شليك به مدیریت شاخص جهادی/ برخورد ناعادلانه با بانوان
آیا یک جابه‌جایی ساده و متناسب سازی شغل و اتاق محل خدمت برای بانوان در یک سازمان تا این حد باید جنجال آفرین شود و نگرانی بیافریند؟
پايگاه خبري تحليلي «پارس»- سینا علیمحمدی- برای شلیک به هدف پیش از هر اقدام، شکارچی در جستجوی دلیل کشیدن ماشه و رهاکردن نیزه است و اگر اقدام او و دلیلش برای ضربه زدن با هیچ قانون و منطقی قابل توجیه نباشد، معمولا آسوده ترین کار، پاک کردن صورت مساله و بازنویسی و نامگذاری مجدد آن به شکل دلخواه است تا در برابر آن که از بیرون می‌نگرد حق به جانب و سینه ستبر کرده بایستد و مقابل دوربین‌ها عکس یادگاری بگیرد.
نمونه اخیر این داستان را می‌توان در شلیک و حمله به شهرداری تهران به بهانه طرح تکریم بانوان این سازمان، آشکارا ملاحظه کرد، طرحی که باید لب به تحسین آن گشود به یکباره آماج نیزه‌ها و گلوله‌های کسانی می‌شود که اصل ماهیت آن را بازنویسی کردند و تعابیری همچون «تفکیک جنسیتی در شهرداری تهران» یا «برخورد ناعادلانه با بانوان» برایش به کار بردند تا بتوانند با انگیزه‌های غیرفرهنگی به یک معروف و نهی از منکر حمله کنند و در این مسیر از تمام توان رسانه‌ای بیگانه و در مواردی تریبون‌های داخلی حتی بهره بردند.
آنچه در این میان و با مهارت خاص جنجال آفرینان نادیده و مغفول ماند، اصل ماهیت طرحی بود که احیای کرامت انسانی بانوان در محیط کار را هدف قرار داده بود و ناجوانمردانه و هدفمند گروهی دندان برایش تیز کردند تا به تضعیف یک مدیریت شاخص جهادی بیانجامد.
کدام بانویی از ایجاد فضایی امن در محیط کار با ساعت کاری مناسب و تنظیم شده به گونه ای که بتواند زمان کافی در کنار خانواده، همسر و فرزندانش باشد، گلایه می کند؟ کدام بانویی از اختلاط مستمر با مردی غریبه در یک اتاق کوچک استقبال می کند؟ آیا یک جابه‌جایی ساده و متناسب سازی شغل و اتاق محل خدمت برای بانوان در یک سازمان تا این حد باید جنجال آفرین شود و نگرانی بیافریند؟
وارونه جلوه دادن هدف مدیریت شهری از این طرح در حالی اتفاق افتاد که بسیاری از مردم هر روز به شکل و دلیلی با سازمان‌ها و مراکز وابسته به شهرداری تهران مواجهند و به آن رفت و آمد دارند و خود بی هیچ حائلی نقش پررنگ و تاثیرگذار بانوان را در این سازمان از نزدیک دیده و می‌بینند و اکنون با اجرای این طرح و هم افزایی این گروه از منابع انسانی، قطعا شاهد بهره بری بالاتر و ایجاد امنیت شغلی پایدارتری برای بانوان در این سازمان بزرگ خواهیم بود.
بی تردید حضور و نقش آفرینی حدود 10 هزار همکار خانم در شهرداری تهران، در جایگاه‌های مناسب و متناسب با کرامت آنها و ساماندهی درون سازمانی، اتفاقی است که می‌تواند الگویی برای دیگر سازمان‌ها و نهادها باشد و شاید به همین دلیل است که گروهی به تکاپو افتاده اند و به دنبال از پای درآوردن و شکار این الگو و خاموشی آن هستند.
بعضی خانم ها و آقایان هستند که از صبح تا ظهر در محل کارشان در حال لاس زدن با یکدیگر هستند ، طبیعی است که این افراد از چنین طرحی عصبانی می شوند.
به نام خدا انسان برای اینکه محیط را برای خلاف کردن خودش آمده کند دست به هر کاری میزند تال طرحش پیاده شود وبرای اینکه همه منظوره خودش را توجیه کند. آخرش انکار قیامت است .من نمی دانم آیا نیاز مبرم است که بانوان محترم در شهرداری کار کنند تا نیاز به این اقدامات باشد و به دنبالش هر کسی حرفی بزند چرا یک تصمیم عادلانه به نفع بانوان در این کشور کسی نمی گیرد آقا در بعضی از شغلها نیاز است قبول اما چرا خاک را با دو دست بر سر خود کرده و دنبال تدبیریم آقا نکن از اول نکن .راه برون رفت از این بیکاری جوانان یکی هست و دیگر هیچ باید در طرح اشتغال بانوان بازنگری شود تا کرامت زن و اهمیت مادر بوده مشخص شود. خدا نقش بازیگری را به مرد و کارگردانی را به زن داده نمی دانم چرا همه می خواهند بازیگر شوند مگر کارگردانی شغل نیست. البته که خیلی سخت است و پدر درآور ولی آنچه که ÷شوانه است فکر کردن و پیاده سازی آن توسط بازیگر است. امیدوارم که خدا بجای پول به ما عقل پود درآوردن بدهد