امروز تو سلمانی نشسته بودم و داشتم زیر لب به خودم احسنت میگفتم بابت شناختن همه شگردهای اپوزوسیون که ناگهان گونه جدیدی از اپوزوسیون مشاهده شد که تحلیلی جدید از مرگ مرحوم پاشایی ارائه کردند. 

در همون لحظه به جهالت خودم در عمق شناخت اپوزوسیون محترم پی بردم و فهمیدم گونه های چه بسا بیشتری هم وجود دارد. این فرد محترم از آنجایی که اصولاً به موسیقی پاپ و هیچیک از موسیقیدانان نسل جوان علاقه نداشت بلکه متنفر بود از این پتانسیل به جهت تحلیلی جدید و فحشی نو به نظام استفاده میکرد.

ایشان فرمودند : این پسره قطعاً به یکی از اینا (سران نظام) وصل بوده وگرنه چطوری این همه آدم رو بردن ختمش؟ 

اونجا بود که به معنای واقعی دوباره به اون اصل قدیمی اپوزوسیون پی بردم :

در هر حالتی میتوان به نظام فحش داد. حتی اگر تحلیل دو حالت داشته باشد در هر دو حالت هم نظام مقصر است

خلاصه این یک مورد رو نشنیده بودم و همه تحلیل ها عاجزانه به دنبال چسباندن حاضرین به مخالفت با نظام و چسباندن مرحوم پاشایی به خودشان و نجنبش سبز بود.

پ.ن : واقعاً دهانم بسته بود چیزی بگم ...