خلبان زن سنگسار شد

خلبان محجبه

ملبس با لباس پرواز و حجاب، اعتماد به نفس او زمانی که در مقابل مرکز فرماندهی هوانیروی افغان در پایتخت راه می رفت، می توانست احساس شود. با وجود قد و قامت کوچکش، کاپیتان صفیه فیروزی یک بانوی شجاع بود.

فیروزی می گفت: من افتخار می کنم و از این که یک پیلوت هستم نهایت خوشحالم. من به کشور و مردمم خدمت می کنم.»

الهام از آگهی تلویزیونی

فیروزی بعد از آن که یک آگهی را در تلویزیون که در آن از زنان برای پیوستن به مبارزه علیه تروریزم درخواست شده بود، مشاهده کرد در آکادمی نظامی ثبت نام کرد. در آنجا او متوجه شد که فرماندهی نیروهای هوایی افغانستان در جستجوی دخترانی است که در بخش خلبانی آموزش و خدمت کنند. ۱۳ دختر در آن برنامه درخواست دادند اما تنها او بود که امتحانات را سپری کرده و بعدتر خودش را به عنوان خلبان در هوانیروی افغانستان یافت؛ نیروی که کمتر افغان توانایی پیوستن به آن را داشته و در عین حال در آن زنان در شمار اندک حضور داشته اند.

خلبان ترابری

فیروزی با هواپیمای c-208  پرواز می کرد و او بیش از ۱۰۰۰ ساعت پرواز داشت. هواپیمای ترابری در هنگام جنگ علیه دشمن بسیار مهم است، به ویژه در کشور کوهستانی مثل افغانستان. این هواپیما ها برای انتقال تجهیزات به نیرو های زمینی مورد استفاده قرار می گیرند.

استحکام افغانستان

ایجاد نیروی هوایی افغان یکی از عناصر کلیدی برای استحکام افغانستان به شمار می‌رفت. این چیزی است که فیروزی می خواست زنان دیگر نیز بخشی از آن باشند. 

فیروزی از زنان می خواست که راه خود را انتخاب کنند. فیروزی گفته بود: «من از دیگر زنان می خواهم که خلبان، پزشک و یا هر آنچه دوست دارند، شوند.»

این پیامی ست که او آن را به دختر خودش نیز خواهد گفت. فیروزی گفته بود: «من از او نمی خواهم که آرزوهای  مرا دنبال کند. من امیدوارم که او خواست های خودش را دنبال نماید. زمانی که بزرگتر شود کمکش می کنم تا به هر آنچه می خواهد برسد.»

همسر خلبان

فیروزی همسرش را در زمان تمرینات خلبانی ملاقات کرد. او هم یک خلبان است و در عین واحد مصروف خدمت می باشد. او می گفت که همسرش او را در رسیدن به آرزوهایش حمایت می کند و یکی از بهترین معلمانش است.