نامه رهبری به جوانان اروپا و آمریکای شمالی دعوت به اسلام نیست، دعوت به فهم دروغی است که غرب در مورد اسلام می گوید. این فهم لزوما به قبول اسلام نمی رسد اما لزوما به فهم بیشتر دسیسه های نظام سلطه در غرب می انجامد که اسلام را قربانی اهداف خود کرده. دعوت به خواندن منابع دسته اول هم برای همین هدف مطرح شده. اتفاقا این تحلیل و برداشت از نامه دقیقا چیزی است که نامه را بی خاصیت می سازد؛ برای جوان غربی هیچ تازگی ندارد که یک رهبر مسلمان او را به دینش دعوت کند و اتفاقا با همین تحلیل است که وقتی نامه رهبری در رسانه های غربی منتشر می شود تیتر قریب به اتفاقشان این است: رهبر ایران جوانان غربی را به اسلام دعوت کرد! حال آنکه اصل نامه که طرح پرسش های اساسی در مورد غرب است سانسور می شود.

راستی اگر نامه دعوت به اسلام بود، جوانان نامسلمان آسیا و آفریقا و آمریکای جنوبی چه گناهی داشتند که مخاطب واقع نشدند؟