دلنوشته نجم الدین شریعتی

« دیر وقت است و من بیدار!

اینجاست که می گویند:

چه خیال ها گذر کرد و

گذر نکرد خوابی...

▪️

آقا!

امشب سلامم را از طرف شما راهی کربلا می کنم!

شما که فرمودید:

لو یعلم الناس ما فى زیارة قبر الحسین علیه السلام من الفضل

لماتوا شوقا

اگر مردم می دانستند که چه فضیلتى در زیارت

مرقد سیدالشهدا نهفته، از شوق زیارت می مردند.

▪️

آقاجان!

حالا هستند کسانی که دل تو دلشان نیست برای

یک نظر رؤیت بهشت این عالم!

.

دلشان لک زده برای زمزمه های زیر لب

حین قدم زدن در بین الحرمین

.

سلام آقا! که الآن رو به روتونم

من اینجامو زیارت نامه میخونم...

بذار سایه ت، همیشه رو سرم باشه

قرار ما، شب جمعه، حرم باشه!

#حسین_جانم

.

و زیر یکی از نخل های آنجا زل بزنند به گنبد طلای جدتان

و چشم برندارند!

خودتان فرمودید:

شیعیان ما را به زیارت قبر حسین بن علی علیه ‌السلام امر کنید.

زیرا فإنَّ إتیانَهُ یَزیدُ فی الرِّزقِ، و یَمُدُّ فی العُمرِ، و یَدفَعُ مَدافِعَ السُّوءِ

روزی را زیاد می‌‌کند، عمر را دراز و بدی‌ها را دور می‌ سازد!

یا باقرالعلوم!

یک نگاه شما به ما و حسرت نهفته در دل ها یعنی...

برات کرب و بلا

إن شاءالله»