گال لطف، مدیر انستیتوی تحلیل امنیت جهانی  آذربایجان در خصوص ریسک های احتمالی و موانع پیش روی قراردادهای جدید نفتی ایران گفت، مشکل اصلی قراردادهای جدید نفتی ایران این است که هرچند این قراردادها شامل بندهایی است که اجازه انتقال مالکیت منابع هیدروکربنی به سرمایه گذاران خارجی را می دهد، اما طرف خارجی نمی تواند هیچ گونه حق مالکیتی بر دیگر دارایی های پروژه داشته باشد و این می تواند یک ریسک سیاسی و تجاری به وجود آورد.
 وی افزود: «هرچند سرمایه گذاران در حال آماده شدن برای حضور در صنعت انرژی ایران هستند، اما آنها هنوز آماده سرمایه گذاری های بزرگ در این کشور نیستند. دلیل عمده این امتناع عدم قطعیت ناشی از موضع دولت جدید آمریکا در مورد ایران است. حدود 3 تا 6 ماه طول می کشد تا ابهامات در مورد نقش ایران در بازار انرژی برطرف شود.»
 ایران همچنین قصد دارد به جمع کشورهای تولید کننده نفت و گاز شیل بپیوندد. ایران پیشتر از وجود منابع قابل توجه نفت شیل در استان لرستان خبر داده بود. اما حجم دقیق این منابع هنوز فاش نشده است.
 اکثر تحلیلگران معتقدند به دلیل هزینه های بالای تولید، بعید است که ایران در آینده نزدیک اقدام به اکتشاف نفت شیل کند.
 لطف  در خصوص احتمال موفقیت ایران در حوزه نفت شیل گفت، نفت شیل در ایران یک گزینه پایدار نیست زیرا اکتشاف نفت شیل به دلایل تکنولوژیک پر هزینه تر از تولید سنتی نفت است.
«ایران دارای ذخایر عظیم دست نخورده نفت سنتی است که هزینه تولید هر بشکه آن 100 دلار است. چرا این کشور باید دنبال نفت های نامتعارف که هزینه تولید آن 4 یا 5 برابر بیشتر است برود؟»
بر اساس آمارهای اداره اطلاعات انرژی آمریکا، تولید نفت ایران در بازه زمانی ژانویه تا سپتامبر 2016 به میزان  18.8 درصد افزایش یافته و به 3.92 میلیون بشکه در روز رسیده است.