شاید روزی که اردوغان تصمیم به حمایت از اپوزیسیون سوریه گرفت، فکر می کرد ظرف چند ماه اسد سقوط می کند و سپس او در چشم ناجی ملت سوریه مورد تقدیر اپوزیسیون اسد خواهد گرفت. اما اکنون اقدام او، خود او را در یک موقعیت خطیر قرار داده است.

داستان این است که نیروهای داعش اکنون وارد درگیری با کردهای سوریه شده اند. عمده یکی از مناطق اصلی کرد سوریه  به نام عین العرب (نام عربی) یا کوبانی (نام کردی) توسط داعش تصرف شده است و جنگ برای تصرف شهر اصلی ناحیه ادامه دارد. هیچ تضمینی هم وجود ندارد که داعش پس از تصرف این منطقه برای تصرف دو منطقه مهم دیگر کردنشین الحسکه و قامیشلی در سوریه اقدام نکند.

اما حدود 20% جمعیت ترکیه کرد هستند و دولت مرکزی سال ها با چریک های پ.ک.ک دچار درگیری نظامی بود که اخیرا وارد پروسه صلح شده بودند. اما اکنون کردهای ترکیه با کردها سوریه همدردی می کنند و احساس می کنند که باید به کردهای سوریه کمک کنند. ماجرا آن قدر جدی شده است که اوجالان، فرمانده زندانی پ.ک.ک، اعلام کرده است که در صورت سقوط شهر کوبانی، پروسه صلح کردها با ترک ها متوقف خواهد شد. داووداوغلو هم پس از آن به صورت کلامی اعلام کرد که اجازه نمی دهد این شهر سقوط کند. اما این به معنای این است که ترکیه در یک دوراهی خطرناک وارد خواهد شد:

1. اگر سخن داووداوغلو در حد کلام بماند، از یک مرحله به بعد صبر کردها تمام خواهد شد و بخش کردنشین ترکیه ناآرام خواهد شد. همین حالا هم چندین بار بین نیروهای ارتش ترکیه و شهروندان کرد ترکیه که خواهان اعزام به سوریه برای جنگ با داعش بودند، درگیری بوجود آمده است. از سویی ترکیه مجبور خواهد بود، سیل پناهجویان فراری از داعش را بپذیرد که در صورت باقی ماندن آنها در ترکیه برای مدت طولانی، مشکلات فراوان برای این کشور ایجاد خواهد شد. 
     
2. اگر ترکیه وارد درگیری نظامی با داعش شود، یا باید خود وارد درگیری شود که در این صورت داعش اقدام متقابل خواهد کرد و معلوم نیست چه آینده ای برای ترکیه بوجود خواهد آمد. کافی است نیروهای داعش چند حمله انتحاری در ترکیه انجام دهند تا این امنیت ترکیه مورد مخاطره قرار گیرد. یا این ترکیه خود وارد نشود ولی چریک های کرد را تجهیز کند که در این صورت در آینده پس از شکست داعش، خود این چریک های مسلح مشکل جدید برای ترکیه خواهند شد.

خلاصه کلام که اردوغان خود را در مخمصه بدی انداخته است!