عدم يک شبکه پيشرفت اقتصادي ايران با امضاي توافق هسته اي

به گزارش پارس به نقل از خبرگزاری صدا وسیما یک پایگاه اینترنتی نوشت امضای توافق نامه هسته ای نمی تواند یک شبه موجب پیشرفت اقتصادی ایران شود.

حسن روحانی رئیس جمهور ایران احتمالا بزودی متوجه می شود که مذاکره برای رسیدن به توافق هسته ای آسان ترین بخش کارش بوده است. وقتی توافق امضا شود به دلیل فشارهای مخالفان و موافقان احتمالا او با شرایط بسیار دشوارتری مواجه می شود. مخالفان تندروی روحانی بعد از توافق هم خواهند بود و نمی خواهند که او دستاورد دیگری داشته باشد. با توجه به اینکه تنها چند روز تا ضرب الاجل تعیین شده برای رسیدن به توافق هسته ای جامع با ایران باقی است به نظر من می توان فرض را بر این گذاشت که توافق امضا خواهد شد. من بر اساس سرمایه سیاسی که در تهران و واشنگتن درباره این موضوع هزینه شده است به این نتیجه رسیده ام. در آستانه چنین توافق تاریخی بهتر است سوال کنیم که بعد از آن برای ایران و ایرانی ها چه خواهد شد؟ آینده این ملت هشتاد میلیونی به آینده کل جهان مربوط است. روحانی یک اصلاح گر است نه یک اصلاح طلب. او یک عمل گراست که هر آنچه فکر کند برای حفظ نظام لازم است انجام خواهد داد و برای ارتقا و پیشرفت مردمش به عنوان رئیس جمهور تلاش می کند. این بدان معناست که آمریکا می تواند برای همکاری با ایران منافع مشترکی پیدا کند. مواردی مثل مبارزه با داعش و گروههای تروریستی دیگر در سوریه و عراق. اما توافق هسته ای به معنای کنار گذاشتن مواردی که برای بقا و هویت ایران مهم است نخواهد بود: امنیت مرزها، ادامه حمایت از حزب الله و آرمان فلسطینیان و راه حلی برای جنگ سوریه که در آن منافع استراتژیک ایران در سوریه در نظر گرفته شود. در این موارد روحانی با تندروها هدف مشترکی خواهد داشت. این تنها راهی است که او می تواند به زندگی سیاسی اش ادامه دهد و همچنین تنها راهی است که او می تواند از آن طریق میراثی برای خود بجا بگذارد، میراثی که هر سیاستمداری آرزوی آن را دارد. روحانی با تندروهای مخالف درباره امنیتی کردن جامعه اختلاف نظر خواهد داشت. فضای امنیتی که بعد از شکست اولین دور مذاکرات در سال 2005 ایجاد شد و بعد از انتخابات جنجالی 2009 تشدید شد. او و دولتش باید بتوانند مخالفان ایجاد جامعه آزادتر را متقاعد کنند که این امر در طولانی مدت تهدیدی خواهد بود درست مثل تهدید قدرت نمایی آمریکا علیه برنامه هسته ای ایران. حمایتی که آیت الله علی خامنه ای رهبر معظم ایران در مورد مذاکرات هسته ای از حسن روحانی کرده است در مورد مسائلی که رهبر با او اختلاف نظر دارد ادامه نخواهد داشت. تندروها که هر گونه انتقاد از نظام را خیانت می دانند به نظر می رسد هیچگونه مشکلی با امنیتی شدن جامعه ندارند. اگر توافق هسته ای امضا نشود برای یک میلیون جوانی که هر ساله از دانشگاههای ایران فارغ التحصیل می شوند شغل کافی نخواهد بود، بخش نفت و بانکداری همچنان رکود خواهد داشت و ارزش پول این کشور باز هم در مقابل دلار و یورو کاهش می یابد. فارغ التحصیلان دانشگاه و شهروندان زیر سی و پنج سال ( که بیش از نیمی از جمعیت ایران را تشکیل می دهند) می دانند که توافق نمی تواند یک شبه موجب پیشرفت اقتصادی شود. از دید آنهایی که به روحانی رای دادند روحانی نمی خواهد با برخورد با مسائل دیگر مسئله هسته ای تحت تاثیر قرار بگیرد، موضوعاتی مثل عادی سازی روابط با کشورهایی مانند انگلیس و کانادا و کاهش قوانین سخت اخلاقی و اجتماعی مخصوصا برای زنان. اینکه روحانی قبل از امضای توافق تا چه اندازه بخواهد در مقابل تندروها بایستد سوالی است که برای خیلی ها مطرح است. از آنجائیکه روحانی در طول دوران کاری اش فقط یک سیاست متدار محافظه کار نبوده و علاقه اصلی او امنیت ملی بوده است اعتبارش در بین محافظه کاران بسیار بیشتر از اصلاح طالبان واقعی مثل خاتمی و برادرش حسین فریدون است. روحانی بر این باور است که اگر اصلاحات لازم در مورد مسائل امنیتی اعمال نشود برای نظام جمهوری اسلامی خطرناک است. بسیاری از ایرانی ها اکنون امیدوار هستند که روحانی بتواند پرونده هسته ای را ببندد تا اوضاع اقتصادی بهبود پیدا کند و آینده روشنی در پیش باشد.