این۳ شهید هسته‌ای را جا نیندازید
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «پارس»، مرتضی خلفی زاده در صفحه اجتماعی خود نوشت:
«چند روز پيش يكي از دوستان با من تماس گرفت و گفت فلاني شنيدي كه در همايش دلواپسان عكس شهيد علي‌محمدي و شهيد رضايي نژاد را حذف كرده‌اند؟»
این آغاز یادداشت خانم منصوره کرمی همسر دانشمند هسته ای شهید، دکتر علیمحمدی در روزنامه اعتماد است. این اتفاق مربوط به برگزاری همایش خط قرمز با موضوع مذاکرات هسته ای ایران با گروه 1+5 است که سه هفته پیش برگزار شد. وی در ادامه از این اقدام انتقاد و به کسانی که به شکلی تبعیض آمیز تصاویر شهدای هسته ای را منتشر می کنند درباره نتیجه کارشان هشدار می دهد.
تصویری از دکور مراسم
متأسفانه کج سلیقگی و ـ ان شاء الله ـ اقدام غیرعامدانه برخی دوستان کم آشنا با حوزه «مدیریت پیام» با شیطنت خبرنگار اصلاح طلب اعتماد همراه و گلایه این همسر بزرگوار شهید گرانقدر هسته ای مان، رسانه ای شد.
از خبرنگاران اصلاح طلبی که همکاران قبلی شان اکنون در bbc و voa و خرده سایتهای ضد انقلاب تازه کار پس از فتنه 88 مشغول زیر پا گذاشتن خون شهیدان هستند انتظاری نیست که از این بانوی بزرگوار و داغدیده ـ که به حق هم انتقاد کرده است ـ بخواهند تا درد دلش را رسانه ای نکند، انتظار از دوستانی است که با ندانم کاری و اقدامات جاهلانه و حتی با نیت خیر، هزینه سنگینی به خط مقاومت تحمیل می کنند.
بی تردید هیچ توجیه و استدلالی درباره این اقدام جاهلانه وجود ندارد و این دوستان باید زمینه جبران آنچه که رخ داده را فراهم و از همسران شهیدان علیمحمدی و رضایی نژاد و البته شهید قشقایی عذرخواهی و دلجویی نمایند.
از سویی همسران شهدای هسته ای جایگاهی دارند که به هیچ وجه نباید هزینه جریانهای سیاسی شود؛ به خصوص جریانهایی که پرونده شان در خصوص رد نیاز مبرم ایران به انرژی هسته ای و وادادگی محض و نابودی همه دستاوردهای شهدای هسته ای روشن است.
میان هیچ یک از شهیدان راه انقلاب اسلامی از سال 42 تا شهدایی که هم اکنون در جبهه مقاومت در سوریه و عراق به شهادت می رسند تفاوتی نیست و کسی شأنیت دسته بندی برترین انسان های عالم را ندارد.
متن یادداشت همسر شهید علیمحمدی به شرح زیر است:
«*حقيقتش اين است كه چند روزي است كه به فكر فرورفته‌ام كه آنها دلواپس چه هستند كه شهيد علي‌محمدي و شهيد رضايي‌نژاد دلواپس آن نيستند.* آيا، آن روزهايي كه شهيد علي‌محمدي و شهيد رضايي‌نژاد نگران بودند اينها اصلا معني نگراني را مي‌دانستند چيست؟ آيا، آن روزها كه همسران ما به شهادت رسيدند، اين آقايان نگران شده بودند؟ و همايشي گذاشتند تا مسوولان را بيدار كنند تا بيشتر از دانشمندان كشورمان مراقبت كنند؟ آيا، آن روزها كه بين شهدا فرق مي‌گذاشتند و شهيد درجه يك، دو و سه درست مي‌كردند، اصلا نگران صدماتي كه به انقلاب، مردم و خانواده شهدا مي‌زدند، بودند؟ آيا از دل من و همسر شهيد رضايي‌نژاد با خبر بودند؟ كه حالا آنها نگران شده‌اند و ما بي‌خيال انقلاب.
شنيده‌ام بعضي از آقايان دلواپس معتقدند كه دولتمردان، رهبري نظام را تحت فشار قرار داده‌اند و براي همين هم رهبري هيچ صحبتي نمي‌كنند! خيلي تعجب كردم كه اين چه جور دلواپسي است كه شما به خود اجازه مي‌دهيد حتي اقتدار رهبري نظام را هم زير سوال ببريد. آيا فكر نمي‌كنيد ناخواسته در دام دشمن افتاده‌ايد و شايد اين راهي كه مي‌رويد شما را به ناكجاآباد ببرد؟ آيا، شما نمي‌دانيد تنها پشتوانه انقلاب وجود رهبري انقلاب و وحدت مردم است؟ اگر ما الان با اعتماد به نفس پشت ميز مذاكرات مي‌نشينيم به خاطر تصميمات درستي بوده است كه از رهبري نظام تا مسوولان نظام، از اول پيروزي انقلاب اسلامي، در زمان‌هاي مناسب گرفته‌اند.»
به خدا دیگه از این وضع خسته شدیم، هر روز یک دعوای سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و هنری و ورزشی و... پس ما کی می خواهیم و می تونیم از این نعمت حیات که خداوند مبارک و منزه به ما اعطاء فرموده اند استفاده کنیم،کی؟ دیگه آدم از خودش و همه چیز بیزار می شه وقتی این همه نامبارکی رو تو جامعه می بینه.. ما که یه روز خوش ندیدیم و فقط به خاطر یک لقمه نان حلال دویدیم وو .. به هیچ جایی نرسیدیم. یا حق