کیانوش عیاری اولین فیلمش را همان ابتدای انقلاب ساخت و در این چهار دهه ای که گذشته، دست کم هر دو سه سال فیلم شاخص و جریان سازی ساخته است، فیلم هایی که روایت و داستان بدیعی داشته و بی آنکه تحت تاثیر موج زمانه باشد راه خودش را رفته و بیش از فرم روایی، سطح و عمق میزانسن در آثارش چشمگیر است که داینامیک کم نظیری به فضا و حال و هوای کارهایش بخشیده و به مرور چنان پختگی عمیقی یافته که کنار شخصی مانند مرحوم کیارستمی می توان از او نیز به عنوان سینماگری سهل و ممتنع یاد کرد. اینها را گفتم تا برسم به اینکه، نسل منِ فیلمساز و نسل فیلمسازهای پس و پیش از من، مدیون کارگردانانی مانند عیاری است که هر اثری که می سازد کلاس درس است فارغ از محتوای آن اثر.