ترفندهای آقای مودی برای اتحاد نظامی با آمریکا

«ساندیپ دیکشیت» در روزنامه تریبیون مقاله‌ای را تحت عنوان «ترفندهای آقای مودی» به چاپ رسانده که در بخشی از آن آمده است: نخست وزیر ناریندرا مودی با رئیس جمهور آمریکا باراک اوباما هفت بار ملاقات داشته است اما سیاست خارجی آقای مودی با آزمایش شدیدی روبروست. به ما گفته شده بود که سنای آمریکا تحت تاثیر شدید سخنرانی آقای مودی در کنگره آمریکا قرار گرفته بود اما همان سنا لایحه‌ای که می‌خواست به هند جایگاه متحد نزدیک نظامی آمریکا را اعطاء نماید ردکرد. البته وزارت امور خارجه آمریکا چندین بار حمایت خود را با عضویت هند در گروه ان.اس.جی. اعلام نموده است.

اما جهان امروز چندقطبی شده است و لذا مودی مجبور شده عازم تاشکند شود تا بتواند چین و قزاقستان را متقاعد سازد که عضویت هند در این گروه را تسهیل نمایند. تاشکند نشست سران سازمان همکاری شانگهای را میزبانی می کند. این سازمان پاسخ چین و روسیه به آمریکا و متحدین این کشور، ژاپن، ناتو و استرالیا می باشد. این سازمان می خواهد ناتو را از دروازه خود در فاصله هر چه دور تر نگهدارد و لذا این سازمان از موضع دریایی چین در برابر قدرت های غربی حمایت می کند. قدرت های غربی سعی دارند هند را در حوزه نفوذ خود جذب نمایند. هند در موقعیت عجیبی قرار دارد و موظف است هر دو طرف را خوشنود نگهدارد. این کشور باخطر ناراحت ساختن هر دو طرف نیز روبرو است.

با توجه به این که سازمان همکاری شانگهای (اس.سی.او.) در نظر دارد هند و پاکستان را بعنوان اعضای خود بپذیرد، مقررات اخلاقی تقاضا می کند که نخست وزیران این دو کشور نیز در این نشست حضور داشته باشند. همزمان با نشست سران اس.سی.او. نشست سران بریکس نیز برگزار می شود و لذا آقای مودی ناگزیر شد که در این نشست حضور داشته باشد.

تلاش مودی در تاشکند این خواهد بود که علاوه بر مخالفت با تلاشهای پاکستان جهت پیوستن به گروه ان.اس.جی.، حمایت قزاقستان را نیز برای عضویت هند در گروه ان.اس.جی. کسب کند.

اما اولویت اصلی وی متقاعد ساختن رئیس جمهور چین شی جی پنگ خواهد بود. مودی می خواهد که چین علاوه بر حمایت از عضویت هند در گروه ان.اس.جی. از تاکید بر عضویت همزمان پاکستان در این گروه صرفنظر کند. مودی باید چینی ها را متقاعد سازد که برای عضویت همه کشورها بر رعایت از مقررات مشابه تاکید نداشته باشد. اما گفتن این آسان است و اگر چین از حمایت از پاکستان خودداری کند، این اقدام بر بزرگ ترین طرح راهبردی چین که می خواهد بندر گوادر را به بزرگ راه ترابری و انرژی تبدیل نماید تاثیر خواهد داشت.

اندیشکده مودی راجع به سیاست های راهبردی خود در خصوص عضویت در چهار سازمان که تجارت و انتقال فناوری پیشترفته را کنترل می کنند مورد آزمایش قرار گرفته شده است. این چهار سازمان به شرح ذیل است: ان.اس.جی (کالاهای هسته ای استفاده مضاعف)، ام.تی.سی. آر. ( موشک ها و پهباد ها) گروه استرالیا (بایوتکنولوژی) و قرارداد واسینار (تسلیحات متعارف). یادآور می شود که سیاست مودی متفاوت از سیاست دولت سابق می باشد.

دولت سابق خواستار عضویت در همه این چهار سازمان بعنوان یک بسته واحد شده بود. بعلاوه، گروه ان.اس.جی. براساس اجماع کار می کند و پاکستان نگران است که اگر هند اول به سازمان ان.اس.جی. راه یابد، اسلام آباد دیگر هرگز نتواند وارد این سازمان شود.

جالب توجه است که مودی می تواند از خودداری سنای آمریکا از اعلام هند بعنوان متحد نزدیک نظامی خود برای نفع خود استفاده نماید. زیرا رأی سنای آمریکا نشان می دهد که دهلی نو  اولویت ردیف اول پنتاگون نیست.

ناقدین می گویند که چنانچه پاکستان نیز همزمان با هند وارد گروه ان.اس.جی. شود بمنزله یک فاجعه بزرگ هسته ای خواهد بود. البته این امر به هند در جمع آوری اطلاعات محرمانه درباره زرادخانه هسته ای پاکستان کمک خواهد کرد. در حال حاضر راولپندی می تواند اورانیوم خالص تسلیحاتی را در اکثر مراکز هسته ای خود غنی سازی کند زیرا این مراکز تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی قرار ندارند. اما چین بدون توجه به ان.اس.جی. در نظر دارد در پاکستان 6 فروند اضافی راکتورهای هسته ای را احداث نماید. این امر محاسبه راجع به زرادخانه هسته ای پاکستان را مشکل خواهد ساخت.

این در حالی است که عضویت پاکستان در ان.اس.جی. این کشور را بیشتر پاسخگو خواهد ساخت و این منطقه ایمن تر خواهد شد. اگر تلاش های مودی در تاشکند موفق نشود، وی مجبور خواهد شد پاکستان را نیز بعنوان عضو گروه ان.اس.جی. بپذیرد. اما فقط مشاورین سیاست خارجی مودی باید در این خصوص متهم شوند زیرا این افراد صحبت راجع به عضویت هند در گروه ان.اس.جی. را شروع کرده اما نتوانستد قدرت های بزرگ را متقاعد سازند.