/ افزایش پنج هزار مگاواتی ظرفیت تجدیدپذیرها تا پایان برنامه ششم

پیش از انقلاب ۵۷ بسیاری از زمامداران وقت با اتکا به منابع سوخت فسیلی علاقه چندانی به انرژی‌های نو و هسته‌ای نداشتند به طوری که ضمن خودداری از پژوهش و تحقیق در این حوزه، منابع سوخت فسیلی را بی پایان می‌دانستند.

با پیروزی انقلاب در سال ۵۷، بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران ضمن ابراز نگرانی نسبت به اثرات منفی مصرف سوخت‌های  فسیلی بر محیط زیست، بر استفاده از انرژی‌های نو تأکید کردند.

اثرات زیست محیطی در کنار معاهدات بین‌المللی درباره کاهش آلودگی‌های زیست محیطی، مسئولان را به سمت جایگزین کردن انرژی‌های نو با سوخت‌های فسیلی کشاند.

در برنامه پنجم توسعه استفاده از انرژی‌های نو گنجانده شد، اما به دلیل بی‌توجه مسئولان از اهمیت آن به فراموشی سپرده شد و پیشرفت چندانی نکرد.

با آغاز برنامه ششم توسعه روند احداث نیروگاه‌های خورشیدی و بادی شتاب گرفت و با عرضه مشوق‌های مناسب از سوی وزارت نیرو، بخش خصوصی با سرمایه گذاری آمادگی خود را برای مشارکت در اجرای این طرح اعلام کرد.

به گفته صادق زاده رئیس سازمان ساتبا ظرفیت نصب شده انرژی نو به ۱ هزار مگاوات رسیده است و  تا پایان برنامه ششم توسعه این ظرفیت به پنج هزار مگاوات خواهد رسید.

بنا بر آمار‌های وزارت نیرو میزان تولید انرژی‌های نو باعث شده ۷۴۲ میلیون مترمکعب از مصرف سوخت‌های فسیلی در کشور که جزو عوامل اصلی آلایندگی هوا در کشور است، کاسته شود و این میزان تولید انرژی‌های نو باعث صرفه‌جویی ۵۷۵ میلیون لیتری مصرف آب در سال‌های اخیر شده است که سهم آبان‌ماه به تنهایی حدود ۱۹ میلیون لیتر بوده است.

بررسی اعداد و ارقام موجود در این بخش حکایت از آن دارد که ۴۵ درصد نیروگاه‌های تجدیدپذیر کشور از نوع بادی، ۴۱ درصد از نوع خورشیدی، ۱۳ درصد از نوع برقآبی کوچک، ۲ درصد از نوع بازیافت حرارت و ۲ درصد از نوع زیست توده است.