«اکونومیست» پیامدهای انتخابات ایران را بررسی کرد

پارس به نقل از دنیای اقتصاد: این پیروزی باعث افزایش امیدواری خارجی ها شد و مردم را برای جشن پیروزی به خیابان ها کشاند.
هفته نامه « اکونومیست» چاپ لندن در سرمقال جدیدترین شماره خود نوشته است: روحانی خندان باعث ایجاد امیدواری در میان مردم شده است، اما اگر این پیروزی ایرانیان را نسبت به شرایط خوشبین کرده است، لزوما چنین حسی نباید برای دیگر کشورهای جهان ایجاد شود. قدرت منطقه ای ایران روز به روز در حال افزایش است و توانایی هسته ای ایران رو به جلو حرکت می کند.
با وجود اوضاع نه چندان مناسب اقتصادی در ایران، این کشور هنوز سر پنجه های قدرتمند خود را از دست نداده است. حسن روحانی در میان نامزد های انتخابات ریاست جمهوری بی تردید بیش از دیگر نامزد ها، طرفدار اصلاحات بود. روحانی ۶۴ ساله ای که از همان ابتدای انقلاب اسلامی یکی از وفادارترین خدمتگزاران این نظام به شمار می رود.
با وجود این شاید پس از انتخاب حسن روحانی سیاست در ایران کمتر از آنچه انتظار می رود تغییر کند، اما این انتخاب بی تردید، به دو دلیل توازن قوای ایران را با دیگر کشورهای جهان به نفع تهران تغییر خواهد داد.
نخست این که با توجه به سرمایه گذاری عظیم ایران در بخش انرژی هسته ای و با وجود تلاش های غرب و اسرائیل برای ایجاد تاخیر یا خرابکاری در روند برنامه های هسته ای ایران، این کشور به زودی می تواند تا درصدی که می خواهد اورانیوم را غنی کند. ایران در مدت کمتر از ۲ سال، ۹ هزار سانتریفیوژ نصب کرده و توانایی غنی سازی اورانیوم را به دو برابر رسانده است. ایران اکنون تا افزایش توان هسته ای خود و افزایش قدرت غنی سازی اورانیوم یک گام دیگر فاصله دارد.
همین موضوع باعث شده است تا غرب سیاستی بیهوده در قبال ایران اتخاذ کند. چندین دور مذاکره با ایران همزمان با تهدید تلویحی به استفاده از نیروی نظامی به نتیجه دلخواه غرب منجر نشده است و اکنون ایران دست برتر را دارد.
از سوی دیگر یک رییس جمهور با چهره ای موجه تر و دوست داشتنی تر در ایران بر سر کار خواهد آمد که می تواند بیش از آنکه برای غرب یک فرصت باشد به یک دام تبدیل شود. او احتمالا به غرب پیشنهاد برقراری رابطه ای بهتر خواهد داد و با آنان وارد مذاکره خواهد شد و تدریجا تحریم ها را لغو خواهد کرد. اما این بی تردید ایران خواهد بود که از این فرصت بیشترین سود را خواهد جست و به تدریج و آهستگی توانایی غنی سازی خود را افزایش خواهد داد.
موضوع دیگری که منافع غرب را تهدید می کند تحولاتی است که در اطراف ایران در جریان است. با وجود دشواری های اقتصادی، دولت ایران در مقایسه با همسایگانش قدرتمند ترین دولت به شمار می رود و تلاش می کند حوزه نفوذ خود را در منطقه افزایش دهد. دولت عراق اکنون متحد ایران به شمار می رود. تهران همچنین توسط حزب الله در لبنان نفوذ دارد و حزب الله امروز در بحران سوریه در کنار نظام بشار اسد، رییس جمهوری این کشور با شورشیان مبارزه می کند. اگرچه باراک اوباما، رییس جمهوری ایالات متحده با ادعای استفاده نظام اسد از سلاح های شیمیایی تصمیم به مسلح کردن مخالفان گرفت، اما بسیاری بر این باورند که دلیل مهم تر این تصمیم بی میلی واشنگتن برای باقی ماندن اسد در قدرت است که از اصلی ترین متحدان تهران به شمار می رود.
در ادامه این سرمقاله آمده است: تحلیل های آینده درباره ایران بسیار مبهم است. این احتمال وجود دارد که به قدرت رسیدن روحانی باعث اتخاذ موضعی بیشتر عملگرایانه و کمتر تهاجمی از سوی تهران شود. رییس جمهوری جدید ایران پیش تر مذاکره کننده ارشد ایران در پرونده هسته ای بوده و در جریان مبارزات انتخاباتی اش تاکید کرده است که ارتباط معنا داری میان تضعیف اقتصاد ایران و تحریم های اعمال شده علیه کشورش که به دلیل برنامه های هسته ای تهران اعمال شده است، وجود دارد.
او همچنین خواستار روابط بهتر با غرب شده است. غرب اکنون باید پاسخ مناسبی به روحانی بدهد و مشخص کند که هیچ نیتی برای ممانعت از برنامه های صلح آمیز ایران ندارد. غرب همزمان باید به فشار علیه ایران در مذاکرات هسته ای ادامه دهد.
غرب همچنین باید رفتاری محتاطانه پیشه کند. هر پیشنهادی به ایران باید به اندازه کافی بازدارنده باشد و بازرسی های سرزده را شامل شود وگرنه به توافق نرسیدن با تهران گزینه ای بدتر است.
اکونومیست ادعا کرد؛ افزایش قدرت ایران همچنین دلیل دیگری است که نشان می دهد غرب باید در سوریه دخالت کند، نه تنها با مسلح کردن شورشیان که با ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز این کشور. این اقدام می تواند بشار اسد را از دستیابی به سلاح های تاثیر گذارش – که از طریق هوا استفاده می شوند- محروم کند و به شورشیان اجازه دهد تا در داخل خاک سوریه پایگاه های نظامی ایجاد کنند. مجله اکونومیست بارها درباره پیگیری روش های انسان دوستانه در سوریه پیشنهاد هایی را ارائه کرده است اما قدرت رو به افزایش ایران دلیل دیگری است که نشان می دهد غرب باید در سوریه دخالت کند. این در راستای منافع غرب نیست که کشوری مانند ایران به قدرت هژمون (برتر) منطقه تبدیل شود.
با این همه غرب همچنان قدرت دخالت نظامی در منطقه را دارد و منافعش هم چنین دخالتی را ایجاب می کند. در شرایطی که قدرت پارسیان در حال افزایش است، زمان عقب نشینی از خاورمیانه نیست.