ترس احسان کرمی

امروز را داد نزنیم،امروز را به هم رحم کنیم، امروز کتک نزنیم، غیبت نکنیم، قضاوت نکنیم،ریا نکنیم،به زندگى کسى سرک نکشیم،زخم زبان نزنیم،بدنگوییم،ناسزا نگوییم،امروز را سکوت کنیم،اظهارنظر نکنیم، حق را نا حق نکنیم،زور نگوییم.یک امروز چشممان را به زشتى ببندیم و گوشمان را به یک موسیقى خوب باز کنیم ...فقط یک امروز را ...اگر بد بود فردا بدتر کنیم از قبل و اگر خوب بود چرا هر روزمان آن شکلى نباشد؟ نگو دلت خوش است؟ آدم دل خوش را چه به این حرف ها...؟ من نگرانم...من میترسم که اینها را مینویسم من میترسم از دختر سیلى خورده، من میترسم از هنرمند سرخورده، میترسم از کودک خیابان گرد، میترسم از جوان بیکار، من از انسانى که انسانیتش پایمال شده میترسم....ما کنار هم مردم این سرزمینیم که قرار است آینده این خانه را بسازیم. ما کِى اینطور مردمى شدیم ...؟ ما چرا با خودمان این گونه ایم...؟ خواهرِ من!برادر من...هشدار! همتى که پایبست این خانه دارد میلرزد . اگر دل ما به حال هم نسوزد هیچکس دلش براى من و تو به درد نخواهد آمد اخلاق... اخلاق... اخلاق... مراعات کنیم انسانیت را