سوابق «هرتوافقی به از عدم توافق است»

وقتی مذاکرات سعدآباد در سال ۸۲ به نتیجه نمی‌رسد، تیم مذاکره کننده (همین تیم کنونی به سرپرستی آقای روحانی)‌ تصمیم می‌گیرد پیش از عزیمت وزرای خارجه کشورهای غربی، کنفرانسی مطبوعاتی با حضور رئیس‌جمهور خاتمی برپا کند.

مسئله تیم مذاکره کننده دغدغه همیشگی این جناح سیاسی بود. آن‌ها موفقیت خویش بر رقیب داخلی را به نزدیکی با غرب پیوند زده‌ و اکنون که مذاکرات با غرب شکست خورده بود، می‌خواستند با ارسال تصاویری از یک کنفرانس مشترک با خاتمی و وزرای خارجه اروپایی به رسانه‌ها، تصویر شکست مذاکرات و عدم توافق با غرب را «روتوش» کنند.

اما دیپلمات‌های غربی برخلاف طرف‌ ایرانی فقط اسمشان دیپلمات نبود. برای همین هم وقتی متوجه «نیاز» تیم ایرانی می‌شوند، به بهترین وجه از آن بهره برداری می‌کنند.

یوشکا فیشر روی میز می‌کوبد و می‌گوید: ما تا وقتی به توافقی نرسیم حاضر نیستیم به کنفراس مطبوعاتی بیاییم و با خاتمی دیدار کنیم!

خود فیشر در مستند بی‌بی‌سی می‌گوید بعد از حرف من، اعضای تیم ایرانی به جنب و جوش افتادند، پچ پچ کردند و تلفن‌هایی به این طرف و آن طرف ‌زدند...

نتیجه آن «توپ و تشر» توافقات خفت‌بار سعدآباد در واپسین لحظه بود!

به نظر می‌رسد شعار «هر توافقی به از عدم توافق است» از همانجا به راه حل (بلانسبت) دیپلماتیک آقایان تبدیل شده