دیدار رهبران کره شمالی و جنوبی

به نقل از تلویزیون سی ان ان، کانگ کیونگ هوآ -- وزیر امور خارجه کره جنوبی -- با ابراز خوش بینی درباره اثربخش بودن دیدار کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی و مون جائه این، رییس جمهور کره جنوبی گفت مون جائه این، ریاست جمهوری خود را برای این ابتکار عمل در معرض خطر جدی قرار داده است.
 
کانگ کیونگ هوآ در گفتگو با برنامه کریستین امانپور تلویزیون سی ان ان دیدار قریب الوقوع سران دو کره را رویدادی شگفت انگیز خواند و گفت: "همه ی نشانه ها از موفقیت آمیز بودن این دیدار حکایت دارد و به نظر می رسد شتاب رویدادها از ابتدای سال جاری میلادی تاکنون شگفت آور بوده است."
 
وی با اشاره به عزم جدی رئیس جمهور کره جنوبی در تلاش برای حل و فصل بحران در شبه جزیره کره گفت دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا نیز در فراهم آوردن چنین شرایطی سهم دارد زیرا کره شمالی عاقبت به این مهم پی برد که ادامه دادن به اقدام های تحریک آمیز تنها به تحریم بیشتر ختم خواهد شد. ما این پیشنهاد را به پیونگ یانگ دادیم که اگر مسیر کنونی را تغییر دهید آمادگی داریم با شما همکاری کنیم.
 
وزیر امور خارجه کره جنوبی درباره پیش شرط های کره شمالی برای خروج نظامیان آمریکایی از منطقه و تضمین های امنیتی هم گفت: "کیم جونگ اون گفته است اگر تهدید نظامی برطرف شود و امنیت کشورش تضمین شود دیگر نیازی به سلاح هسته ای نخواهد داشت. او این دو مورد را روی میز گذاشته است لذا جزئیات بیشتر در گفتگوها مشخص می شود و شفاف سازی درباره ی عاری سازی هسته ای هم در نشست به بحث گذاشته خواهد شد."
 
کانگ کیونگ هوآ در پاسخ به این پرسش که عاری سازی هسته ای برای شما چه مفهومی دارد گفت کره شمالی به روشنی می داند ما چه می خواهیم و علاوه بر این پیونگ یانگ و سئول در سال 1992 متعهد به عاری سازی هسته ای شده اند و دقیقا بحث پاکسازی شبه جزیره کره را از هر گونه سلاح هسته ای دنبال می کردند. کره شمالی در توافق شش جانبه سال 2005 هم خود را ملزم به عاری سازی هسته ای کرد. لذا عاری سازی هسته ای هم هدف و هم فرایند است و این فرایند باید بگذرد تا به هدف برسیم. کار ما در اینجا ریل گذاری این فرایند است.
 
وی افزود: "تا وقتی که ما شاهد گام های معنی دار و آشکار از سوی کره شمالی نباشیم و اقدام این کشور را در زمینه عاری سازی هسته ای راستی آزمایی نکنیم تحریم ها برداشته نخواهند شد."
 
کانگ درباره درخواست پیونگ یانگ برای امضای پیمان صلح هم گفت: "ما به نقطه ای می رسیم که پیمان صلح نیاز خواهد بود تا با توافقنامه ی متارکه (صلح موقت) که در سال 1953 امضا شد جایگزین شود. اما برای برقراری صلح باید واقعیت ها را نیز مهیا کنیم. ما باید از خصومت ها بکاهیم و زمانی که اعتماد ایجاد شد آنگاه زمان برای امضای پیمان صلح از راه می رسد."
 
وی تاکید کرد امضای پیمان صلح پیش از حل و فصل دشمنی ها و برقراری اعتماد بین دو طرف امکان پذیر نیست.