تو روزهای بچگی ما دهه پنجاهی ها ، جوری همه سرشون شلوغ بود که یادشون میرفت از بچه هاشون عکس بگیرند . ثبت لحظه ها و عکس و عکاسی خیلی کم اتفاق میافتاد مگر به یک مناسبت یا بهانه مهمی یا حضور یک فامیل محترمی که دوربین عکاسی داشته باشه مثل اقا رضای فامیل ما، ولی تفاوت ما بچه های دیروز با نسل امروز اینه که همین چند تا دونه تصویر از بچگی بهترین و با ارزش ترین گنج محسوب میشه.