کلام جادوی خالص است و مقتدرترین موهبتی است که ما انسان ها داریم، اما از آن علیه خودمان استفاده می کنیم. ما با کلاممان هرج و مرج ایجاد می کنیم ، طرح انتقام میریزیم و از کلام برای ایجاد نفرت بین قوم ها ، خانواده ها و ملت ها استفاده می کنیم. ما به تکرار از کلام سواستفاده می کنیم .استفاده نادرست از کلام یعنی چگونه با کلام یکدیگر را از پا بیاندازیم و یا در حالت ترس و شک نگه داریم. چون کلام جادویی است که انسان ها در اختیار دارند و سواستفاده از کلام یعنی جادوی سیاه، پس همه ی ما تمام مدت از جادوی سیاه استفاده می کنیم ، بی آنکه بدانیم کلام ما تماما جادویی است....ما هر گاه عقیده ای را می شنویم و آن را باور می کنیم ، میثاقی را می پذیریم که بخشی از نظام باورهای ما می شود .... به ارتباطات روزانه انسانها نگاه کنید و مجسم کنید در روز چند بار ما با کلام خود یکدیگر را جادو می کنیم[با نظرات بد و اذیت کننده مان درباره دیگران، حتی عزیزانمان با گفتن مثلا اینکه : امروز چقدر قیافه ات بد شده! یا : این چیه پوشیدی! زشت شدی! با این کلام میثاقی را در ذهن شخص تداعی می کنیم که جادوی سیاه را جاری می کنیم. و گناه آن کلام و آن میثاق از ماست. پس با محبت و شادی کلام مان را روانه ذهن یکدیگر کنیم. و جادویی سفید بیافرینیم]
برگرفته از کتاب «چهار میثاق، نوشته دون میگوئل روئیز»
بارها می توان این کتاب را خواند و باز یاد گرفت.❤️❤️❤️