الهه رضایی و تاخیر همیشگی اش

راست می گفتند؛
همیشه زودتر از انکه بیندیشی اتفاق می افتد
من به همه چیز این دنیا دیر رسیدم
زمانی که از دست میرفت
وپاهای خسته ام‌توان دویدن نداشت
چشم میگشودم،همه رفته بودند
مثل بامدادی که گذشت
ودیر فهمیدم که دیگر شب است
بامداد رفت،
رفت تاتنهایی ماه را حس کنی
شکیبایی درخت را
واستواری کوه را
من به همه چیز این دنیا دیر رسیدم،
به حس لهجه بامداد وشور شکفتن عشق
در واژه واژه کلامش که چه زیبا میگفت:
(من درد مشترکم)مرا فریاد کن فریدون مشیری