بررسی مرسدس بنز SL۵۰۰ و پاگودا

به گزارش پارس به نقل از  مجله تخت گا ز:   نه آستون مارتین همه فن حریف جیمزباند است و نه برای معرفی تبدیل به آدم فضایی می شود! جذابیتش از جنس دیگریست. مرسدس بنز کلاس SL را می گویم. نمی شود که عشق ماشین باشید و از کنار SL به راحتی عبور کنید. بیشتر کلکسیونرهای دنیا این جواهر مرسدس بنز را در مجموعه خود نگهداری می کنند و زیاد هم مهم نیست اس الشان مربوط به کدام نسل است. چندی پیش که قرار بود نسل جدید این خودرو را مورد بررسی قرار دهیم، تصمیم گرفتیم کمی چاشنی نوستالژیک به کاراضافه کنیم به همین دلیل یک دستگاه مرسدس بنز SL۲۸۰ پاگودا را در کنار SL۵۰۰ ۲۰۱۳ قرار دادیم.  

نماد زنده شدن

جنگ جهانی دوم به پایان رسیده بود و آلمانی ها باید از پس خرابه های برلین دوباره سربلند می کردند. صنایع آلمان در طول جنگ دچار آسیب های فراوانی شده بود و حالا وقت آن بود که محصولات جدید تولید شود و چرخ اقتصاد دوباره بگردد. در این میان خودروسازانی مثل مرسدس بنز، ب ام و و فولکس واگن می توانستند نقش های مهمی از این سریال را بازی کنند. مرسدس بنز که رویای ساخت یک اسپرت تمام عیار برای هنرنمایی دوباره در مسابقات اتومبیلرانی را در سر می پروراند زودتر از همه دست به کار شد. در سال ۱۹۵۲ اولین ۳۰۰ SL مسابقه ای را در یکی از اتوبان های اشتوتگارت به سمت هیلبرون تست و معرفی کرد. این خودرو که یکی دیگر از پیکان های نقره ای مرسدس بنز لقب گرفت، در سبکSPORT LIGHT یا فوق سبک ساخته شد و SL دو حرف ابتدایی این کلمات است.  

مهندسان این خودرو را با استفاده از یک اسپیس فریم لوله ای سبک وزن و بدنه ای از جنس آلومینیوم و منیزیم ساختند تا وزن نهایی آن به ۱۰۵۰ کیلوگرم برسد. موتور این خودرو یک نمونه ۶ سیلندر خطی با حجم ۳ لیتر و قدرت ۱۷۰ اسب بخار بود. به دلیل استقبال علاقه مندان از این خودرو و رسیدن ۱۰۰۰ درخواست خرید برای SL۳۰۰، کمپانی تصمیم گرفت این خودرو را با اندکی تغییرات در بدنه و اجزا فنی، نمونه خیابانی آن را بسازد و با رونمایی از آن در خلال نمایشگاه خودروی نیویورک در سال ۱۹۵۴، چشمان جهانیان را به خود خیره کند.  

هر چند نمونه اولیه و مسابقه ای هم از درهای موسوم به بال پروانه یا Gullwing استفاده می کرد اما طراحان درهای مدل خیابانی را کمی بزرگ تر کردند تا سوارو پیاده شدن به آن کمی سهل تر شود. یک از همین نمونه های خیابانی گالوینگ اخیرا در حراجی به قیمت نزدیک به ۵ میلیون دلار به یک کلکسوینر فروخته شد. چندی پیش در آستانه ۶۰ سالگی اتاق SL مرسدس بنز دومین نمونه از این خودرو را که در اختیار خودش بود بعد از ۱۰ ماه کار بازسازی دوباره رونمایی کرد تا خاطرات پیروزی های لمانز و نوربرگ رینگ دوباره زنده شود.  

از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۶۳ سه مدل از اولین نسل این خودرو ساخته شد. مدل اولی همان گالوینگ معروف است با کد SL۳۰۰ Gullwing فقط تا سال ۱۹۵۷ مجموعه حدود ۳ هزار دستگاه از آن فروخته شد. این خودرو با استفاده از یک پیشرانه ۶ سیلندر خطی و سیستم انژکتوری که به آن اشاره شد می توانست ۲۱۵ اسب بخار نیرو داشته باشد. اما قیمت این مدل بسیار بالا بود و هر کسی توان خرید این مرسدس بنز زیبا را نداشت. به همین دلیل مدیران دایملر بنز که قصد داشتند سود بیشتری را روانه جیب کمپانی کنند، یک موتور ۴ سیلندر را درون سینه این خودرو قرار دادند و درهای معمولی را برایش طراحی کردند تا هزینه ها کاهش یابد. این مدل با کد ۱۹۰SL و قدرت ۱۰۵ اسب بخار از سال ۱۹۵۵ تا سال ۱۹۶۳ به فروش رسید. مدل بعدی SL۳۰۰ بود اما نه به صورت گالوینگ. این خودرو به صورت رودستر و با سقف هاردتاپ به خریدران ارائه شد. مرسدس بنز با تغییرات در موتور ۶ سیلندر این خودرو ۲۲۵ اسب بخار نیرو را از آن استخراج کرد. مدل رودستر از سال ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۳ ساخته شد.  

تغییر ذائقه

اما در سال های اول دهه ۶۰ با تغییر ذائقه خریداران و خودروسازان نیز به فکر استفاده از خطوطی مدرن تر و تیزتر افتادند. مرسدس بنز با توجه به این موضوع سعی کرد خودرویی را برای جایگزین کردن SL بسازد تا کمی از المان های گرد و حجم های دهه ۵۰ فاصله بگیرد. در ضمن مدل های ۳۰۰SL به دلیل قیمت بالا و قابلیت های اسپرت برای مصارف روزانه مناسب نبودند و ۱۹۰SL هم دیگر نمی توانست از پس رقبای خیابانیش بر بیاید. به همین دلیل اشتوتگارتی ها با زیرکی از پلت فرم کلاس S یعنی اتاق W۱۱۱ استفاده و در سال ۱۹۶۳ با اتاق W۱۱۳ معروف به پاگودا نمایشگاه خودروی ژنو را فتح کردند.  

اطلاق واژه پاگودا به این خودرو مربوط به شیارهای آب گیر روی سقف آن است. در کشورهای آسیای شرقی به ویژه چین، خانه هایی ساخته می شود که مسیرهای آبگیر آن ها به جای تمایل به بیرون به داخل متمایلند و به آن ها پاگودا می گویند. مرسدس بنز با به کارگیری این المان در طراحی سقف این خودرو باعث شد W۱۱۳ را با نام پاگودا بشناسند. پاگودا از سال ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۱ ساخته شد. خطوط ساده ای که طراحان در فرم دهی آن به کارگرفتند بدل به سبک جدید طراحی مدل های مختلف مرسدس بنز شد؛ چرا که به راحتی می توانستید خطوط به کار رفته در پاگودا را در مدل های ۶۰۰ و یا همین بنز W۱۱۴ معروف به معماری پیدا کنید.  

پاگودا در حدود هشت سال در سه تیپ مختلف تولید شد. تیپ اول ۲۳۰SL بود که از سال ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۷ با یک پشرانه ۲/۳ لیتری بصورت ۶ سیلندر خطی به تولید رسید. این موتور می توانست ۱۵۰ اسب بخار نیرو و ۱۹۶ نیوتن متر گشتاور تولید کند. گیرباکس مورد استفاده در این خودرو نمونه ۵ سرعته ZF بود. شاید تصور کنید خودروی با این میزان گشتاور و قدرت نباید اسپرت و سریع باشد اما بهتر است قبل از قضاوت بدانید لپ تایمی که راننده آزمایشی مرسدس بنز در سال ۱۹۶۳ در پیست Annemasse فرانسه با آن به ثبت رساند معادل ۵/۴۷ ثانیه بود و جالب آنکه همین زمان برای فراری ۲۵۰ GT با موتور V۱۲ معادل ۳/۴۷ ثانیه است! دایملر بنز ۱۹۸۳۱ پاگودا با کد ۲۳۰SL تولید کرد.  

در سال ۱۹۶۷ پاگودایی با کد ۲۵۰SL وارد کارزار شد. عرضه این مدل به بازار همراه بود با بهبود عملکرد سیستم ترمز و تغییر گسترده در قطعات موتور از جمله بلوک سیلندر، میل لنگ و. . . که موجب شده بود حجم موتور ۶ سیلندر آن حدود ۲۰۰ سی سی افزایش پیدا کند. افزایش حجم موتور باعث افزایش ۱۹ واحدی گشتاور شده بود اما قدرت کماکان ۱۵۰ اسب بخار بود. همزمان با عرضه این سری نمونه موسوم به کالیفرنیا نیز ساخته شد که سقفی فلزی دارد. چینش ۲+۲ صندلی ها نیز در همین سری ارائه شد. تیپ ۲۵۰SL از سال ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۸ میهمان خطوط تولید بود و پس از تولید ۵۱۹۶ دستگاه به کارش پایان داد.  

آخرین عضو خانواده پاگودا مدل ۲۸۰SL است. مرسدس بنز انجین ۲۵۰ را با استفاده از شاتون و پیستون های جدید و چند قطعه دیگر استروک کرد و حجمش را به ۸/۲ لیتر افزایش داد. سری آخر پاگودا با کد ۲۸۰SL از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۱ به تولید رسید. این سری به دلیل افزایش حجم موتور قدرتی معادل ۱۷۰ اسب بخار داشت و نمودار گشتاورش در بالاترین نقطه به عدد جالب ۲۴۴ نیوتن متر رسید. آخرین عضو خانواده پاگودا ۲۳۸۸۵ دستگاه فروخت تا پرونده اتاق W۱۱۳ بسته شود. با ورود به دهه ۰۷ مرسدس بنز تصمیم گرفت محصولاتش را با شرایط آن روز وفق بدهد. به همین دلیل در اواخر سال ۱۷۹۱ نسل سوم SL را با کد R۱۰۷ معرفی کرد. این خودرو با استفاده از پلت فرم کلاس S یا w۱۱۶ ساخته شد. نسل سوم در دو گونه SL وSLC به تولید رسید که قبلا در ماهنامه تخت گاز طی یک تست هر دو را به طور کامل مورد بررسی قرار دادیم. در مجموع باید گفت گونه SLC که سقف فلزی ثابتی داشت، بیشتر به کوپه کلاس S  آن دوران شبیه است و گونه SL کروکی جوان پسندتر بود. روی این اتاق انبوهی از موتورهای ۶ و ۸ سیلندر نصب شد که کم حجم ترینشان موتور ۸/۲ لیتری ۶ سیلندر و حجیم ترین و قوی ترین موتور نمونه ۵۶۰ با ۵/۶ لیتر حجم بود. اتاق R۱۰۷ تا سال ۱۹۸۹ به تولید رسید و در این سال جایش را به R۱۲۹ خوش تراش داد. لیست بلندبالای پیشرانه های مرسدس بنز برای نسل چهارم SL بسیار جالب بود چون می توانستید پیشرانه هایی برای بنزتان انتخاب کنید که از ۱۹۳  اسب بخار (پیشرانه ۸/۲ لیتری ۶ سیلندر خطی) تا ۵۲۵ اسب بخار (پیشرانه ۷/۳ لیتری V۱۲ AMG) قدرت داشتند! نسل چهارم تا سال ۲۰۰۲ برای قدیمی ترین خودروساز جهان افتخار کسب کرد.  

در پایان سال ۱۰۰۲ نسل چهارم با نسل پنجم جایگزین شد و به اعتقاد نگارند یکی از زیبا ترین ساخته های کمپانی مرسدس بنز در همین نسل ظهور کرد. این بار R۲۳۰ با آن فرم زیبای دماغه و ستون های مواجش آمده بود تا حاضرین در نمایشگاه فرانکفورت را مجذوب خود کند. مثل همیشه یار دیرینه مرسدس بنز نیز چندی بعد مدل AMG این خودرو را ارائه کرد تا موتور V۱۲ با ۶۰۴ اسب بخار نیرو حسن ختام اتاق R۲۳۰ باشد. البته طولی نکشید که در سال ۲۰۰۸ باز هم یک فیس لیفت اساسی R۲۳۰ را به یک SL با شخصیت جدید بدل کرد. به این ترتیب نسل پنجم هم تا سال ۲۰۱۲ به تولید رسید.  

اما آخرین ایستگاهی که قطار SL تا به حال در آن توقف کرده، ایستگاه R۲۳۱ است که این قطار در سال ۲۰۱۲ به آن رسید. آخرین نسل از اس ال نیز هم چون نیاکانش آمیزه ای از هنر و اصالت در طراحی و دریای از تکنولوژی است. در ادامه با قرار گرفتن پاگودا در کنار نسل آخر، هنر طراحان مرسدس بنز در دوران مختلف بیش از پیش به چشم می آید.

پدر و پسر در کنار هم

۲۸۰SL پاگودا مدل ۱۹۷۰ در کنار SL۵۰۰ مدل ۲۰۱۳! فکرش را بکنید این دو ستاره آسمان مرسدس بنز وقتی در کنار یکدیگر قرار می گیرند چگونه باید آنها را توصیف کرد؟ بگذارید از پاگودا شروع کنیم. مالک این خودرو بعد از بازسازی چراغ های جلو را با علاقه شخصی به نوع سفارش آمریکا که آن روکش شیشه ای را ندارد تغییر داده است که به دلیل اصلی بودن لطمه ای به چهره خودرو وارد نکرده است. جلوپنجره گسترده پاگودا که در وسطش آرم ستاره سه پر مرسدس خودنمایی می کند بیش از هر چیز دیگری به چشم می آید. سپری با روکش کروم و استفاده از خطوط نرم و گرد از مشخصه های دیگر نمای جلو هستند. در نمای پشت سپرهای کوچک در طرفین دیده می شود که در بالای آن ها دو چراغ اخموی پاگودا با طرحی ساده و کوچک خودنمایی می کنند. اگزوز هم به دو خروجی استیل در سمت راست بدنه قرار دارد. در کل طراحی بدنه پاگودا اصلا پیچیده نیست و در عین سادگی یک پیکره پویا را تشکیل می دهد که به واقع چشم نواز است.  

اما به سراغ SL۵۰۰ برویم. اگر کمی تیزبین باشید می توانید آنچه که این مدل از نیاکانش به ارث برده است را در نمای ظاهریش پیدا کنید. اولین قسمت ستاره سه پر و دو خط کرومی است که در جلوپنجره پاگودا و SL۵۰۰ هر دو وجود دارد. در بالای ستاره بزرگ هم در هر دو خودرو یک آرم کوچک کمپانی سازنده وجود دارد. صبر کنید، هنوز هم می توان المان های مشترک را یافت. بله درپوش موتور. به منظور قرار دادن سیستم انژکتور مکانیکی بوش درون سینه پاگودا طراحان مجبور شدند یک تورم یا حجم جذاب را روی در پوش موتور پاگودا ایجاد کنند. حال درپوش موتور SL۵۰۰ را نگاه کنید، همان حجم زیبا در این خودرو هم دیده می شود. چراغ ها بی شباهت به چشم های تیزبین یک عقاب نیستند. برعکس پاگودا خطوط مورد استفاده در طراحی SL۵۰۰ زیاد هم ساده نیستند. حجم های گل گیرها و خطوط شکسته و گرد مجموعه یک چهره جالب را برایش ساخته که بیشتر به همان عقاب تیز چنگ شبیه است. نمای عقب این خودرو پیچیدگی نمای جلو را ندارد و در کل ساده تر است. چهار خروجی کیت اگزوز به همراه چراغ هایی با گرافیک جدید و کشیده تر از نسل قبل تداعی کننده یک صورت خشمگین است.   درون کابین پاگودا پر است از چرم و کروم. در وسط داشبورد یک دستگاه پخشMexico Becker قرار دارد که پخش استاندارد خودرو است. در سمت راست هم یک ساعت کوچک نصب شده که در بسیاری از خودروهای تولیدی در آن دوران وجود داشت. روکش صندلی ها و در کل تودوزی این خودرو قرمز رنگ است و نشستن درون کابین آن احساسات نوستالژیک انسان را برمی انگیزد. فرمان معروف آن سال های مرسدس بنز با آن حلقه استیلش هنوز هم زیبا و خوش دست است. ترمز دستی تاز کناره کنسول خارج شده  و اهرمش بلند است تا کمتر برای استفاده از آن خم شوید. شیفتر گیرباکس هم مثل ترمز دستی اهرمی بلند دارد. در کل فضای درون کابین پاگودا روح خاصی دارد و انسان را به یاد شخصیت های سریال کیف انگلیسی می اندازد.  

اما SL۵۰۰ حکایت دیگری دارد. اگر با حال و هوای کابین پاگودا وارد کابین SL۵۰۰ بشوید، احساس یک غریبه در شهری شلوغ را پیدا می کنید! انبوهی از دکمه ها و نشانگر ها به اضافه فرمانی اسپرت شما را احاطه کرده اند که متریال به کار رفته در ساخت آن ها حقیقتا معرکه است. چرم، کروم و فیبرکربن موادی هستند که بیشتر کابین با استفاده از آن ها شکل گرفته است. مجموعه اشکال به کار رفته در کابین بیشتر شبیه به مدل SLS است. در بالاترین قسمت داشبورد دو دریچه سیستم تهویه مطبوع و مجموعه نمایشگر سیستم Command قرار دارند. کمی پایین تر دکمه های تنظیم سیستم چند رسانه ای، تلفن، گرمکن و سردکن صندلی ها، سیستم صوتی، سیستم تهویه مطبوع مستقل و. . . قرار دارند. به منظور افزایش جذابیت کابین در شب LED در سرتاسر داشبورد به کار رفته است. صفحه نشان دهنده ها جدید هستند و کاملا با روح اسپرت خودرو متناسب اند. اهرم تعویض دنده در نسل جدید بسیار کوچک است. در کابین SL فقط مواد باکیفیت نیست که حرف اول را می زند بلکه، استفاده به جا از این مواد است که سبب شده ارگونومی کابین در حد یک الگو برای دیگر خودروهای این کلاس باشد. اما بپردازیم به امکانات و آپشن های این خودرو که خود یک مثنوی است و به همین دلیل فقط اشاره ای کوتاه به آن ها خواهیم کرد.  

آپشن​های منحصر به فرد

سقف پانورامیک این اشتوتگارتی خوش تراش از فیلتر تغییر رنگ و ضد اشعه خورشید استفاده می کند که بصورت اتوماتیک تیره و روشن می شود. اگر مالک یک SL جدید باشید و بعد از خرید با دستانی پر به خودروی خود نزدیک شوید، نیاز نیست همه آنچه که خریداری کرده اید را بر زمین بگذارید تا درب صندوق عقب را باز کنید. فقط کافی است در فاصله ۳۰ سانتی متری سپر نوک کفشتان را نگاه دارید تا درب صندق خودش به کمک سیستم Hands Free Access باز شود! از دیگر امکاناتی که کمپانی سازنده برای ماشین گران بهای شما تدارک دیده است می توان به Active Parking Assist اشاره کرد که با استفاده از ۱۰ حسگر به شما کمک می کند خودرو را پارک کنید. صندلی ها علاوه بر گرمکن و سردکن مجهز به بالشت هایی هستند که تعادل بدن در حرکت های خودرو را با پر و خالی شدن تنظیم می کنند و ماساژور هم از آپشن های سفارشی این صندلی هاست.  

سقف خودرو در مدت ۱۶ ثانیه باز یا بسته می شود و می تواند تنظیمات آن را در نمایشگر ۷ اینچی روی داشبورد ببینید. البته امکانات دیگری مثل استفاده از اینترنت، GPS و. . هم در همین نمایشگر قابل مشاهده است. سنسورهای سیستم Attention Assist در صورت احساس خواب آلودگی راننده را مطلع و هوشیار می کنند. اگر به هر دلیل در بین خطوط حرکت نکنید سیستم Lane Keeping Assist به شما از طریق لرزش فرمان تذکر خواهند داد. SL شما حتی قادر است به کمک رادارهای سامانه Blind Spot Assist وجود خودرو در نقطه کور را هشدار بدهند. در ضمن دیسترونیک پلاس نیز فاصله SL شما با موانع جلویی را سنجیده و در صورت تشخیص اقدام به کم کردن سرعت خودرو می کند. حفاظ های پشت سر سرنشینان نیز درون پشت سری تعبیه شده اند و قابل مشاهده نیستند.  

لیست قیمت برخی آپشن های ویژه:

چیپ برابوس:   ۳۲۰۰۰ درهم

اگزوز و دیفیوزر ۶۳:   ۱۵۰۰۰ درهم

بال کربن:   ۱۲۰۰۰ درهم

جفت آینه های کربنی:   ۹۰۰یورو

کیت کربن داخل:   ۳۵۰۰ دلار

اسپویلر کربنی عقب خارج از سفارش بوده و توسط

تامین کننده قطعات فرمول وان مرسدس بنز ساخته شده.  

*قیمت ها بدون در نظر گرفتن گمرکی و هزینه ارسال

شخصیتی خاص از یک کوپه لوکس 

پاگودا مجهز به یک موتور ۸/۲ لیتری است که می تواند با کمک سیستم انژکتور خود ۱۷۰ اسب بخار نیرو و ۲۴۴ نیوتن متر گشتاور تولید کند. گشتاور و قدرت تولیدی موتور توسط یک گیرباکس۵ سرعته ساخت ZF به چرغ های عقب انتقال پیدا می کند. به دلیل بهره مندی پاگودا از سیستم تعلیق مستقل در محور جلو و عقب هندلینگ این خودرو بعد از گذشت ۴۳ سال از تولدش هنوز هم قابل تحسین است. به خصوص در عبور از پیچ ها محور عقب مستقل پاگودا بیشترین نقش را در خوش دستیش دارد. اگر کمی در زوایای چرخ محور عقب پاگودا دقت کنید، متوجه می شوید که زاویه کمبر منفی آن کاملا مشخص است. حرکت شیفتر گیرباکس نیز همراه با صدای جذابی است که فقط در این خودرو می توان شنید. فرمان علی رغم نداشتن سیستم هیدرولیک نرم و دقیق عمل می کند. کیفیت سواری پاگودا حتی از بسیاری از خودروهای که در داخل کشور تولید می شود نیز بهتر است. کشش و شتاب مناسبی دارد و همزمان صدای آشنای پیشرانه های مرسدس بنز نیز گوش هایتان را نوازش می دهد.   اما SL۵۰۰ شخصیتی خاص از یک کوپه لوکس است. این خودرو به خودی خود روحی اسپرت و خشن توام با کیفیت یک مرسدس بنز لوکس را داراست. البته در مورد خودروی گزارش ما باید کمی بیشتر تامل کرد زیرا این خودرو یک SL۵۰۰ معمولی نیست. نیروگاه ۶/۴ لیتری این خودرو با استفاده از کیت برابوس موسوم به B۵۰-۵۲۰ مورد تقویت قرار گرفته است تا قدرت استاندارد خودرو از عدد ۴۳۵ اسب بخار به ۵۲۱ اسب بخار ارتقا یابد. در همین راستا گشتاور نیز از عدد ۷۰۰ نیوتن متر در حالت استاندارد به میزان خیره کننده ۸۲۰ نیوتن متر رسیده است و این اعداد یعنی راننده حق هیچ اشتباهی را ندارد. نقش سولیست این ارکستر آلمانی را نیز شرکت AMG با کیت استیل SL۶۳ اگزوز به عهده دارد. در زمان حرکت با این خودرو می توانید از یکی از دو نرم افزار گیرباکس استفاده کنید. برنامه اول مربوط به رانندگی اکونومیک است که شرایط با توجه به حالت اقتصادی تنظیم می شود. اما  اگر قصد دارید از حالت اسپرت گیرباکس استفاده کنید بهتر است اول بدانید که شتاب ۰ تا ۱۰۰ این آلمانی مغرور از ۶/۴ به ۴/۴ رسیده است. پس باید کمی در فشردن پدال گاز دقت کنید!  

در حالت اکونومیک دندها در دور پایین و متوالی تعویض می شود و هیچ صدایی از اگزوز ها به گوش نمی رسد. اما حالت اسپرت گیرباکس یعنی موتور ۸ سیلندر تویین توربو تیونینگ شده SL، هر آنچه در چنته دارد را می تواند در اختیارتان قرار دهد. در این حالت بعد از دور ۳ هزار صدای مهیب و جذابی که خاص مرسدس بنز است از اگزوز ها به گوش می رسد.

  صندلی ها در سطحی پایین نصب شده اند و به همین دلیل در هدایت خودرو باید کمی بیشتر به زوایای دماغه دقت کرد. سیستم تعلیق بیش از اینکه اسپرت و خشک عمل کند در جهت جذب ضربات و عدم انتقال آن ها به کابین فعال است و از این حیث بسیار به کلاس S شبیه است. در کل این خودرورا باید یک کوپه اسپرت و لوکس نامید که علی رغم قابلیت های اسپرتش در پس انبوه امکانات و آپشن های لوکسش قرار می گیرد. در پایان از مالکین خودروها آقایان مسعود علیزاده نیا (SL۵۰۰) و مسعودحسین زاده (۲۸۰SL) تشکر می کنیم.