سران عرب فلسطین را رها کرده‌اند

هزاران نفر از فلسطینی‌های ساکن نوار غزه و کرانه باختری روز جمعه 30 مارس (10 فروردین ماه) مصادف با چهل و دومین سالگرد روز زمین، راهپیمایی سالانه و مسالمت‌آمیز خود معروف به «راهپیمایی بازگشت» را برگزار کردند. در این راهپیمایی که در راستای تأکید بر حق بازگشت آوارگان، برگزار شد 18 تن به شهادت رسیدند و صدها نفر دیگر زخمی شدند.

روزنامه «وال‌استریت ژورنال» با اشاره به این راهپیمایی بزرگ در گزارشی نوشت، «در ظاهر ماجرا همان اتفاقات همیشگی در نوار غزه بود. حماس هزاران نفر از ساکنان این منطقه را به مرز با اسرائیل آورده بود تا اعتراضی 6 هفته‌ای» را در آستانه هفتادمین سالگروز اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونیستی «آغاز کنند». اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی حماس این اعتراضات اخیر را «آغاز بازگشت فلسطینیان به تمام سرزمین فلسطین» خوانده بود. «اما اینطور نبود... گلوله‌های بسیاری شلیک شد و زمانی که دود آتش خوابید، د‌ه‌ها فلسطینی جان خود را از دست داده بودند... در نهایت همان افراد همیشگی به همان شیوه‌های همیشگی اسرائیل را محکوم کردند و یک سری هم در حمایت از این رژیم استدلال‌های معمول را عنوان کردند.»

این مقاله می‌افزاید، «اما آنچه امروز در غزه اتفاق می‌افتد رخدادهای همیشگی نیست. با توجه به هزینه‌ای که شکست آنچه بهار عربی خوانده شده و همچنین شکست نیروهای تحت حمایت اعراب سنی در سوریه، به نظر می‌رسد که ساختار صفحات زمین در خاورمیانه (غرب آسیا) در حال تغییر و جابه جایی است.»

وال استریت ژورنال همچنین نوشت: «امروز بسیاری از اعراب منطقه به دنبال حمایت اسرائیل و آمریکا هستند... اما حمایت آمریکا که اعراب به آن تکیه کرده‌اند را نمی‌توان اثبات شده دانست، چرا که تصمیم ظاهری [دونالد] ترامپ [رئیس‌جمهور آمریکا] برای عقب کشیدن نیروهای آمریکا از سوریه نشان می‌دهد این حمایت چندان که پنداشته می‌شود قابل اعتماد نیست. در این شرایط دسترسی اسرائیل به واشنگتن باعث شده تا اورشلیم (قدس) در محاسبات اعراب مهمتر نیز جلوه کند و شاید تنها اسرائیل باشد که بتواند آمریکا را همچنان در منطقه نگه دارد.»

این گزارش می‌افزاید: «در حال حاضر درخواست‌های فلسطینیان از نگاه اکثر حاکمان عرب مانعی برای اتحاد استراتژیک با اسرائیل است. عمده کشورهای حاشیه خلیج (فارس) و مصر ظاهرا درباره دو هدف اصلی به توافق رسیده‌اند. اولین هدف سرکوب حماس در غزه به منظور احیای اختیارات تشکیلات خودگردان فلسطین به رهبری فتح است. و دومین هدف تحت فشار گذاشتن این تشکیلات برای پذیرش نوعی صلح است که اسرائیل مکررا پیشنهاد کرده و یاسر عرفات و جانشینان بعدی او آن را رد کرده‌اند».

این نشریه آمریکایی ادامه می‌دهد: «محمود عباس و تشکیلات خودگردان تلاش می‌کنند تا زمان بخرند. آنها با رد پرداخت دستمزد کارکنان دولت فلسطین در منطقه تحت کنترل حماس از هدف اول حمایت می‌کنند و در عین حال در برابر فشارها برای سازش با اسرائیل خودداری می‌کنند. هنوز مشخص نیست که پاسخ نهایی تشکیلات خودگردان فلسطین به این فشارها چه خواهد بود. حتی اگر در نهایت نیز این تشکیلات تصمیم بگیرد که صلح تحت حمایت اعراب را بپذیرد، نمایش مقاومت می‌تواند اعتبارش را در میان مردم فلسطین افزایش دهد.»

این گزارش همچنین مدعی است: «حماس در وضعیت حتی ناامیدکننده‌تری قرار دارد. محاصره عربی و اعتصاب‌ها غزه را به نحوی فلج خواهد کرد که اسرائیلی‌ها هرگز نمی‌توانستند. غذا در این منطقه کمیاب شده و برق نیز وضعیت عجیبی دارد. میزان بیکاری از 40 درصد فراتر رفته و فاضلاب این منطقه به دریا می‌ریزد. بسیاری از ساکنان غزه تنها آسایش می‌خواهند... در صورتی که جنگی دیگر میان حماس و اسرائیل درگیرد، اعراب از فلسطینیان هیچ حمایتی نخواهند کرد».

وال استریت ژورنال در پایان با بیان اینکه اعراب اکنون ایران و ترکیه را رقیب خود می‌دانند، تأکید می‌کند: «شکاف میان فلسطینیان و دیگر اعراب مسئله جدیدی نیست. اما سقوط ملی‌گرایی عربی و شکست افراط گرایی سنی نیروهای سیاسی را که باعث حمایت اعراب از آرمان فلسطین می‌شد، تضعیف کرده است. با وجود میلیون‌ها آواره در سوریه و تهدید رو به افزایش استقلال کشورهای عربی، بسیاری از اعراب دیگر توان در اولویت قرار دادن فلسطین را ندارند».