نظریه جدید درباره بذرهای حیات در سیارک‌ها

به گزارش پارس به نقل از ایسنا، محققان « موسسه پلی تکنیک Rensselaer» تئوری جدید خود را بر اساس تصاویر دقیق تر و غنی تری از میدان های مغناطیسی و بادهای خورشیدی در منظومه شمسی آغازین بنا نهادند.

این محققان همچنین از مکانیسمی موسوم « هیدرودینامیک مغناطیسی چندمایعی» برای توضیح حرارت دهی باستانی کمربند سیارکی بهره برده اند.

گرچه امروزه کمربند سیارکی واقع در بین مریخ و مشتری خشک و سرد است، اما دانشمندان از مدت ها پیش می دانستند که شرایط گرم و مرطوب مناسب شکل گیری مولکول های زیستی (بلوک های سازنده حیات) زمانی وجود داشته است.

ردپاهای مولکول های زیستی یافت شده در درون سیارک ها (که در کمربند سیارک ها پایه ریزی شدند) می تواند در حضور گرما و رطوبت شکل گرفته باشد.

یکی از نظریه های منشا حیات بر این مبنا است که تعدادی از مولکول های زیستی که بر روی سیارک ها شکل گرفتند، می توانند به سطوح سیارات رسیده باشند و در پایه ریزی حیات مشارکت داشته اند.

به گفته واین روبرج، پروفسور فیزیک موسسه Rensselaer و یکی از حاضرین در این تحقیق، خورشید آغازین تیره تر از خورشید کنونی بوده؛ بنابراین از لحاظ نور خورشید، کمربند سیارک ها سردتر از حال بوده است. با این حال، تعدادی از سیارک ها تا دمای آب مایع حرارت دیدند و برخی از مولکول های زیستی مطلوب شکل گرفتند.

منتسل و روبرج یکی از دو نظریه ای پیشین را برای توضیح چگونگی حرارت دیدن سیارک ها در منظومه شمسی آغازین بازبینی و رد کردند.

یکی از این نظریه ها شامل فرایند تشعشعی است که درون زمین را حرارت می دهد و دیگری نیز شامل تعامل پلاسما (گازهای فوق داغ شده) و میدان مغناطیسی است.

روبرج و منتسل مطالعه خود را بر اساس نظریه دوم و این موضوع صورت دادند که چنانچه سیارکی از خلال میدان مغناطیسی حرکت کند، میدان الکتریکی را تجربه خواهد کرد و این میدان ها به نوبه خود، جریان های الکتریکی درون سیارک را تحریک و آن را گرم می کنند.

با این حال، در این ایده اشتباهاتی وجود داشته که در مقاله جدید تصحیح شده اند و این موضوع به درک مدرن تری از منظومه شمس جوان انجامیده است.

این مکانیسم فرضیات بی نهایتی را در خصوص منظومه شمسی جوان می طلبید و همچنین شامل فرضیاتی در خصوص عملکرد خورشید جوان بود که امروزه صادق نیست. همچنین باد خورشیدی و جریان پلاسمایی که این خورشید تولید می کرد، به اندازه ای که نظریه های پیشین مدعی بودند، قدرتمند نبود.

محققان حاضر در مطالعه جدید این محاسبات را بر اساس درک کنونی شان از خورشید جوان تصحیح کردند.

به گفته روبرج، نظریه پردازان پیشین همچنین مکان میدان الکتریکی سیارک ها را اشتباه محاسبه کرده بودند.

وی و همکارش میدان الکتریکی را در هر مکانی شامل درون سیارک محاسبه کرده اند.

نظریه کنونی آن ها بر اساس درک حاضرشان از میدان های الکتریکی که سیارک ها تجربه کرده اند، باد خورشیدی و شرایط پلاسمایی خاص و همچنین مکانیسمی موسوم به هیدرودینامیک مغناطیسی چند مایعی قرار دارد.

مطالعه هیدرودینامیک مغناطیسی چگونگی تعامل جریان های شارژشده شامل پلاسماها با میدان های الکتریکی است.

این میدان های مغناطیسی می توانند بر حرکت مایع شارژشده یا پلاسما اثر بگذارند و بالعکس.