هوشنگ پوربابایی در ارتباط با آشکار شدن ماهیت ضدبشردوستانه کشورهایی هم‌چون ایالات متحده امریکا با شیوع ویروس کرونا، گفت: حقوقی در کنوانسیون‌های بین‌المللی مثل کنوانسیون حقوق مدنی و سیاسی و اعلامیه حقوق بشر مبنی بر حق سلامت وجود دارد. حق سلامت یکی از حقوق شناخته شده‌ی افراد فارغ از نژاد، دین و... است و یکی از شاخص‌هایی است که برای کشورها مهم تلقی می‌شود، یعنی خدمات بهداشتی ارائه شده در یک جامعه نشان دهنده‌ اهمیت قائل شدن آن جامعه به افرادش است.

وی با بیان این‌که در کشورهای پیشرفته مثل امریکا و کشورهای اروپای غربی معمولا اولویت اول انتخاب سیاستمدارشان این است که چقدر به بهداشت و تامین اجتماعی افراد اهمیت می‌دهند گفت: نظام بیمه، سلامت و تامین اجتماعی تعیین کننده سیاستمدارهای دنیا است پس با در نظر گرفتن این شرایط، نظام سلامت برای جهان نیز اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد و اگر سیاست به معنای عام در نظام سلامت دخالت کند مانع از اهمیت دادن سیاستمدارها به حقوق بشر است یعنی اگر سیاستمدارها فقط در شعارهای ملی‌شان به سلامت بپردازند و در سیاست فراملی با اعمال تحریم‌ها و این قبیل کارها سلامت افراد و کشورها را به خطر بیندازند، از حقوق بشر دوری و اجتناب کرده‌اند. 

پوربابایی افزود: در اپیدمی کرونا کشورهای جهان سعی کرده‌اند به هم کمک‌های فوق‌العاده‌ای بکنند که این نشان دهنده‌ اهمیت دادن یک کشور به سلامت افراد است ولی اگر در این فاصله سیاستمدارها با یکدیگر اختلاف پیدا کنند و سلامت افراد به خطر بیفتد، نظام حقوق بشر از بین می‌رود و معنای متعالی خودش را از دست خواهد داد. بنابراین کشورهایی که چه با اعمال تحریم‌ها و چه با انجام ندادن کمک‌های بشر دوستانه پایه‌گذار یا استمرار بخش ادامه بیماری کرونا باشند، ادعای حقوق بشرشان ادعایی بیش نیست و نیاز است که در شرایط فورس ماژور کشورها دست از اعمال تحریم‌ها بردارند و نظام سلامت را تامین کنند.

این حقوقدان  خاطرنشان کرد: هم چنین ممکن است بعضی از کشورها در شعائر ادعا کنند که اقلام بهداشتی خارج از دایره تحریم است اما در عمل راهکارهایی را انتخاب کنند که مانع از ارسال تجهیزات شود مثلا اگر ما بخواهیم مواد ضدعفونی کننده، ماسک و تجهیزات پزشکی تهیه کنیم اما شرایط انتقال آن را از سایر کشورها نداشته باشیم خودش مصداق تحریم است. تحریم فقط به اسم نیست، تحریم یعنی اجازه رفع موانع ورود کالاها به کشوری داده نشود.

وی در ارتباط با پیگیری واردات تجهیزات پزشکی از طریق حقوق بین‌الملل گفت: کشورهای جهان باید به قطعنامه‌ای که سازمان ملل متحد بعد برجام تصویب کرد متکی باشند و براساس آن عمل کنند و تحریم‌های یکجانبه امریکا نمی‌تواند مانعی باشد. بنابراین اگر ایران وارد معامله با کشوری شد و آن کشور خلاف قطعنامه بین‌الملل سازمان ملل عمل کرد، ایران می‌تواند به شورای امنیت سازمان ملل شکایتش را با مستندات کامل اعلام کند.

پوربابایی در پایان گفت: کرونا نشان داد که هنوز جامعه جهانی، آمادگی مقابله با یک بیماری اپیدمی را ندارد و با این همه تلاش برای کشورگشایی و استثمار نوین، راهی برای موفقیت به دست نیاورده است و هنوز نظام سیاسی و سلامت ما پیشرفت لازم را نکرده است و بهتر است کشورها به جای اینکه به کشورگشایی، تحریم و جنگ بپردازند به دنبال ارتقای نظام سلامت باشند.

 

ایران جامعه جنگ سلامت واردات