اشک کفاشان ایرانی درآمد

 با کاهش قدرت خرید مردم و به ویژه کارگران، تولید و فروش کارگاه ها و بنگاه های تولیدی روند نزولی داشته و رکود سنگین در فضای تولیدی کشور حاکم شده است ولی سیاستی که به ایجاد رونق در این بخش کمک کند هنوز از سوی دولت روحانی اجرایی نشده است.

 علی شالباف، مدیرعامل گروه صنعتی کفش ملی با بیان اینکه سهم ایران در بازار کفش تنها 2 درصد است، گفت: در سال‌‌های اخیر ورود کفش‌های بی‌کیفیت چینی به کشور و تبعات منفی استفاده از آن باعث شده تا مردم به سمت استفاده از محصولات داخلی بروند اما تولیدکنندگان نیز باید خود را به‌روز کنند.

رسول شجری، رئیس اتحادیه کفاشان دست دوز هم معتقد است، تولید هزار جفت کفش تا زمانی که به دست مصرف‌کننده برسد برای بیش از 400 نفر نیروی انسانی اشتغال زایی دارد اما با واردات بی رویه و قاچاق، بیکاری در این صنف موج می زند.

مشکلات معیشتی کارگران و تولید کنندگان صنعت کفش در حوالی میدان امام حسین و میدان فردوسی موضوع امروز گزارش میدانی خبرنگار تسنیم است که به نتایجی مانند کوچک شدن سفره خانوار کارگری و بیکاری آنها رسیده است.

با توجه به اینکه اشتغال معضل اصلی کشور است انتظار می رود که با توجه به تولید داخلی، حفظ اشتغال داخلی در دستور کار قرار گیرد. اما این موضوع در صنعت کفش برعکس است و این روزها صدای پای چینی ها در بازار کفش به گوش می رسد.

در این گزارش تعداد زیادی از تولید کنندگان  وکارگران به سیاست های اقتصادی دولت انتقاد کردند. وقتی پای دردِدل آنها می نشینی متوجه شرایط سخت و سنگ اندازی های از سوی دولت می شویم.

*کارگران صنف کفش مشکل معیشتی دارند

وارد اولین مغازه کفش فروشی می شویم با جوانی که حدود 30 سال دارد روبرو می شویم، خود را محمد انصاری معرفی می کند. وقتی از او درباره وضعیت تولید کفش سوال می کنم می گوید:متأسفانه این روزها کارگرها با سختی و مشقت کار می کنند. بوی تند واکس و مواد شیمیایی، چسب چرم و کفش ریه کارگران را شدیداً دچار آسیب می کند. اما دستمزد مناسب ندارند، اکثر کارگران تولید کفش در ازای تولید هر جفت کفش دستمزد دریافت می کنند. اتحادیه از کارگران حمایت نمی کند.

وی می گوید: کارگران صنف کفش بیمه هستند اما از نظر معیشیتی و تأمین هزینه های زندگی مشکلات بسیاری دارند. چرا که کلاً وضعیت بازار کفش داخلی خراب است. با واردات کفش های چینی مدت هاست که کارگران ایرانی از سختی معیشت رنج می برند.  معمولاً کارگران به سن بازنشستگی نمی رسند و بسیار زودتر از سن خود درگیر بیمارستان می شوند. چرا که نوع کارشان حساس است اما حمایتی که باید از آنها وجود ندارد.

* تولید برایمان سود ندارد

 محمدرضا  کارگر دیگری است که در فروشگاه کفاشی دیگری مشغول کار است. وی 42 ساله است و درباره تولید و کسب و کار خود می گوید:مسئولان شعار حمایت از تولید داخلی را می هند اما هیچ یک از مسئولان به تولید بها نمی دهند. دولت بیان می کند که از تولید حمایت می کند اما جز سنگ اندازی چیزی ندیدیم.

این کارگر می گوید: شعارهای خوب زیاد داده می شود اما واقعیت این است که یک کارگر مشکلات زیادی دارد و به نان شب محتاج است.دستمزد اگر 10 درصد و یا 20 درصد هم اضافه شود هیچ فایده‌ای نخواهد داشت، چرا که مردم قدرت خریدشان پایین آمده است. رفاه برای کارگران باید نسبی باشد. تمام کارگران در بخش های مختلف نگرانی امنیت شغلی خود هستند. وضعیت تولید به گونه ای است که هر روز کارگران نگرانی تعطیلی و اخراج هستند.

 وی بیان کرد:برخی از کارگران تولید را رها کردند و به سمت شغل دیگری مانند پیک موتوری رفتند.کار کفاشی نه کلاس دارد و نه وجهه اجتماعی دارد، بنابراین تنها مزیتی که می‌تواند نیروی کار را جذب کند سود خواهد بود که این صنعت سود هم وجود ندارد.

* کفش چینی ارزان اما بی کیفیت است

 آقای محمدی فروشنده کفش ایرانی است که گلایه از ورود کفش های چینی و نامرغوب دارد، با ناراحتی می گوید: بازار فروش کفش ایرانی در پی ورود کفش‌های چینی و نامرغوب با رکود شدیدی همراه شده و در این میان تولیدکنندگان کفش چرم دست دوز را با مشکلاتی روبرو کرده است.

وی ادامه می دهد: شاید مردم کفش هایی را با قیمت مناسب در بازار مشاهده کنند، آن کفش ها چینی است اما مردم به آن توجهی نمی کنند. اگر در جامعه همه گلایه از بیکاری دارند باید از  با خرید کالای داخلی تولید کنندگان را حمایت کنند. متأسفانه امروز نزدیک به 30 درصد بازار داخلی در قبضه کفش های چینی است. کفش های چینی ارزان اما بی کیفیت است.

*سود حاصل از کفش چرم دست دوز نصیب تولید کننده نمی شود

به سراغ یک کارگاه تولید کفش رفتیم. مرد کهن سالی مشغول تولید کفش بود. وی درباره وضعیت تولیدش گفت: ورود چینی ها در حوزه کفش و قیمت‌ اندک اجناسشان در ازای کیفیت پایین، عرصه را برای تولیدکنندگان کفش ایرانی به ویژه کفش چرم دست‌دوز تنگ‌تر کرده است.

وی افزود: درحالی‌که در گذشته مردم به کفش‌های دست دوز اهمیت زیادی می‌دادند اما امروزه با ورود چینی‌ها به این بازار، توجه به کفش‌های باکیفیت و مرغوب بسیار کم شده است.یک کفش دست دوز با احتساب مواد اولیه برای من حدود 140 هزار تومان تمام می شود اما در مغازه ها این کفش به قیمت 500 هزار تومان به فروش می رسد یعنی اگر سودی از کفش دست دوز به دست آید نصیب فروشندگان می شود.

* چینی ها کفش های درجه 3 را روانه بازار ایران می کنند

وی فروشنده دیگری است که درباره مشکلات تولید می گوید: تنوع رنگی که در تولید کفش های چینی وجود دارد خریدار را تحریک می کند. اما متأسفانه چینی ها اجناس با کیفیت را روانه بازار ایران نمی کنند چرا که فروش آن برایشان مقرون به صرفه نیست. ما هم به عنوان فروشنده مجبور هستیم که کالای چینی بفروشیم چرا که سلیقه مردم به سمت این نوع کالاها رفته است.

*دخل و خرجمان با هم نمی خواند

 کارگری که حدود 45 سال سن دارد. در یک کارگاه تولید کفش مشغول  کار است. وقتی از او درباره رضایتمندی از شغلش می پرسم می گوید: دخل و خرج من با هم نمی خواند به طور مثال اگر در یک هفته درآمدم 200 تومان باشد، خرج من 300 هزار تومان است. همین باعث شده است که از کارم راضی نیستم. وقتی به کارفرمایم اعتراض می کنم، می گوید وضعیت تولید خراب است. من کارفرمایم را مقصر نمی دانم چرا که حمایت از تولید کم است. تولید با وام بانکی با بهره بالا به صرفه نیست.

 وی می گوید: مردم هم مقصر نیستند. زمانی که کفش چینی حتی بی کیفیت، قیمت مناسبی دارد. مردم  به ناچار آن را تهیه می کنند. کفش تولید داخل برای تولید کننده گران تمام می شود و به همان میزان گران تر از کفش چینی به فروش و به دست مصرف کننده می رسد. طبیعی است که با حقوق های حداقلی مردم توان خرید کفش با کیفیت را نداشته باشند.

واردات بی رویه و ورود کفش های چینی به کشور باعث شده که صنعت کفش دچار بحران شود.در سالهای دور برندهایی مانند کفش ملی، کفش بلا، کفش نهرین دارای آوازه جهانی بودند ولی اکنون شاهد تعطیلی و در برخی مواقع شاهد تغییر کاربری بعضی از واحدها هستیم . در دوره ای کفش ملی جای خود را به پارکینگ  ماشین سایپا داده بود. بنابراین باید از کفش های ملی حمایت کنیم و اجازه ندهیم که تولید داخلی به دست فراموشی سپرده شود.