سعید آسویار اظهار کرد: در سال جاری رونق بخش مسکن اتفاق می‌افتد، البته معقول و منطقی؛ چرا که عرضه زیاد است. خوشبختانه یا متاسفانه طی سال‌های گذشته در بخش مسکن دست زیاد شد و هر هلدینگی سعی کرد از سایر بخش‌ها سرمایه جمع کند و به مسکن بیاورد.

وی با بیان این‌که رونق مسکن از نظر من افزایش خرید و فروش است، افزود: پیش‌بینی قوی من این بود که بازار مسکن در تیرماه گرم می‌شود ولی با حرکات منفی که روی بحث برجام انجام شد این مساله به تاخیر افتاد. با این حال مسکن در سال 95 از رکود خارج می‌شود.

آسویار، کش‌دار شدن مباحث سیاسی درخصوص برجام را برای اقتصاد از جمله بخش مسکن مضر دانست و گفت: به محض این‌که روزنه‌های بازگشایی گره‌های اقتصاد خصوصا ال‌سی بانکی دیده شود گشایش‌هایی اتفاق می‌افتد. یک سری پول خارج می‌شود و یک سری پول وارد می‌شود همین امر مانند گردش خون است که برای رونق هم در بخش تولید و هم در بخش مصرف مسکن کافی است.

به گفته این کارشناس مسکن، در حال حاضر در بازار مسکن مشتری وجود دارد منتها مشتریانی که می‌خواهند به قیمت بخرند. فروشنده هم است ولی فروشندگانی که می‌خواهند با فروش مسکن بخشی از بدهی‌هایشان را بدهند. با این وجود هنوز رونق واقعی در بخش مسکن اتفاق نیفتاده است.

وی خاطرنشان کرد: در 10 سال گذشته کشور در رکود اقتصادی قرار داشت و به همین دلیل برخی مهندسان و فارغ‌التحصیلان از کشور رفته و در کشورهای اطراف مشغول کار هستند.

این کارشناس مسکن با اشاره به پروژه عسلویه یادآور شد: اوایل شروع پروژه عسلویه متخصصان خارجی به ایران آمدند و به آموزش پرسنل ایرانی پرداختند اما بعد از آن نیروهای آموزش‌دیده با توجه به رفاه کشورهای دیگر جذب آن کشورها شدند و بازگشتشان به ایران تقریبا محال است. به همین دلیل عسلویه آن‌طور که برای آن هدف‌گذاری شده بود پیشرفت نکرد. این نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری در هر عرصه‌ای نیاز به ثبات اقتصادی و سیاسی دارد.

آسویار با بیان این‌که در کنار ثبات اقتصادی، آموزش و فرهنگ‌سازی نیز اهمیت دارد که با پول به دست نمی‌آید، افزود: فرهنگ کار در کشور ما به شدت دچار آسیب شده است. به همین دلیل نیرویی که باید موتور اقتصاد را هدایت کند در بسیاری از زمینه‌ها وجود ندارد.

وی تاکید کرد: شرکت‌های خارجی که به ایران می‌آیند به دنبال بازوهای اجرایی هستند در حالی که شرکت‌های داخلی با گرفتاری‌های ناشی از سیاست‌زدگی و عدم ثبات دست و پنجه نرم می‌کنند.

این کارشناس مسکن ادامه داد: بسیاری از شرکت‌های معتبر در طول سال‌های تحریم به علل سیاسی یا رقابت‌های ناصحیح از بین رفتند و درگیر بدهی‌های مالی، بانکی و تامین اجتماعی شدند. لذا مغز آزاد و فرصت ندارند که بتوانند خودشان را به‌روز و شرایط ورود سرمایه به کشور را فراهم کنند.

وی با بیان این‌که در فرهنگ ایرانی‌ها نوعی وابستگی شدید به سرمایه‌گذاری وجود دارد، گفت: هرجای جهان که ایرانی‌ها بروند بحث املاک رشد می‌کند. این کار را ذاتا بلد هستند؛ زیرا ما جای دیگری برای تبدیل سرمایه نداریم. کارخانه داریم، مدیریت نداریم، زمین داریم درست استفاده نمی‌کنیم، منابع داریم درست کنترل نمی‌کنیم. لذا بخش مسکن بهترین نقطه برای سرمایه‌گذاری مردم است. تنها باید با مدیریت صحیج در عرضه و تقاضا حباب‌های ادواری قیمت مسکن را کنترل کنیم. بدین ترتیب مسکن می‌تواند ابزار پایداری اقتصاد باشد.

به گفته‌ی آسویار، ساختمان چیزی نیست که بتوان آن را جابه‌جا کرد ولی پول نقد همیشه به عنوان یک آفت برای اقتصاد عمل کرده است؛ در حالی که بخش مسکن ابزاری خوب و کنترل کننده است. به طور مثال در حال حاضر که مطالبات بانکی از وام‌گیرندگان به شدت بالاست، تنها منبع پایداری و تضمین کننده مطالبات معوق آنها مسکن است.