یک‌جور ۱۹۸۴ پست‌مدرن

خبری که به طنز می‌ماند منتشر شده است که تلویزیون دولتی پیونگ مانگ مدّعی شده کره شمالی و پرتقال فینال جام جهانی را برگزار خواهند کرد و لابد تا حالا خبر درهم‌شکستن پرتقال را هم به همّت دلاوران هموطنشان پخش کرده‌اند. (یعنی همان تیمی که در جام جهانی با هفت گل کره شمالی را نابود کرد)

  
می توان به این خبر خندید امّا اگر یادگاری نوشتن کودکان اسرائیلی روی بمب و تماشای بمباران غزّه را به حساب شست‌وشوی مغزی و دشمنی دیرینه‌ی اسرائیلیان بگذاریم،‌ با خبرمحبوبیّت هفتادودو درصدی اسرائیل در امریکا چه کنیم؟ اسرائیل،‌ کشوری که بخشهایی از خاک تمام همسایگان خود را در اشغال دارد و هر خلافی که طبق موازین بین‌المللی متصوّر است مرتکب شده، چرا باید چنین محبوبیّتی در امریکا داشته باشد؟ 

کم‌بودن اطّلاعات عمومی مردم امریکا که معروف است، ‌اینکه برخی رسانه‌ها بخواهند طبق میل خود اخبار را منعکس کنند هم درست ولی مگر دیگر راهها را بسته‌اند؟ ابداً نباید به این نتیجه رسید که می‌خواهم بگویم همه‌جا آسمان همین رنگ است ولی این دوّمی در جهان آزاد ترسناک‌تر نیست؟ یک‌جور ۱۹۸۴ پست‌مدرن؟