به گزارش پارس ؛ محمدکاظم انبارلویی در رسالت نوشت: مقام معظم رهبری در دیدار با کارگران سراسر کشور به مهمترین مسائل کشور بویژه معضلات اقتصادی اشاره نموده و فرمودند: "کلید مشکلات اقتصادی در لوزان، ژنو و نیویورک نیست، بلکه در داخل کشور و تقویت و رونق تولید داخلی است." ایشان با بها دادن به تولید داخلی خطاب به مسئولین دولتی فرمودند: "مصرف کالاهای خارجی را در صورت داشتن مشابه در داخل بر خود حرام کنید."

نوع نگاه به مشکلات کشور فوق‌العاده مهم است. این‌که نگاه ما به "بیرون" باشد یا "درون"، حکایت از دو نوع نگاه متفاوت است که اولی اقتدار و امنیت ملی ما را به مخاطره می‌اندازد و دومی متضمن استقلال ملی و امنیت اقتصادی و اقتدار ملت ایران است. برخی عادت کرده‌اند بدون رنج و زحمت و استقامت و پایداری همه چیز را "کلید در دست" تحویل بگیرند. این نگاه فوق‌العاده خطرناک است و منابع ما را بر باد می‌دهد و نیروی انسانی کشور را به ذلت می‌اندازد. مقام معظم رهبری با نامگذاری سال جدید و تشریح آن به بهانه‌های مختلف در سخنرانی‌های بعدی گفتمان سال ۹۴ را تعیین کردند.

اصولگرایان برای صیانت از انقلاب و نظام باید با شعار کلیدی "آرامش، پیشرفت و رفاه در سایه همدلی و همزبانی" به استقبال شعار سال بروند.

"آرامش" به مفهوم مراقبت از اقتدار و امنیت ملی در حالی که انقلاب در محاصره گرگهای جهانی است مهم است. هیچ چیز نباید آرامش و امنیت ما را در داخل به مخاطره بیندازد. هر گونه حاشیه‌سازی و حاشیه‌نگاری باید در داخل کنترل و مهار شود. "پیشرفت" کشور فقط در سایه آرامش به دست می‌آید. دشمن همواره طی سالهای پس از انقلاب در پی
بر هم زدن اوضاع ما در داخل بوده است. حمایت از لیبرال‌ها و ضدانقلاب و برپایی جنگ‌های داخلی و خارجی به همین منظور در دستورکار آنها قرارگرفت اما با سد همدلی و همزبانی ملت روبه‌رو شدند.

ما اگر به "رفاه" می خواهیم برسیم باید حتما آرامش داشته باشیم. از دل آرامش "پیشرفت" و "رفاه" بیرون می‌آید. ۱+۵ بیکار نیستند، ۱۰ سال در پشت درب مذاکرات التماس ‌کنند که فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای را کنار بگذارید چون این فناوری آرامش آنها را برهم می‌زند، پیشرفتهای آنها را در زمینه تولید جنگ‌افزارهای کشتارجمعی زیر سئوال می‌برد. به همین دلیل حتی روی یک سانتریفیوژ هم با ما چانه‌زنی می‌کنند.

ما در سال ۹۴ باید تصمیم‌های بزرگ و سرنوشت‌ساز بگیریم. مقاومت ملت ایران در سال ۹۴ مفهومی متفاوت از سالهای گذشته دارد. این تصمیم‌های بزرگ نیاز به "همدلی و همزبانی" دارد.

ما تصمیم‌های بزرگ در کشور را باید زیر سقف گفتگوی ملی ببریم. برای همین لازم است مشفقانه حرف بزنیم و از تحقیر و توهین و متهم کردن هم بپرهیزیم و زحماتی را که تاکنون برای اقتدار ایران کشیده شده نادیده نگیریم.

دولت باید بداند براساس چه سرمایه‌ای اکنون بر سر میز مذاکره برد - برد نشسته است. انکار آن سرمایه، از پیش اصل معامله را بر باد می‌دهد. ما ملتی بزرگ با عزمی پولادین و استقامتی که کوهها را جابه‌جا می‌کند داریم.

همین سرمایه کافی است که در حل مشکلات فقط نگاه به "درون" داشته باشیم. اکنون که دولت راهبرد "مدارا با دشمن" را پیش گرفته، نباید "مروت با دوستان" را فراموش کند، ضمن آنکه سیاست مدارا با دشمن در حالی که دشمن همواره بر طبل خصومت‌ورزی می‌کوبد جای تامل دارد. این رویکرد همدلی و همزبانی در داخل به وجود نمی‌آورد.

فضا نباید غبارآلود باشد، هیچ ضعفی نباید در سایه حاشیه‌سازی‌های مصنوعی پنهان بماند. برای حل مشکلات کشور پروتکل مشخصی وجود دارد که باید به آن عمل شود. شرع و احکام مقدس اسلام، قانون اساسی، قوانین کشور بویژه در حوزه اقتصادی، قوانین مرتبط با اقتصاد مقاومتی، راهها را مشخص کرده است. باید درست و صادقانه در همین مسیر گام برداشت.

هیچ دلیل و منطقی را برای از کار افتادن چرخ تولید در کشور نباید پذیرفت. چرخ تولید ازجمله چرخ سانتریفیوژها باید همچنان در کشور بچرخد و هزینه‌های آن را هرچه هست بپردازیم. به همین دلیل باید با فساد سیاسی و اقتصادی با قدرت مبارزه کنیم. مفسدان سیاسی و اقتصادی هر دو سر در یک آخور دارند، آن‌هم آخور وابستگی کشور به بیگانگان. این آخور را باید تعطیل کرد.

مقام معظم رهبری در دیدار با کارگران به این نکته مهم انگشت تاکید گذاشته و فرمودند: "با دزد دزد گفتن، دزد از سرقت دست برنمی‌دارد. باید جلوی آن را گرفت." ایشان مسئولان کشور را مورد خطاب قرار دادند و فرمودند: "مسئولان کشور روزنامه نیستند که مدام راجع به فساد حرف بزنند. آنها باید وارد عمل شوند و جلوی فساد را به معنای واقعی کلمه بگیرند."

دیوان محاسبات کشور، سازمان بازرسی کل کشور و سازمان حسابرسی در مجلس، قوه قضائیه و دولت مخاطب اصلی مقام معظم رهبری هستند. آنها تکلیف خود را باید در برخورد عملی با فساد مشخص کنند. بدون برخورد قاطعانه و صریح و سریع با فساد، پدیداری آرامش، پیشرفت و رفاه در سایه همدلی و همزبانی ممکن نیست.