اگر از توطئه غیر دانشجویانی که به نام دانشجو به همراهی عده‌ای دانشجوی جوزده و مغرض ، حادثه 18 تیر را به وجود آوردند بگذریم، می‌توان یکی از عوامل دخیل در بالا رفتن التهاب ماجرا و تحقق مقاصد دشمن را، ورود برخی از عناصر خودسر به اصطلاح «لباس شخصی‌« به ماجرا و حمله به کوی دانشگاه با شعار یا زهرا و یاحسین دانست.

این که بر طبق اسناد و اعترافاتِ متهمین، نفوذ افرادی تطمیع شده در بین نیروهای حزب‌اللهی و تحریک آنان و ایجاد هیجان و التهاب در بین آنها برای برخورد تهدیدآمیز و فیزیکی ، باعث این حملات شده؛ این که گروهی غیر حزب‌اللهی با ظاهر حزب‌اللهی در بین این عده، بر حجم التهاب و تشنج می‌افزوده‌اند؛ این که ردپای عزت‌الله سحابی در این میان دیده می‌شود...؛ همه و همه درست است اما قطعا اگر همان عده قلیل حزب‌اللهی هیجان خود را کنترل می‌کردند و بر احساسات کور خود پا می‌گذاردند و به این قضیه ورود نمی‌کردند مطمئناً برخی از تبعات و مشکلات پیش نمی‌آمد. گرچه عوامل اصلی در وقوع حادثه 18 تیر، چیزهایی غیر از این بوده اما این ورود خودسرانه گروهی قلیل، بر آتش التهابات خواه ناخواه افزوده و آن را شعله‌ورتر کرده است.

این گونه می‌شود که رهبر انقلاب در سخنرانی بعد از واقعه کوی دانشگاه، بخشی از زمان سخنرانی را به این موضوع اختصاص می‌دهد و برخی جوانان مومن را این گونه سرزنش می‌کند:

«وقتی هیجانات کور پا وسط بگذارند، دشمن فوراً استفاده خواهد کرد. ما بارها این را گفتیم، چرا گوش نکردند؟ چرا گوش نمی‌کنند؟ حتی اگر یک چیزی که خون شما را به جوش می‌آورد، مثلا فرض کنید به رهبری اهانت کردند، باز هم باید صبر و سکون کنید. اگر عکس من را هم آتش زدند و یا پاره کردند، باید سکوت کنید. نیرویتان را برای آن روزی که کشور به آن نیازمند است، برای آن روزی که نیروی جوان و مومن و حزب‌اللهی باید در مقابله با دشمن بایستد، حفظ کنید.»

پانزده سال از آن زمان گذشته است اما این توصیه رهبر انقلاب هنوز کهنه نشده است. اکنون که فضا پس از روی کار آمدن دولت جدید، تدریجا به حال و هوا و فضای آن دوران در حال تغییر است، بازگشتی دوباره به این توصیه های رهبری شدیدا احساس می‌گردد.

حرکت در جهت احساسات و هیجانات کور، قطعا حرکتی در جهت تکمیل پازل دشمن است.