بازیگران هم گرفتار بحران اقتصادی شدند!

بازیگر «افسانه آه» و «شبح کژدم» با انتقاد از انفعال سینما و تلویزیون در برابر این موج گرانی اظهار داشت: نمی‌دانم، ممیزی‌ها اجازه نمی‌دهند یا تهیه‌کنندگان علاقه ندارند، ولی آنچه هویداست انفعال شگفت‌انگیز صاحبان آثار سینمایی و تلویزیونی در قبال این گرانی افسارگسیخته است. چرا نباید درام‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی داشته باشیم که در قالب داستان‌های جذاب، ریشه‌های فرهنگی و سیاسی وضعیت موجود را نقد کنند. الماسی ادامه داد: تبلیغ زندگی لوکس و نامشخص بودن روش کسب درآمد کاراکترهای مرفه، از جمله ایرادات فیلم‌ها و سریال‌های ماست و به نوعی توجیه‌گر درآمدهای نامشروع است. چرا باید در سینما و تلویزیون سبک زندگی گران و لاکچری تبلیغ شود؟ اگر نگاهی به تیزرهای تبلیغاتی بیندازید، حتماً دیده‌اید که مدام نوعی خاص از زندگی مرفه و آدم‌های سرخوشی که مشغول خوردن و آشامیدن جلوی دوربین هستند، تبلیغ می‌شود. آیا سبک زندگی واقعی اینچنین است؟

وی تأکید کرد: جریان روشنفکری مدام درباره اهمیت سینمای رئالیستی تبلیغ می‌کند، ولی به ما نمی‌گوید که چرا در یکی از این محصولات رئالیستی تصویری از چگونگی رشد حبابی سرمایه‌داران پولشو را نمی‌بینیم؟ مدام درباره درگیری‌های زناشویی فیلم می‌سازند و ژست مصلح اجتماعی می‌گیرند، ولی دریغ از سر سوزنی تحلیل دراماتیک درباره چگونگی رشد نوکیسه‌ها؟ جهانگیر الماسی با تأکید بر اینکه انقلاب شد تا فاصله طبقاتی از بین برود، خاطر نشان کرد: قبل از انقلاب بین کاخ‌نشین‌ها و کوخ‌نشین‌ها فاصله زیادی بود و قرار شد راه‌های توزیع عادلانه ثروت ملی و بهادادن به کار حلال را ترویج کنیم، ولی حالا به جایی رسیده‌ایم که مشخص نیست چگونه به برخی کلی امکانات و ثروت رسیده است؟ اگر جای نمایش این تناقضات، سینما و تلویزیون نیست، پس کجاست؟

این بازیگر ۶۴ ساله با هشدار به تهیه‌کنندگانی که به واکاوی مفاسد اقتصادی نمی‌پردازند، گفت: این‌گونه پیش برود جامعه از هم گسیخته‌تر و پرخاشگرتر می‌شود و همه ارزش‌هایش را از کف می‌دهد. تهیه‌کنندگان در آثارشان به دنبال عدالت اجتماعی و چگونگی توزیع ثروت ملی بین آحاد جامعه باشند تا وظیفه خود را نسبت به بدنه جامعه انجام دهند. تهیه‌کننده‌ای که در دامن انقلاب رشد کرده و به مدد حمایت‌های نظام فرصت عرض‌اندام یافته، نباید جز در مسیر رسوایی نوکیسگان قدم بردارد. وی در پایان به این نکته اشاره می‌کند که از سویی دیگر گرانی قبلاً سال به سال بود و حالا ماه به ماه شده و باید دعا کنیم تا اجناس گران‌تر از اینی که هست نشود. میل به مصرف و میل به سود بیشتر در بین صاحبان سرمایه موجب شده حتی وقتی قیمت دلار پایین می‌آید، باز تغییری در قیمت ارزاق عمومی شاهد نباشیم. این وضعیت باید در فیلمنامه‌ها مورد واکاوی جدی و اساسی قرار گیرد، طوری که صرفاً نتیجه فساد و ناکارآمدی که می‌تواند فقر و نابرابری باشد به تصویر درنیاید بلکه به شکلی دلسوزانه و پژوهشگرانه سیستم‌های معیوبی که موجب تبعیض و بی‌عدالتی می‌شوند، نقد شوند.