پرویز پرستویی: کاسه گدایی دستم بگیرم سمت سلحشور نمی‌روم

به گزارش پارس روزنامه بهار نوشت:   پرستویی این روزها در حال بازی در آخرین ساخته میرکریمی است. فیلمی که به قول آقای پرستویی به نوعی حرف امروز جامعه ماست و خیلی بیگانه با امروز ما نیست. 
پرستویی در سال های اخیر آنچنان پرکار نبوده است. به گفته خودش در بلبشو و بازار مکاره سینمای ایران بیشتر به دنبال یک نوع خودسازی بوده. او به تازگی در فیلم های « مهمان داریم » عسگرپور و « امروز » میرکریمی بازی کرده است. 
دو فیلم « خرس » و « صد سال به این سال ها » که پرستویی در آن ها بازی کرده مدت هاست که در توقیف به سر می برند! پرستویی امیدوار است این فیلم ها هرچه زودتر رفع توقیف شوند. در سال های اخیر پرستویی در چند فیلم تهیه کننده بوده اما خودش می گوید به این کار هیچ وقت علاقه نداشته و برای جمع کردن این فیلم ها، تهیه کنندگی فیلم را پذیرفته است. در پشت صحنه فیلم میرکریمی تابلوی جالبی وجود دارد که در آن به فرد برگزیده در زمینه اخلاق جایزه داده می شود. در بخشی از این مصاحبه به این موضوع هم اشاره شده است. پرستویی در این گفت وگو انتقادات صریحی از سلحشور و میرعلایی مطرح می کند. به شدت گلایه دارد که چرا نگذاشتند تقوایی فیلمش را بسازد. با پرستویی گفت وگویی کرده ایم که می خوانید.

در صحبت هایی که مدت ها قبل کرده بودید می گفتید که فیلمنامه های خوبی در این سال ها به شما پیشنهاد نشده است و همین موضوع باعث کم کاری شما شده، به نظر می رسد با بازی در فیلم های میرکریمی و عسگرپور، مقداری اوضاع بهتر شده است.
ما از همان ابتدای کارمان در سینما، سعی کرده ایم گزیده کاری کنیم. من همیشه می گویم اگر می خواهم کاری را انجام دهم حاصل من از این کار چه چیزی است و چه اتفاقی برای خود من قرار است بیفتد؟ مگرنه این که قرار است تجربه ها و بازتاب ها و بازخوردهای خوبی داشته باشیم؟ به هرحال ما یک پیشونی نوشت هم داریم که بی خود یا با خود به قول معروف در جرگه هنری قرار گرفته ایم و از این طریق قرار است کار خوبی برای مخاطب داشته باشیم. همیشه همینجوری بوده است. متاسفانه در مواقعی با این که فیلمنامه را می خوانیم و عوامل را می شناسیم ولی وقتی وارد یک کار می شویم مثل یک هندوانه در بسته می ماند، آنجا باید واگذار کنیم که ته آن چه اتفاقی می افتد. در روز اول قرارمان اینجوری نبود و قرار بوده که کارخوبی اتفاق بیفتد. در سال های اخیر خیلی شایعه کردند که پرستویی وارد تهیه کنندگی شده و کلی هم دارد پول درمی آورد. من هیچ وقت علاقه ای به تهیه کنندگی نداشتم و هیچ وقت هم دغدغه ام نبوده است. منتها سه فیلم بی خود و بی جهت به گردن ما افتاد و ما برای حفظ آبروی گروه و خودمان، فیلم را به اصطلاح جمع کردیم والا اصلا قصد ما هیچ وقت تهیه کنندگی نبوده است و دلخوشی هم بابت این مساله هیچ وقت نداشتم. نه پولش را داشتیم و نه به اصطلاح جایگاهش را. من خلوت بازیگری را با دنیا عوض نمی کردم. این دو، سه کار متاسفانه با وجود چشم اندازی که برای خودمان ترسیم کردیم همه اش به قول معروف به بیراهه رفتیم و آن اتفاقی که دل ما می خواست، نیفتاد و آن نتیجه ای که می خواستیم نگرفتیم و نتیجه اش لذت بخش نبود. 
مثل فیلم « سیزده ۵۹» که آقای سالور دو سالی بود که منتظر بود ما با هم کار کنیم، من نمی گویم اشکال از من بوده یا اشکال از او، اصلا وارد جزییات نمی شوم. من در این فیلم به خودم نمره قبولی ندادم. می شد که خیلی تجربه بهتری از کار دربیاید.

اتفاقا بازی شما در فیلم « سیزده ۵۹» بازتاب خوبی در میان منتقدان داشت…
خب به نظرم این موضوع به تنهایی کفایت نمی کند. خیلی از سناریوها و کارها هست که می گویم نقش خوبی است که می توانم در آن بازی کنم. من هیچ وقت این ها را منفک و جدا نمی کنم و بگویم چون بازی من خوب است برای من مهم نیست که کار چگونه درآمده است. من دوست دارم زمانی بازی من خوب باشد که کل کار خوب باشد. کلا اگر بازی من هم خوب باشد لذت می برم.

از فیلم « سیزده ۵۹» الان راضی نیستید؟
می توانست خیلی بهتر از این باشد و متاسفانه نشد. خیلی جاها نتیجه خوبی نداد و نتوانستیم به هماهنگی های لازم برسیم. خیلی راضی نبودم. با وجود آن که فیلمنامه و نوع فیلمنامه و نقش را دوست داشتم و با وجود آن که در انتخاب عوامل خود ما دخیل بودیم، منتهای مراتب کارگردان از یک جایی رها شد و نه سر مونتاژ، نه سر صداگذاری و نه سر موسیقی رفت و… رفت فیلم دیگری را بسازد. شاید فکر کرد این فیلم، فیلمی نبوده که باب طبعش باشد و خب شاید هرکسی دغدغه خودش را دارد و بعد فیلم یک جورهایی بی صاحب شد و ما سعی کردیم با تهیه کننده یک جورهایی کار را جمع کنیم.

درباره همکاری با آقای عسگرپور و میرکریمی به عنوان جدیدترین کارهایتان کمی توضیح می دهید؟
درباره کار کردن با آقای عسگرپور و منوچهر محمدی در فیلم « مهمان داریم» باید بگویم من همکاری خوبی در فیلم « مارمولک» و سریال « خاک سرخ» با آقای محمدی داشتم و خود آقای عسگرپور را هم در کارهای صنفی می شناختم و آدم خوب و شریفی است. یکی، دوتا کارهای سینمایی و تلویزیونی را از ایشان دیده بودم و دوست داشتم و فکر کردم تیمی جمع شده که می توانیم یک کار خوب را انجام دهیم. البته الان نمی توانم درباره فیلم نظر بدهم، چون یک فریم از کار را ندیده ام. امیدوارم که فیلم خوبی از کار دربیاید اما گویا بازتاب ها ی خوبی داشته و امیدوارم کار خوبی باشد. درباره کارکردن با آقای میرکریمی باید بگویم کارکردن با ایشان یک جورهایی حجت بود و من همیشه کارهای ایشان را دوست داشتم و به اعتقادم، آقای میرکریمی کارگردان کاردان و کاربلدی است. ما در کارهای صنفی همکاری خوبی با آقای میرکریمی داشتیم و اخلاق و خلق و خوی ایشان را به خوبی می شناختم. اما نمی دانستم که در کارگردانی این قدر می تواند در کارش راحت باشد، در این کار انصافا خیلی لذت بردم. قصه فیلم « امروز» میرکریمی قصه ساده و عمیقی است و نقشی که من بازی می کنم ممکن است نمونه های فراوان وجود داشته باشد ولی باز به دلیل پیچیدگی هایش، خیلی خاص است. خیلی از عوامل آن جوان هستند و شاید مسن ترین آن ها من باشم! کلا تجربه خیلی خوبی بود. به این نتیجه رسیدم حضور یک کارگردان خوب چقدر می تواند در یک کار تاثیر داشته باشد. به خصوص که خود آقای میرکریمی تهیه کننده فیلم هم هستند و عوامل خیلی خوبی هم در فیلم هستند و در واقع ما با یک گروه باانرژی و باروحیه مواجه هستیم نمونه اش هم تابلویی است که در اینجا وجود دارد و به کسانی که بهترین اخلاق را دارند کاپ اخلاق داده می شود.

فکر می کنم آقای میرکریمی از زمان فیلم « خیلی دور، خیلی نزدیک» چنین کارهای جالبی را انجام می دهد…
بله، در خانه سینما هم از این کارها می کردند. در زمانی که ایشان مدیرعامل خانه سینما بودند و من دبیر جشن خانه سینما، دیدم یک روحیه مدیریتی خیلی خوبی دارد و در نتیجه کار خیلی تاثیر داشت و من از کار کردن با میرکریمی بسیار لذت بردم. من مطمئن هستم که این فیلم نتیجه خوبی خواهد داد و آقای میرکریمی آن قدر روحیه خوبی دارد که می آید کار را به بچه ها نشان می دهد و نظرات دیگران را می خواهد شاید نظرات ما مهم هم نباشد اما همین که آقای میرکریمی شنونده خوبی است این در کار خیلی اهمیت دارد.

فکر کنم فیلم « امروز» نسبت به دیگر فیلم های آقای میرکریمی فضای متفاوت تری دارد…
بله، نسبت به « یه حبه قند» و « به همین سادگی» فضای متفاوت تری دارد. 
شنیدم که نسبت به کارهای دیگر آقای میرکریمی داستانگوتر است. 
بله، فیلم « امروز» همان طور که گفتم قصه ساده و عمیقی دارد و از اسمش هم مشخص است. « امروز» یک جورهایی حرف امروز ما هم هست! و خیلی بیگانه با امروز ما هم نیست. روح انسانی در کار است که خیلی خیلی عمیق است و به نظرم فیلم تاثیرگذاری خواهد بود.

شما دو فیلم توقیفی در کارنامه خود دارید یکی فیلم « خرس» و دیگری فیلم « صد سال به این سال ها» که سال ها از توقیف آن گذشته است… .
بله، امیدوارم این فیلم ها مشکلاتشان حل شود. « خرس» هم فیلم خوبی است و برای آن زحمت زیادی کشیده شده و در شرایط سختی تولید شده است.

آقای نوروزبیگی تهیه کننده فیلم « خرس» می گفتند امیر نادری از فیلم « خرس» خیلی خوشش آمده است.
من فیلمنامه « خرس» را خیلی دوست داشتم. متاسفانه کج سلیقگی هایی دوستان در این چند سال داشتند که تکلیف خودشان با خودشان معلوم نبود. خودشان پروانه ساخت داده بودند و خودشان پای حرف خودشان نمی ایستادند. « خرس» در جشنواره های خارجی هم استقبال خوبی از آن شده است. امیدوارم که مردم خودمان هم بتوانند این فیلم را ببینند. 
فیلم « صد سال به این سال ها» هم فیلمی است که خود من خیلی آن را دوست دارم و شاید بگویم یکی از کارهای خوب سامان مقدم است و باید بگویم خود سامان مقدم قربانی همین جریانات شد.

مدت ها قبل هم که با شما صحبت می کردم خیلی نگران اوضاع جامع و وضعیت سینما و اختلافات داخل سینما بودید. الان یک چند وقتی هست که فکر می کنم امیدوارتر شده اید. مثلا آقای مجتبی راعی می گفت من سخنرانی آقای روحانی را دیدم خیلی امیدوارتر شدم.
خب، به نظر من، دولت یازدهم با شعار دولت تدبیر و امید جلو آمده و امیدوارم که این شعار تحقق پیدا کند. حداقل در بخش فرهنگی، خوشبختانه خودم به دلیل ارادت ویژه ای که به دکتر ایوبی دارم و با توجه به این که رایزن فرهنگی ایران در پاریس بوده و در سازمان اکو حضور داشته، شناخت خیلی خوبی از او دارم و می دانم در احیا کردن مقبره شمس، بنیاد سعدی و… نقش قابل توجهی داشته است. باتوجه به روحیات شخصی که از ایشان سراغ دارم فکر می کنم اگر دوستان بعضی از این کج خلقی ها و کج اندیشی ها و گروکشی ها را کنار بگذارند به نظرم سینمای خوبی خواهیم داشت. چون به نظرم الان همه پشت سینمای ایران هستند! از آقای رضا داد گرفته تا آقای بهشتی و… همه یک جوری با دل خوش آمده اند که از سینما حمایت کنند. در آن میهمانی معاونت سینمایی اکثریت قریب به اتفاق اهالی سینما آمده بودند اگر ما از یکسری مسائل شخصی خودمان پرهیز کنیم به نظرم برمی گردیم به سینمایی که سال ها به دنبال آن بودیم. ما خواسته خیلی بزرگی نداریم. ماها عادت داریم کار کنیم و فیلم مان توقیف شود، کار کنیم و فیلم ما دیده نشود یا حق ما تضییع شده باشد. اما چیزی که در این چهار سال آسیب دیده این است که تماشاچی به سینما پشت کرده است و امیدواریم خود ماها حداقل دامن نزنیم. الان همه کسانی که در راس مدیریت سینما قرار گرفته اند با روحیات اهالی سینما آشنا هستند. کسانی هستند که برای سینما دل سوزانده اند. الان باید همه انرژی خودمان را بگذاریم که کار خوب بسازیم. الان دولت جدید آمده، همه باید تلاش کنیم برای بهبود اوضاع، دیگر سلحشور و شمقدری و سجادپور نیستند که بگوییم این ها هستند که نمی گذارند سینماگران کار کنند.

البته سلحشور همچنان فحش های خود را می دهد!
این فحش های سلحشور که باد هواست. من امیدوارم ببینم که این آقای سلحشور که این همه اره تیز کرده، چگونه می خواهد کار کند؟ من خودم فکر می کنم آدم اگر به گدایی بیفتد نباید برود با این آقای سلحشور کار کند. من اگر کاسه گدایی هم دستم بگیرم حاضر نیستم بروم سمت سلحشور. من نمی دانم این آدم چرا این قدر آزادی دارد که این حرف ها را بزند و به نظرم نباید به حرف های سلحشور توجه کرد. این ها کسانی نیستند که بتوانند تاثیری در سرنوشت سینمای ایران بگذارند. کل سینمای ایران را به دست این ها بسپاری، دو ساله نابود می کنند. آقای سلحشور قرار بوده فیلم بسازد چرا تا به حال نساخته است؟ آقای شمقدری قرار بوده کارگردان خوبی باشد چرا نشد؟ آقای سجادپور قرار بود تهیه کننده و فیلمنامه نویس خوبی باشد چرا نشد؟ میرعلایی قرار بود که تهیه کننده خوبی باشد چرا نشد؟

شما برای پیگیری ساخت فیلم تقوایی توسط فارابی زحمت زیادی هم کشیدید… .
من هنوز که هنوز است از آقای میرعلایی دل چرکین هستم و هیچ وقت هم دلم ازش صاف نخواهد شد. من سه ماه تمام دوندگی کردم تا آقای تقوایی بیاید فیلمش را بسازد و آقای میرعلایی مرتب در باغ سبز را به ما نشان دادند ولی بعدها کارهایی به اسم فیلم فاخر ساختند که به نظر من دوزار هم ارزش ندارد، ولی آقای ناصر تقوایی گوشه نشین خانه است. البته خدا را شکر آقای تقوایی هیچ وقت گوشه نشین نخواهد شد. چون همچنان در حال نوشتن است و حضور دارد و همچنان ناصر تقوایی است. مهم این است که دروغ گفتند و چهار سال فقط خواستند رفقایشان فیلم بسازند. الان تازه دارد پته هایشان روی آب ریخته می شود که چه پول های میلیاردی را به هم داده اند. من الان نمی خواهم دولتی که رفته است را تخطئه کنم. آن ها هم می خواستند تلاش کنند ولی کننده نبودند اگر بودند این وضعیت را نداشتیم. اگر بودند این قدر نفاق بین اهالی سینما نمی افتاد. آن قدر خواسته یا ناخواسته سینما را آلوده کردند که خود من چهار سال رغبت نکردم فیلم خودم را در جشنواره ببینم. اما الان حس خوبی نسبت به آدم هایی که آمده اند، دارم. 
ما بالا برویم پایین بیاییم یک خط قرمزهایی داریم اگر این چارچوب ها را رعایت کنیم مشکلی نخواهیم داشت. من به آقای حسینی وزیر سابق ارشاد گفتم شما فکر می کنید سانسورچی هستید من خودم بیشتر از شما، خودم را سانسور می کنم. به او گفتم فیلمنامه فیلم خرس را که شما تصویب کرده اید یک جاهایی را خودمان سانسور کرده ایم و شما متوجه نشدید. ما شأن و جایگاه و منزلت و مقام مردم را خیلی بهتر می شناسیم. همه این ها را خودمان بلدیم رعایت کنیم. 
من خوشبختانه آدمی هستم که درجامعه خودمان به تک تک چهره ها نگاه می کنم. جزو افرادی هم نیستم که عینک دودی بزنم تا کسی من را نشناسد یا من کسی را نبینم. می بینم مردم روحیه خوبی پیدا کرده اند و حال شان خوب شده است. هیچ اتفاقی هم نیفتاده است. اگرچه هنوز گرانی وجود دارد هنوز با تورم دست وپنجه نرم می کنند و هنوز مشکلات خود را دارند. ولی بوی خوبی دارد می رسد نوید خوبی دارد می آید. سفیران ما دارند مذاکراتی می کنند که آدم احساس می کند به نفع مملکت است… الان امید خوبی در جامعه به وجودآمده است. درچهار سال قبل ما را ناامید کردند و چهار سال ما را به خاک سیاه نشاندند. چهار سال همه نشستند در خانه شان و دست روی دست شان گذاشتند و از خانه هایشان بیرون نیامدند. من چهار سال رغبت نکردم که پایم را در جشنواره بگذارم. چون دیدم همه اش ریاودروغ است. من خودم شخصا هیچ مشکلی ندارم. اصلا به دنبال چیزی نیستم. نه به دنبال برج و بارو و نه دنبال درآمدهای آنچنانی هستم. کاری نمی خواهم بکنم. خیلی ها در این دوران امتیازهای خودشان را گرفتند ما یک قران امتیاز نگرفتیم و از جیب خودمان هم خرج کردیم ولی مهم نیست. من اعتقاد دارم که ماها یک پیشونی نوشتی داریم که این کار را پذیرفته ایم. می گوییم که ما قرار است به قول معروف جان فدای سینما باشیم جان فدا یعنی این که جان خود را فدای ملت می کنیم. یعنی داریم خودمان را هزینه می کنیم تا دل مردم ما شاد باشد. من با شاد بودن دل مردم شاد هستم و با غمگین بودن مردم غمگین می شوم. 
من پیش بینی همه چیز را در عرصه زندگی برای خودم کردم. فهمیدم این راه دشوار است. این راه سختی های زیادی دارد. همه جور اتفاقات در آن است. در آن تنبیه وجود دارد، توقیف هست و پیه همه این ها را به تن خود مالیده ایم. هیچ وقت هم قرار نبوده که مقابل نظام بایستیم و پز آن را هم بدهیم. یا رسانه های آن طرفی خوشحال بشوند. الان هم که عصر مجازی است و سر چراغ که می شود می گویند بزن لایک خوشگله را، تا دل ما خوش باشد به چهار تا لایک. الان بعضی سایت های سینمایی از یکی خوش شان می آید او را اسطوره می کنند و از کسی که خوش شان نیاید او را نابود می کنند و با مغز او را به زمین می زنند. چرا به خودشان اجازه می دهند که به من تهمت و افترا بزنند. منی که دو سال خودم را کنار کشیدم، نه این که فرار کرده باشم بلکه احساس کردم این بلبشو و در بازاره مکاره ای که در این سال ها در سینما به وجودآمده به خودسازی نیاز دارم. من فرار نکردم. بارها هم گفته ام من حق ندارم که بازی نکنم. من وظیفه ام است که بازی کنم. من نه سوپراستارم، نه اسطوره ام و نه نامبروان سینما هستم. اگرچه این واژه نخ نما شده است ولی خودم را خدمتگزار مردم می دانم. من خوشحال می شوم که کاری می کنم که کسی می خندد. خوشحال می شوم که کاری می کنم که بغضش می ترکد و در هر حال می خواهم زندگی خودم را هم داشته باشم. اگر همه ما دست به دست هم بدهیم مقداری از این غرور و تکبر و خودبزرگ بینی و خودشیفتگی را بگذاریم کنار و دل ما برای فرهنگ خودمان بتپد، خیلی می توانیم موفق باشیم. متاسفانه بعضی مواقع فقط به جان هم افتاده ایم. خیلی مواقع من گفته ام چرا همیشه توپ را در زمین دولت می اندازید.

احمدی نژاد که رفته بود در فیس بوک، تعدادی از افراد نوشته بودند احمدی نژاد که رفته با احمدی نژاد درون مان چه می کنیم…
بله، احمدی نژاد درون ما که نرفته است. آن موقع که دوستان ما بیانیه جمعی می دادند آن هم بیانیه ای دست به عصا و با احتیاط. اگر خاطرتان باشد من یک بیانیه تکی علیه احمدی نژاد دادم که چرا این حرف ها را می زنید؟ شما حق ندارید مرتب بگویید بگم بگم… چرا دارید این رویه نادرست را ترویج می کنید؟ ما مثلا در این مدت اخیر می خواستیم به یک جانباز کمک کنیم آن قدر ما را اذیت کردند که حساب نداشت. آقای بنیاد شهید شما وظیفه تان است از جانبازی که ۷۵ بار سابقه عمل دارد، دو تا سرطان دارد، ۲۵ ماه سابقه بستری دارد حمایت کنید. بعد شایعه درست می کنند که آقای پرستویی می خواهد نامزد شود. همین الان اگر بیایند و بگویند بیا نماینده مجلس شو، نمی شوم. همین امسال آمدند به من اصرار کردند که بیایم نامزد شورای شهر بشوم، قبول نکردم چون اصلا کار من نیست. اگر بروم شورای شهر چه کار می کنم؟ پولدار می شوم؟ نمی گویم اختلاس می کنند ولی یک جاهایی از آن درآمدزا هم هست. یک جاهایی هست که اگر بخواهی خدمت بکنی می توانی خدمت بکنی و اگر بخواهی ناخدمتی هم بکنی، می توانی این کار را هم بکنی. من می گویم صدای من، حرف من جلوی دوربین و روی صحنه تئاتر است… یکی باید نماینده مجلس شود، یکی دیگر هم باید برود در شورای شهر عضو شود و من هم باید بروم و خاک صحنه بخورم و جلوی دوربین بروم. 
حالا اگر به من بگویند بیا رییس جمهوری شو، این قضیه ذره ای برای من خوشایند نیست. چون وظیفه ای بسیار سنگین است و من باید بفهمم در مملکتی که دارم زندگی می کنم تبعیض طبقاتی وجود نداشته باشد. آدم ها رفاه داشته باشند آدم ها نفس بکشند و بتوانند زندگی هم بکنند. چون در توانایی خودم نمی بینم و قائم به من هم نیست در واقع فکر می کنم باید سر خودم را پایین بیندازم و کار خودم را انجام دهم. 
مجمع عمومی خانه سینما هم که برگزار شد. 
امیدواریم این ماجراهای خانه سینما بدون هیچ گونه حاشیه ای به پایان برسد. 
مساله اصلی ام این است که بیاییم جمع شویم و به درد سینما برسیم. این همه تماشاچی را با مشقت جمع کرده بودیم و الان تماشاچی با سینما قهر کرده است. یک کاری کنیم که تماشاچی به سینما برگردد. مسائل شخصی و دعواهای شخصی خودمان را بگذاریم کنار. یک خانواده هستیم دیگر. یک دیالوگی در سریال « زیر تیغ» داشتیم ما گوشت هم را بخوریم استخوان همدیگر را دور نمی اندازیم. من در ضیافت وزیر ارشاد هم گفتم من خیلی دوست داشتم کسانی که در این جمع نیستند هم بودند.