«وندی شرمن» بالاخره یک حرف راست هم زد!

به گزارش پارس به نقل از فارس، پس از روی کار آمدن دولت یازدهم در ایران و آغاز دور جدیدی از مذاکرات هسته ای، وندی شرمن، معاون سیاسی وزیر امور خارجه ایالات متحده یکی از خبرسازترین چهره ها در ایران بوده است. اظهارات تند و بعضا بی ادبانه وی خانم شرمن در ایران واکنش های بسیار جدی برانگیخته است.

هرچند مقامات آمریکایی منکر این واقعیت هستند اما برخی رسانه های آمریکا از وی نقل کرده اند که در خصوص ایرانیان گفته است که فریبکاری در ژن آنهاست. وی از برچیدن برنامه هسته ای ایران سخن گفته و حتی در خصوص برنامه های موشکی کشورمان نیز حرف هایی زده است. به نظر می رسد خانم شرمن از همه چیز در ایران نگران است و انتظار دارد در مذاکرات جامع، تمام این نگرانی ها برطرف شوند!

با این حال، خانم شرمن اخیرا یک جمله راست در خصوص ایران بر زبان آورده است. وی در گفتگو با موسسه آسپن گفته است: « حتی اگر توافقنامه جامع هسته ای با ایران امضا شود دهه ها بی اعتمادی بین آمریکا و ایران از بین نخواهد رفت. »

شاید این درست ترین و صادقانه ترین حرفی باشد که شرمن در تمام عمر دیپلماتیک خود بر زبان رانده است؛ عمر دیپلماتیکی که به باور برخی تحلیل گران، شکست در مذاکرات هسته ای با کره شمالی بخشی از آن است و ممکن است شکست در مذاکرات هسته ای با ایران هم بدان اضافه شود.

دهه ها بی اعتمادی بین ایران و ایایلات متحده به این راحتی ها از میان نخواهد رفت و البته از بین رفتن آن، به عکس خیالات خانم شرمن، نیازمند اقدامات اعتمادساز گسترده از سوی کاخ سفید و کنگره آمریکاست.

ملت ایران بیش از ۶۰ سال است که دیگر به آمریکایی ها اعتمادی ندارد. محمد مصدق، نخست وزیر وقت ایران به آمریکایی ها اعتماد کرد چون به زعم وی فاقد سابقه استعماری در ایران بودند و می شد دشمنی های بریتانیا را با قدرت آنها محدود ساخت، اما در آخرین دیدار سفیر ایالات متحده با وی در تهران، جناب سفیر حتی حاضر نشد وی را « آقای نخست وزیر» بخواند. چند روز بعد هم دولت مصدق با کودتای آمریکایی ۲۸ مرداد ۳۲ سرنگون شد و ننگ این کودتا همواره بر چهره عاملان آن باقی ماند.

از این زمان بود که ایرانیان ۲۵ سال مبارزه کردند تا حکومت دست نشانده واشنگتن را براندازند و سرانجام در بهمن ۵۷ با انقلاب اسلامی به پیروزی رسیدند. اما پس از این انقلاب، ایرانیان بارها و بارها و شاهد شیطنت ها و خصومت های آمریکایی ها بودند.

سفارت ایالات متحده در ایران دست به برنامه ریزی برای سرنگونی حکومت نوپای جمهوری اسلامی زد و پس از آنکه تسخیر شد، ایران با حمله نظامی در طبس مواجه شد. پس از آن در جنگ ایران و عراق، حمایت های پنهان و آشکار ایالات متحده از عراق که حتی شامل دادن تصاویر ماهواره ای موضع گیری نیروهای ایرانی به طرف عراقی می شد خاطره ای بسیار تلخ را در ذهن ایرانیان رقم زد.

در روزهای پایانی جنگ بود که آمریکایی ها به محافظان کشتی های کویتی ای تبدیل شدند که نفت عراق را صادر می کردند. حمله ایران به این کشتی ها باعث شد تا آمریکایی رسما علیه ایران وارد مرحله اقدام نظامی شوند و ضمن هدف قرار دادن ناوچه های ایرانی و سکوهای نفتی کشورمان، هواپیمای ایرباس ایران را هدف قرار دهند.

پس از جنگ، نوبت به شیطنت های اقتصادی و سیاسی رسید. تصویب قانون داماتو، متهم کردن مستمر ایران به نقض حقوق بشر و حمایت از تروریسم و حتی دست داشتن در قاچاق مواد مخدر در پرونده آمریکایی ها ثبت شده است. ایران در حالی به این اتهامات متهم می شد که خود قربانی تروریسم بود و همچنین هزاران شهید در راه مبارزه با مواد مخدر داده بود.

اوج خصومت های ایالات متحده با ایران طی ده سال گذشته و پس از طرح مساله هسته ای ایران به ظهور رسید. ایران متهم شد که برای تولید سلاح هسته ای تلاش می کند و این در حالی بود که هیچ سندی دال بر این ادعا ارائه نشده و تا به حال هم نشده است. هیچ کدام از گزارش های آژانس تا به حال نشانه ای از انحراف برنامه هسته ای ایران نداشته و ندارند.

در کنار این اتهام زنی ها، تحریم هایی سخت علیه جمهوری اسلامی ایران وضع شد که به قول آمریکایی ها قرار بود ایران را فلج کنند؛ اگرچه این تحریم ها نتوانست ایران را فلج کند اما مشکلاتی را در تعاملات بانکی و فروش نفت برای ایران ایجاد کرد.

اکنون توافق ژنو حاصل شده و ایران و شش کشور موسوم به ۱+۵ در حال تلاش برای دست یابی به راه حل جامع هستند. دست یابی به راه حل جامع به این راحتی امکان پذیر نیست همان طور که مقامات جمهوری اسلامی ایران نیز بارها به آن تصریح کرده اند.

اما حتی اگر این توافق حاصل هم بشود، بی اعتمادی های طولانی مدت بین ایران و ایالات متحده از بین نخواهد رفت. سابقه خصومت های ایالات متحده با ایران طولانی تر و عمیق تر از آن است که با توافق هسته ای به پایان برسد.

خانم شرمن این بار را استثنائا راست گفته است. توافق جامع اگر هم حاصل بشود – که آن هم محل ابهام است – نه کودتای ۲۸ مرداد را از ذهن ها پاک می کند و نه شهدایی را زنده می کند که در اثر کمک های ایالات متحده به بغداد در جنگ ۸ ساله جان باختند. توافق جامع نه مسافران ایرباس را برمی گرداند و نه سال ها فشار اقتصادی را از خاطره ها پاک می کند.

شرمن و مقامات بالاتر از وی نباید فراموش کنند که اگر کشوری نیاز به اعتمادسازی داشته باشد، ایران نیست. این ایران است که اعتماد خود را به آمریکا از دست داده و این واشنگتن است که باید اعتمادسازی کند.