چند روزی ست در گیر کتاب امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای دکتر حسن روحانی هستم کتابی که در پاییز سال 90 منتشر شده با موضوع بازخوانی پرونده ی هسته ای ایران در دوران مسئولیت دکتر روحانی تا سال 84 و احتمالا با نیم نگاهی به انتخابات 92 ،کتاب حاوی نکات جالبی است، روحانی مکررا با نگاه انتقادی در باره ی سازمان انرژی اتمی و وزارت خارجه وقت(دولت خاتمی) صحبت می کند ...

در استانه مذاکرات تهران چند اتفاق ناگوار افتاد. اول این که یکی از سفرای ما در اروپا در مذاکره ای به مقامات آن کشور گفته بود ایران برای توقف غنی سازی آمادگی دارد. من فورا با آقای خاتمی تماس گرفتم و گفتم: من از اول نمی خواستم این مسئولیت را بپذیرم و می دانستم وزارت امور خارجه همکاری لازم را نمی کنند. سفیر شما گفته آماده "توقف" هستیم. بنابراین، چه طور بحث تعلیق محدود را با سه وزیر مطرح کنم؛ ظاهرا سفرای ما فرق بین " توقف" و "تعلیق" را نمی دانند.

دومین مسئله این بود که تعدادی از نمایندگان طرح سه فوریتی برای پذیرش پروتکل الحاقی را امضا کرده بودند و در پی تقدیم آن بودند. من با آقای خاتمی تماس گرفتم و گفتم اگر طرح در مجلس مطرح شود من استعفا می دهم . در این زمینه من و آقای خاتمی با آقای کروبی صحبت کردیم و طرح متوقف شد. ولی متاسفانه سفرای اروپایی از تهیه این طرح با خبر شده بودند.

سومین مسئله این بود که رئیس جمهور طی مصاحبه مطبوعاتی اعلام کرده بود ما تعلیق را می پذیریم. با شنیدن این مطلب به تیم مذاکراتی گفتیم در مورد پروتکل که در مجلس طرح سه فوریتی تهیه می کنند، تعلیق را هم که رئیس جمهور اعلام کرده، من دیگر قرار است بر سر چه موضوعی مذاکره کنم؟