آسوشیتدپرس درباره «قصه‌ها» که دیروز در جشنواره ونیز نمایش داده شد نوشته است : زمان برای شخصیت‌های فیلم قصه‌ها سخت می‌گذرد. کار کم است. نرخ‌ها بالا است. اعتیاد به مواد مخدر بسیاری از جوانان را در برگرفته است. قصه‌ها که یکی از بیست فیلم بخش مسابقه است مجموعه‌ای از چند داستان از تلاش شهروندان تهرانی راننده تاکسی زیربار قرض، مستمری بگیران فقیر و کارگران کارخانهٔ بیکار است. 

این تصویری است که رخشان بنی اعتماد از ایران برای جهانیان ارائه داده است. کشوری که در آن بیکاری و فقر و اعتیاد بیداد می کند و حکومت هم در خوشبینانه ترین حالت اگر باعث این بدبختی نباشد، دردی هم از کسی دوا نمی کند. حالا خانم کارگردان در نشست خبری اش گفته که باعث این بدبختی ها تحریم  است. ولی کسی که لااقل کمی سینما را بشناسد می داند مهم حرفی است که خود فیلم می زند نه صحبت های حاشیه ای که کارگردان می خواهد به اثرش الصاق کند. 

جالب است که اسوشیتدپرس هم نوشته است: *قصه‌ها هرگز علت مصائب شخصیت ها را افشا نمی‌کند* اما کارگردان می‌گوید می‌خواست لطماتی را که تحریم‌های غربی‌ها بخاطر برنامه‌های هسته‌ای ایران بر مردم عادی وارد میکند نشان بدهد.

با این حال مسئله جالب و مهم کسانی اند که این صحبت ها را اصل می گیرند نه خود فیلم را. زمان برگزاری  جشنواره گذشته فجر عده ای از مدیران و فعالان فرهنگی حزب الهی اینکه بنی اعتماد اثرش را به جشنواره های جهانی نفرستاده نشانه حسن نیت او می دانستند و به ما توصیه میکردند که او را نقد نکنیم و خودشان هم شروع کردند به حمایت از فیلم  و حالا که بنی اعتماد فیلمش را به یکی از چند جشنواره معتبر جهانی فرستاده، حرف های او در این جشنواره را نشانه صلح نیتش می دانند و احتمالا در آینده برای هر کار بنی اعتماد یک فلسفه خواهد بافت و از او حمایت خواهند کرد!

پ.ن: تصویر خوشحالی بنی اعتماد و بازیگرانش از تصویر زیبایی که از ایران ارائه داده!!