رویگردانی عربستان سعودی از لبنان قدرناشناس

 عربستان سعودی بعد از وعده های مکرر مبنی بر هزینه کردن سه میلیارد و 200 میلیون پوند بابت خرید تسلیحات فرانسوی برای ارتش آموزش دیده اما به شدت فقیر از نظر تجهیزاتی لبنان، به ناگهان تصمیم به کاستن از مبلغی کرده که قبلا قول داده بود برای این پروژه بپردازد؛ قولی که بنا به دلایل طمعکارانه از سوی پاریس حمایت می شد.

 ریاض به همراه دیگر کشورهای عرب خلیج فارس از شهروندانش خواسته است به لبنان سفر نکنند یا – اگر قبلا به آنجا رفته اند- این کشور را ترک کنند. ظاهرا قرار است خطوط هواپیمایی سعودی پروازهای خود را به بیروت به حالت تعلیق درآورند. به گفته سعودی ها، لبنان به یک مرکز «ترور» تبدیل شده است.

 آنچه به این مناقشات دامن زده، حمله شدید سید حسن نصرالله رئیس حزب الله لبنان به آل سعود بود که گردان های رزمندگان او شانه به شانه سربازان بشار اسد در سوریه در حال جنگیدن و کشتن شورشیانی هستند که در وهابیت با سعودی ها اشتراک نظر دارند.

سعودی ها پس از سرازیر کردن میلیاردها دلار در طول چندین دهه – بابت بازسازی لبنان پس از حملات  و یورش های هوایی اسرائیل – دریافته اند که آنها نمی توانند مانع از شیعیان شوند که نمایندگان دولتی آنها از جمله اعضای حزب الله، خشم و انزجار خود را نسبت به ریاض به خصوص بعد از آنکه این کشور نمر النمر یک روحانی شیعه محبوب و آگاه را گردن زد، ابراز کردند. سعودی ها می گویند چرا لبنان حتی به هماوایی شفاهی با محکومیت ها علیه ایران بعد از مورد حمله قرار گرفتن سفارت سعودی در تهران نپیوسته است؟

سعودی ها احتمالا از این اقدام خود پشیمان خواهند شد. کشیدن فرش جادویی مالی از زیر پای لبنان، راه را برای ورود دیگر «دوستان» به این کشور باز می کند، مخصوصا ایران که بنا به آخرین گزارش ها از بیروت، از تامین مالی ارتش لبنان خوشحال خواهد شد؛ البته این تسلیحات جدیدا خریداری شده از تهران به لبنان حمل می شوند  نه از پاریس.

سعودی ها هیچ مشکلی در واگذار کردن مهمان نوازی بی فروغ خطوط هواپیمایی سعودی در مسیر بیروت به هواپیماهای قطعا مجلل تر خطوط هواپیمایی امارات ندارند. زمانی که درجه حرارت در خیابان های ریاض و جده بالا برود، هشدارهای «ترور» موجب رویگردانی سعودی ها از سفر به بیروت برای حضور در عشرتکده های لوانت (مستقر در بخش مسیحی نشین بیروت) نمی شود.

کلوپ های شبانه و کارگران جنسی کلاس بالای لوانت، قربانی سیاست های پرخاشگرانه شاهزاده های جوان  و به تازگی قدرتمند شده این پادشاهی نخواهند شد، حتی با وجود مورد تاسف انگیز «شاهزاده کاپتاگون»، این عضو خاندان سلطنتی سعودی که گفته می شود به اتهام تلاش برای قاچاق مواد مخدر با جت شخصی خود به فرودگاه بیروت در سال گذشته، همچنان در یکی از زندان های لبنان به سر می برد.

به محض دستگیری او، سفیر عربستان در لبنان، وزیر امور خارجه این کشور را احضار کرد و به طور خنده آوری اعلام کرد که  آزادی فوری او یک الزام «سیاسی» است.

سعد حریری رهبر جنبش آینده لبنان و نخست وزیر پیشین یک شهروند سعودی است، همانطور که پدر نخست وزیر و ترور شده اش رفیق حریری بود و اکنون در نتیجه اقدامات حساب شده  کشوری که همیشه بیشتر از وفاداری اش به لبنان نسبت به آن سرسپردگی داشته، کاملا عقب نشسته است.

چنین به نظر می رسد که جنبش آینده وابسته به حریری به اندازه کافی تلاش نکرده تا انتقادهای رسمی لبنان از عربستان سعودی در اتحادیه عرب را  تعدیل کند و مانع از بی ثبات کردن یمن و بحرین از سوی حزب الله شود،  با اینکه هیچ گونه شواهد عینی وجود ندارد که حزب الله یا ایران عملا در جنگ یمن یا شورش شیعیان علیه حکومت خودکامه بحرین دخالت داشته باشند.

شیخ محمد یازبک یکی از علمای لبنان اصرار کرده که سعودی های باید از لبنان عذرخواهی کنند. به گفته او – که شیوه ای مناسب برای به تلویح سخن گفتن از تمایل همیشگی سعودی ها به جنبه کثافت کاری صنعت سرگرمی لبنان بود- «این کشور مزرعه ای برای آل سعود و دیگران نیست.»

حقیقت این است که در سطح خاورمیانه مسلمان، از سعودی ها به ظاهر تحسین و تقدیر می شود اما مخفیانه به آنها دشنام می دهند، چون آنها بسیار ثروتمندند و بیشتر اعراب هم نژادشان، درمقایسه بسیار فقیرند. سعودی ها هرچه سخاوتمند بوده اند – آنها از مرافعات سیاسی مورد علاقه شان حمایت می کنند، بخشی از هزینه بازسازی لبنان را می پردازند، مساجد جدید و بدنمایی در بوسنی بنا می کنند و در کازینوهای اروپا پول خرج می کند- اما باز هم مورد تقدیر قرار نمی گیرند.

تعجبی ندارد که برخی در بیروت می پرسند آیا پول عربستان سعودی که در نتیجه پایین آمدن قیمت نفت، هزینه ماجراجویی اش در یمن و مواجهه با فقری گسترده در میان مردم خودش  ضربه شدیدی خورده، در حال به آخر رسیدن است؟