حضور بیشترین افراد بی‌سواد و کم‌سواد در بخش کشاورزی

محمد درویش در گفت وگو با خبرنگار اقتصادی پارس در پاسخ به این پرسش که دولت یازدهم در حوزه کشاورزی به طور قطع با شرایطی خاصی روبه رو خواهد بود و بر این اساس، برنامه ها و سیاست های خاصی باید داشته باشد، اظهار داشت: وزیر کشاورزی متاسفانه در شرایطی این بخش را تحویل می گیرد که وضعیت این حوزه بسیار ناگوار است و در واقع حاصلخیزی خاک در بسیاری از اراضی کشاورزی کاهش یافته و عملکرد آن به شدت پایین آمده و بسیاری از دیم زارها متروک و رها شده و از حیض انتفاع خارج شده است.

وی افزود: همچنین میزان تزریق آفات و سموم و کودهای شیمیایی در حد قابل قبولی نیست و ما بیش از حد ممکن از این مواد استفاده کرده ایم و این مساله منجر به پدیده هایی مانند « سله بستن خاک» شده که نفوذپذیری آب در خاک را به شدت کاهش داده و موجودات مفیدی که کارکردی در حوزه مبارزه بیولوژیک دارند، از بین برده ایم.

عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور با بیان این که کشاورزی در حوزه راندمان آبیاری وضعیت نگران کننده و فقیرانه ای دارد و هنوز نتوانسته ادعا کند که میانگین آبیاری بالای ۳۵ درصد رسیده است، تصریح کرد: در برخی جاها متاسفانه این میانگین زیر ۲۵درصد است.

درویش متذکر شد: در بخش ضایعات کشاورزی و مواد غذایی به دلیل کمبود شدید سردخانه ها و رعایت نکردن اصول دپو، برداشت میوه، حمل ونقل و همچنین بسته بندی غیرعلمی نرخ ضایعات غذایی را افزایش داده و حتی در برخی موارد به ۳۵ درصد می رسد.

وی ادامه داد: در همه این حوزه ها دولت یازدهم باید فعالانه وارد شود و بتواند با ارتقای نرم افزاری بخش کشاورزی و ورود متخصصان به این حوزه، چالش های موجود را به کمینه برساند.

عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور یاد آور شد: متاسفانه در بین بخش های سه گانه صنعت، خدمات و کشاورزی، شاهد حضور بیشترین تعداد افراد بی سواد و کم سواد در بخش کشاورزی هستیم.

درویش با تاکید بر این که اگر قرار باشد این بخش ارتقا یابد و دانش به آن تزریق شود، باید به کاربرانی منتقل شود که استعداد پذیرش دانش را داشته باشند یعنی از حداقل معرفت و سواد برخوردار باشند، تصریح کرد: ما وظیفه داریم که بتوانیم حجم بزرگی از بیکاران فارغ التحصیل بخش کشاورزی که به بالای ۲۰۰ هزار نفر می رسند را جذب این حوزه کنیم و به این ترتیب می توان این بخش را ارتقا داد.

وی گفت: کشاورزی در کشور ما به شدت وابستگی معیشتی به سرزمین دارد. یعنی اگر یک سال پرآب داشته باشیم یا یک سال کم آب و همراه با خشکسالی، روند افزایش و کاهش محصولات به شدت دستخوش تغییرات می شود. به همین دلیل است که ما جشن خودکفایی گندم می گیریم و بعد به عنوان بزرگترین وارد کننده گندم معرفی می شویم و برای مثال در فاصله کمتر از ۱۰ سال ممکن است این اتفاق تکرار شود.

عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور تاکید کرد: ما استراتژی درستی در حوزه کشاورزی نداریم و باید به این سمت برویم که چه محصولی در کجا، مزیت نسبی تلقی می شود.

درویش افزود: مفهوم آب مجازی هنوز وارد بخش کشاورزی ما نشده است. استان فارس که دچار بزرگترین مشکلات کم آبی است، همچنان افتخار می کند به اینکه هندوانه شب یلدای ایرانیان را تامین می کند؛ در صورتی که هندوانه محصولی است که به شدت نیازهای اکولوژیکی آن بالاست و نیاز آبی فراوانی دارد و با صادر کردن هندوانه، در اصل آبی که بسیار کم است را صادر می کند و به جایی مانند کردستان صادر می کند که اتفاقا با مازاد آب مواجه است.

وی خاطرنشان کرد: این طرح ها اشتباه بوده و نشان دهنده آن است که ما هنوز نتوانسته ایم نقشه راهی برای گسترش بهتر کشاورزی داشته باشیم. برای مثال چغندر قند نباید در استان خراسان که با کمبود آب و با افزایش تبخیر و تعرق روبه روست، کشت کنیم و یا یونجه را در یزد بکاریم که تبخیر ۴ هزار میلی متر است. این در حقیقت یک نابخردی آشکار است.