پشت پردۀ اقدامات آمریکا درمناطق کردنشین سوریه

خبرها از حمله بزرگ عناصر مسلح به ارتش سوریه در حسکه حکایت دارد. اما در این بین، آسمان حسکه ناگهان شاهد حضور هواپیماهای نظامی آمریکایی در آسمان این شهر هنگام عملیات نیروی هوایی سوریه علیه مواضع کردهای مسلح، بود.

درگیریهای اخیر در حسکه، برخلاف معادلاتی است که تا پیش از این بر روابط دمشق و بعضی گروه های مسلح در حسکه حاکم بود. این تحولات درحالی روی می‌دهد که هنوز چند روز از توافق انجام شده برای خروج داعش از شهر منبج نمی گذرد. توافقی که نیروهای دموکراتیک سوریه یکی از طرفهای مهم و اساسی آن بودند.

اکنون خبرها از گذرگاه امن دیگری برای "داعش" از جرابلس حکایت دارد. به گفته منابع وابسته به مخالفان، گروهک موسوم به "فیلق الشام" عناصر مسلح خود را داخل اراضی ترکیه و نزدیک یکی از گذرگاه های مرزی نزدیک شهر جرابلس به حالت آماده باش در آورده است، و خود را برای یورش به این شهر آماده می‌کند. این درحالی است که داعش نیز به دنبال یورش به ارتش سوریه در فرودگاه کویرس است.

اما موضوع قابل توجه این است، عناصری که قبلا در منبج، عین العرب (کوبانی) و دیگر مناطق با یکدیگر در نبرد بودند، اکنون سلاح خود را به سوی ارتش سوریه در مناطق شمالی و شرقی این کشور نشانه رفته‌اند.

آمریکایی 2 روز قبل از حضور تفنگداران خود در حسکه در پایگاه های الرمیلان و عین العرب خبر داد، جایی که نظامیان فرانسوی، انگلیسی و آلمانی نیز در آنجا حضور دارند؛ کشورهایی که قبلا نیز از منازعات کردها در شمال سوریه و عراق پشتیبانی کرده بودند، این امر یاد آور تجربۀ عراق در اوایل دهه نود و ایجاد منطقه پرواز ممنوع در مناطق کرد نشین است.

غرب در آن زمان با سوء استفاده از قوانین بین المللی مجوز ممنوعیت پرواز در شمال عراق را دریافت کرد، ولی حادثه دیروزدر حسکه و اذعان پنتاگون برای نخستین بار به پرواز جنگنده های آمریکایی در آسمان حسکه تحت عنوان حمات از تفنگدارانی صورت گرفت که ظاهرا مجبور شدند برای حفظ جان خود به سوی مرز ترکیه عقب نشینی کنند. البته این اقدام فاقد پوشش قانونی و حمایت نهادهای بین المللی است.

واشنگتن اکنون تصمیم گرفته است تا از طریق کردهای سوریه وارد بازی شود. استفاده سوریه از پایگاه همدان ایران و مواضع ترکیه درخصوص حتمی بودن نزدیک شدن روابط آنکارا با مسکو و تهران و مخالفت با تضعیف روسیه، با واکنش آشکار آمریکا همراه خواهد شد. به عبارت دیگر، استفاده از کردهای شمالی سوریه برای به هم زدن کار روسیه – سوریه – ایران.