انعطاف بیشتر این کشور خواهد شد یا خیر.
راه جایگزین دیگر، استفاده از گزینه نظامی است. حمله نظامی می‌تواند برنامه هسته‌ای ایران را به عقب بازگرداند اما، چنین عقبگردی، موقتی خواهد بود و استفاده از گزینه نظامی می‌تواند سرآغاز تصمیم‌گیری ایران برای دستیابی به تسلیحات هسته‌ای در اسرع وقت شود، تصمیمی که طبق اعلام جامعه اطلاعاتی آمریکا تاکنون گرفته نشده است. افزون بر این، استفاده از نیروی نظامی می‌تواند به نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ایران بر فعالیت‌های هسته‌ای آن پایان دهد و پنبه تحریم‌های بین‌المللی که برای ادامه فشار بر ایران پس از حمله لازم است را رشته خواهد کرد. نتانیاهو و دیگر مخالفان توافقنامه نباید درباره احتمال موفقیت‌های این راه‌های جایگزین دچار توهم شوند.