متولیان سینمای کودک دور یک میز

به گزارش پارس به نقل از مهر، این روزها با نزدیک تر شدن به جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان که به بیست و هفتمین دوره خود را در شهر اصفهان جشن می گیرد، بحث ها درباره سینمای کودک و فیلمسازی در این حوزه و مسایل مربوط به آن بیشتر مطرح می شود.

خبرگزاری مهر چندی پیش با برگزاری یک نشست با حضور مسئولان بنیاد سینمایی فارابی به عنوان برگزارکننده این جشنواره و البته یکی از متولیان حمایت از سینمای کودک در کنار تعدادی از کارگردانان و تهیه کنندگان سینمای ایران به نقد و بررسی وضعیت تولید و اکران فیلم در سینمای کودک پرداخت. حاصل آن نشست در قالب چند گزارش منتشر شد و در همان میزگرد شرکت کنندگان تاکید داشتند که باید نمایندگانی از کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و شورای صنفی نمایش و وزارت آموزش و پرورش نیز به مسایل مربوط به سینمای کودک پاسخ بدهند.

همین پیشنهاد منجر به دومین نشست بررسی چالش های سینمای کودک در خبرگزاری مهر شد. دومین سری از نشست های بررسی تولید و اکران سینمای کودک و نوجوان با حضور حسن نجاریان قائم مقام بنیاد سینمایی فارابی، حبیب کاوش سخنگوی شورای صنفی نمایش، وحید گلستان رئیس گروه تولید فیلم آموزشی وزارت آموزش و پرورش و هادی یقین لو مدیرعامل امور سینمایی کانون پرورش فکری کودک و نوجوان در خبرگزاری مهر برگزار شد.

در این نشست به مشکلات مختلفی از جمله تولید و اکران فیلم کودک و نوجوان در سینمای ایران و توقع سینمای ایران از نهادهای مختلف دولتی که متولی کودک و نوجوان در کشور هستند، اشاره شد. نماینده کانون پرورش فکری کودک و نوجوان به نبود بودجه کافی برای ساخت فیلم های بلند در حوزه سینمای کودک و نوجوان اشاره کرد اما آمادگی این نهاد را برای در اختیار قراردادن سالن های نمایش کانون در سراسر کشور برای نمایش فیلم های کودک و نوجوان اعلام کرد.

نماینده وزارت آموزش و پرورش نیز با بیان این مطلب که در دستور کار این وزارتخانه دستوری در رابطه با تولید فیلم های سینمایی در حوزه کودک و نوجوان آورده نشده است. حبیب کاوش سخنگوی شورای صنفی نمایش دلیل اصلی ضعف در اکران سینمای کودک را نبود تولید مناسب دانسته و معتقد است هرچقدر هم شرایط برای اکران فیلم های کودک و نوجوان در کشور فراهم شود با نبود فیلم مناسب برای اکران نمی توان سینمای کودک را در جامعه امروزی جای داد اما حسن نجاریان قائم مقام بنیاد سینمایی فارابی معتقد است که قرار نیست چون در فعالیت نهادهای دولتی متولی کودک و نوجوان تولید فیلم کودک تعریف نشده و یا بودجه کافی برای ساخت فیلم سینمایی کودک و نوجوان ندارند، در زمینه تولید و یا مشارکت در ساخت فیلم های سینمایی ورود پیدا نکنند.

در ادامه بخش نخست از این نشست را از نظر می گذرانید:

*آقای کاوش لطفا به عنوان سخنگوی شورای صنفی نمایش نمایی کلی از وضیعت کلی اکران سینمای کودک و نوجوان را ترسیم بفرمایید که طبق آن بحث را جلو ببریم.

کاوش: متاسفانه در رابطه با اکران سینمای کودک و نوجوان تقریبا نزدیک به صفر عمل کرده ایم و تقریبا فیلم کودک و نوجوان برای اکران نداریم و این درحالی است که تقاضای زیادی برای این گروه از فیلم ها در کشور وجود دارد. شورای صنفی نمایش برای حل این مشکل طی ۲ سال گذشته در ابتدای تابستان به تمامی نهادهای دولتی و خصوصی اعلام کرد تا اگر فیلم کودک برای اکران دارند به شورا معرفی کنند تا شورا نیز با شرایط ویژه و مناسب این فیلم ها را اکران کند که متاسفانه به دلیل نبود فیلم این طرح چندان با موفقیت همراه نبود.

نباید فراموش کرد که اکران یک فیلم بدون در نظر گرفتن مساله عرضه و تقاضا موفق نخواهد بود. به عنوان مثال در تولید فیلم های کودک، بنیاد سینمایی فارابی، وزارت آموزش و پرورش و یا کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تصمیم به ساخت فیلم می گیرند اما فقط فیلم را می سازند و برنامه ای برای اکران آن ندارند.

اولین گام برای اکران موفق این است که فیلم با هدف اکران ساخته شود تا بتواند در بخش نمایش موفق عمل کند. اما متاسفانه با توجه به اینکه اکثریت تولیدات کودک و نوجوان دولتی است کمتر به مسئله اکران توجه می شود. البته بنیاد سینمایی فارابی طی ۲ سال گذشته در زمینه تولید مناسب برای اکران موفق عمل کرده و فیلم های موفقی چه در زمینه کودک و نوجوان و چه در زمینه بزرگسال داشته است و از آن جمله می توان به" هیس" و" دربند" اشاره کرد. در واقع می توان گفت که بنیاد سینمایی فارابی مدتی است جلوی تولیدات نامناسب را گرفته است.

در گذشته معمولا فیلم هایی که توسط بنیاد سینمایی فارابی ساخته می شد بدون نگاه به اکران، تولید می شد و بعد از ساخت در انبارهای بنیاد خاک می خورد. زمانی که بنیاد فارابی و یا هر نهاد دولتی دیگر تصمیم به ساخت یک فیلم سینمایی می گیرد، تنها بودجه مورد نظر آن را تامین کرده و بدون نگاه به اکران، فیلم را در چارچوب اندیشه های خود می سازد و به همین دلیل بعد از ساخت، فیلم در حوزه اکران چندان موفق عمل نمی کند.

*سالن های سینما و سینماداران تا چه اندازه در زمینه اکران فیلم های کودک و نوجوان مسئله ساز هستند؟

کاوش: در حال حاضر اکثریت سالن های سینما چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی به گیشه توجه دارند و به دنبال اکران فیلم های پرفروش هستند. به عنوان مثال سالن های حوزه هنری و بنیاد فارابی فیلم هایی را اکران می کنند که فروش خوبی داشته باشد. مشکل دیگر این است در چنین شرایطی فیلمی که بدون انگیزه اکران ساخته شده، به دنبال سالن برای اکران است و باید با یکی از گروه های سینمایی قرارداد ببندد که البته موفق به این کار هم نمی شوند، چرا که این فیلم ها با بودجه دولتی ساخته شده و می خواهند در سینمای بخش خصوصی اکران شوند.

این درحالی است که سالن های سینمای ما برای آن که بتوانند از پس هزینه های خود برآیند نیازمند اکران فیلم های پرفروش هستند. بخش خصوصی که باید خرج سینمای خود را درآورد به دنبال اکران فیلم های پرفروش است و کمتر تمایل به اکران فیلم های دولتی کم فروش دارد. هرچند سالن های سینما تمهیدات لازم برای انتخاب فیلم های پرفروش را در نظر می گیرند اما با این حال باز هم سالن های سینمایی ما در حال تعطیلی و ورشکستگی است.

مشکل اینجاست که دولت برای تولید یارانه می دهد اما در بخش اکران حمایت لازم را از فیلم دریغ می کند. فیلم هایی که با بودجه دولتی و بدون برنامه ریزی برای اکران موفق، ساخته می شوند پشت درب های بسته سالن های سینما باقی می مانند. البته سینماداران فیلم های فرهنگی و فیلم هایی را که می دانند چندان از فروش خوبی برخوردار نیست اکران می کنند اما از نهاد تولیدکننده پول اکران فیلم را می گیرند. با این حساب به جرات می توانم بگویم که این چند فیلمی که در طول سال از سینمای کودک و نوجوان در سینماها اکران می شود با تلاش شورای صنفی نمایش و ایجاد شرایط مناسب برای اکران این فیلم ها رنگ پرده سینما را به خود می بینند.

*آقای نجاریان شما به عنوان نماینده بنیاد سینمایی فارابی بفرمایید چرا فیلم های کودک و نوجوان به خصوص تولیدات دولتی در زمینه اکران دچار مشکل می شوند؟

نجاریان: سینمای ما چه در بخش کودک و نوجوان و چه در بخش بزرگسال در تولید، دولتی و در اکران، خصوصی است و این یک بیماری برای سینمای ایران است. ما در تولید، سینما را دولتی دنبال می کنیم اما در اکران به دنبال سیستم عرضه و تقاضا هستیم این مسئله تنها برای سینمای کودک و نوجوان نبوده و در دیگر ژانرهای سینمایی نیز چنین مشکلی وجود دارد. البته بخشی از این مشکل از سوی فیلمسازان نیز شارژ می شود و نباید این مشکلات را تنها بر دوش سینمای دولتی، شورای صنفی نمایش و نهادهای دولتی حمایت کننده از فیلم های سینمایی انداخت.

به عنوان مثال، چطور همه گروه های سینمایی به دنبال اکران فیلم هایی چون" کلاه قرمزی" و یا" شهرموش ها" هستند؟ چون این فیلم ها در هنگام تولید به اکران توجه داشته و جذابیت قابل توجهی برای مخاطب و سینمادار دارد. اگر تهیه کننده" شهر موش ها" بخواهد همین الان، قرارداد نمایش این فیلم را که هنوز ساخته نشده با گروه های سینمایی ببندد، همه سینماها تمایل به اکران این فیلم سینمایی دارند و به سرعت با تهیه کننده و یا شرکت پخش کننده قرارداد می بندند زیرا می دانند فیلم با فروش خوبی همراه خواهد بود.

*آیا تنها سینمای دولتی است که به جذب مخاطب اهمیت نمی دهد؟

نجاریان: نمی توان گفت که تنها سینمای دولتی در هنگام تولید به گیشه فکر نمی کند. چرا فیلمسازان دهه ۶۰ که بهترین فیلم های تاریخ سینمای ایران را ساخته اند، امروز تولیدات خوبی برای ارائه به سینما ندارند؟ همین دوستان نیز در هنگام تولید به مخاطب فکر نکرده و چندان در گیشه موفق نبوده اند، چرا که اکثر این فیلم ها با بودجه دولتی ساخته شده و فیلمساز دیگر دغدغه ای برای بازگشت سرمایه خود ندارد.

برای اینکه سینمای کودک رشد بهتری داشته باشد باید به مخاطب فکر کنیم. در دوران مدیریت میرعلایی در بنیاد سینمایی فارابی، بحث جذابیت در سینما مطرح شد و تمام تلاش خود را کردیم تا بیشتر تولیداتمان از جذابیت کافی برای مخاطب برخوردار باشد و برنامه ریزی مناسبی را برای این کار داشتیم. به عنوان مثال فیلم سینمایی" عملیات مهدکودک" به کارگردانی فرزاد اژدری در هنگام تولید، نگاه به مخاطب داشت و فضای شاد کودکانه و جذابی در آن وجود دارد. چنین تولیداتی سبب می شود تا سینمادار خود به خود تمایل به اکران این فیلم ها داشته باشد. به نظر من، در درجه اول در خصوص تولید و اکران فیلم کودک و نوجوان باید بگویم اول فیلم خوب و بعد مسئولیت بخش خصوصی و دولتی در زمینه تولید فیلم از هر چیز مهم تر است.

*وزارت آموزش و پرورش یکی از نهادهای متولی امور کودک و نوجوان در کشور است. این نهاد تا چه اندازه در زمینه تولید سینمای کودک و نوجوان وارد عمل شده است؟

گلستان: نکته مهمی که در این زمینه وجود دارد، رویکرد نهادهای دولتی مسئول به تولید فیلم کودک و نوجوان در سینما است. زمانی که در باره فیلم و سینما صحبت می کنیم باید برنامه ریزی های میان مدت و دراز مدت داشته باشیم. اشکالاتی که تا الان دوستان در زمینه سینمای کودک و نوجوان به آن اشاره می کنند حاصل برنامه ریزی های غلط در گذشته است. برای اینکه بتوانیم از این شرایط خارج شویم باید بدانیم که چه کار باید کرد و چه کارهایی قرار بود انجام شود که به سرانجام نرسیده است.

به عنوان مثال ۲ سال پیش بین بنیاد سینمایی فارابی و وزارت آموزش و پرورش تفاهمنامه ای با عنوان" سینما مدرسه" مطرح شد که در ابتدا به حوزه اکران و سپس به حوزه تولید می پرداخت، با توجه به اینکه این طرح قرار بود در کوتاه مدت جواب دهد به دلیل بروز برخی از مشکلات در اجرای آن به فراموشی سپرده شد.

یک اشکال جدی که در زمینه تولید و اکران فیلم کودک و نوجوان وجود دارد این است که آموزش و پرورش به عنوان یک حلقه مهم در زمینه سینمای کودک و نوجوان همیشه در انتها به آن پرداخته شده است. این توقع از آموزش و پرورش اصلا درست نیست که از ابتدای تولید یک فیلم هیچ مشارکت فکری و معنوی نداشته باشد. این در حالی است که آموزش و پرورش داعیه تولید فکر در کودک و نوجوان را دارد و پژوهش های مدونی هر سال در زمینه کودک و نوجوان ارائه می دهد.

وزارت آموزش و پرورش متخصص تولید فیلم نیست اما زمانی که صحبت بر سر تولید فیلم برای کودک و نوجوان می شود، به راحتی می تواند حضور پیدا کرده و تجربیات و پژوهش های خود را در اختیار فیلمنامه نویسان و کارگردانان قرار دهد. کودک و نوجوان دغدغه آموزش و پرورش است و به آن اهمیت می دهد.

اما در رابطه با تولید در سینمای کودک و نوجوان باید بگویم طی ۳ سال گذشته تولید سینمای کودک و نوجوان وارد یک مرحله جدی تری شده است و این ژانری که نزدیک به ۱۵ سال به فراموشی سپرده شد تازه دوباره خود را پیدا می کند. زمانی که در سینما می گوییم ژانر کودک یعنی درباره مخاطب صحبت می کنیم و این به آن معنا است که مخاطب در این ژانر سینمایی بسیار مهم است و اگر بدون شناخت مناسب از مخاطب، فیلمی در رابطه با نیازها و علایق آن بسازیم نمی توانیم چندان در زمینه تولید و اکران فیلم موفق باشیم. در چنین شرایطی اگر با ضرب و زور هم دانش آموز را برای دیدن فیلمی که در آن به نیاز کودک و نوجوان توجه نشده است، ببریم نمی توانیم آن ها را در سالن های سینما نگه داریم.

*نقش کانون و ارتباط آن با حوزه تولید و نمایش سینمای کودک و نوجوان چیست؟

یقین لو: کانون پرورش فکری کودک و نوجوان در حوزه فرهنگ و هنر یک مرکز تخصصی است که فقط قرار است برای کودک و نوجوان کار کند. سینما تنها فعالیت کانون نیست و دهها فعالیت دیگر در زمینه کودک و نوجوان دارد و تمرکز اصلی خود را روی چند میلیون کودک و نوجوان که عضو کانون هستند، قرار داده است. شاید حضور کانون در شهری مانند تهران به دلیل امکاناتی که در آن وجود دارد چندان چشمگیر نباشد، اما فعالیت های کانون در شهرستان ها بسیار دیده می شود.

بخش سینمایی کانون یک مرکز تولید فیلم است که هم فیلم بلند و هم کوتاه و انیمیشن تولید می کند. نکته متمایزکننده کانون پرورش فکری از دیگر نهادهای تولیدکننده فیلم در کشور این است که ما به مسئله پرورش فکری بچه ها بسیار توجه می کنیم و ساخت فیلم های صرفا پرمخاطب در دستور کار ما قرار نمی گیرد، البته این به آن معنا نیست که تمایلی به ساخت اینگونه فیلم ها نداریم اما اصالت کاری کانون پرورش فکری کودک و نوجوان این نیست.

همچنین کانون پرورش فکری کودک و نوجوان نزدیک به ۸۰۰ مرکز فرهنگی فعال در سراسر کشور دارد که شامل ۲۰۰ سالن سینما می شود و آن چه که در بخش سینمای کانون پرورش فکری کودک و نوجوان چه به عنوان فیلم بلند، کوتاه و یا انیمیشن ساخته می شود در این سالن ها برای بچه ها به نمایش درمی آید و پولی برای نمایش آن گرفته نمی شود.

* شما می گویید ۲۰۰ سالن سینمای کودک فیلم کودک نشان می دهد در حالی که اینگونه به نظر نمی رسد. چرا کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از چنین ظرفیت نمایشی برای اکران فیلم های کودک و نوجوان استفاده نمی کند؟

یقین لو: این سالن ها از نظر استاندارد در حد سالن های سینما نبوده و بیشتر سالن نمایش هستند. ما علاقه مندیم شرایطی فراهم شود تا سینمای کودک و نوجوان از این ظرفیت ها برای نمایش فیلم های سینمایی استفاده کند. این سالن ها نیازمند استانداردسازی از نظر تجهیزات صوتی و تصویری است که با تغییرات اندکی به راحتی می توانند مجوز سالن سینما را دریافت کنند. همین مسئله سبب می شود تا خانواده ها با اعتمادی که به کانون پرورش فکری دارند فرزندان خود را برای تماشای فیلم به سالن های کانون پرورش فکری کودک و نوجوان بفرستند.

ما در شهر تهران تنها یک سالن داریم که مجوز سالن سینما دارد. این سالن در خیابان خالد اسلامبولی کنار مرکز کانون پرورش فکری قرار دارد، اما مسئله اینجاست که سالن مورد نظر نزدیک سینمای آزادی قرار گرفته و همین مسئله سبب شده تا با فعالیت دوباره این سالن سینما، سینمای کانون مرکزیت اکران فیلم را از دست بدهد. به گونه ای که ما مجبور شدیم به مدت ۲ سال این سالن را به بخش خصوصی واگذار کنیم اما در پایان سال گذشته این سالن را پس گرفته و به دلیل نبود شرایط مناسب آن را بازسازی کردیم تا بتوان آن را در اختیار نمایش فیلم های سینمای کودک و نوجوان قرار دهیم.

علاوه بر آن چهار سینمای دیگر در شهرهای مختلف کشور وجود دارد که مجوز سینما دارند. همچنین در قم مشغول ساخت یک مرکز کانون پرورش فکری هستیم که ظرفیت قابل توجهی در عرضه نمایش فیلم خواهد داشت.

*کف و سقف ظرفیت سالن های مورد نظر چقدر است؟

یقین لو: ظرفیت سالن های کانون پرورش فکری کودک و نوجوان از ۵۰ نفر تا ۲۰۰ نفر است و به راحتی می توان چند هزار صندلی برای کودک و نوجوان در این سال ها در نظر گرفت اما راهکار استاندارد برای نمایش فیلم در این سالن ها این است که با همکاری شورای صنفی نمایش، سینماگران و بخش دولتی بهترین شرایط برای اکران فیلم کودک و نوجوان را در این سالن ها فراهم کنند.

*چرا کانون پرورش فکری کودک و نوجوان مانند دهه های قبل خود وارد عرصه تولید فیلم های بلند سینمایی در حوزه کودک و نوجوان نمی شود؟ سابقه تولید آثار شاخص سینمای کودک در کانون هنوز از خاطره ما پاک نشده است و همیشه افسوس می خوریم که چرا کانون دیگر مثل سال های قبل فرصتی برای بروز و ظهور سینماگران بزرگ نیست.

یقین لو: تولید فیلم های سینمایی بلند توسط کانون پرورش فکری کودک و نوجوان امکان پذیر نیست زیرا بودجه مناسبی در این زمینه نداریم. اما اگر این نهاد بخواهد بودجه ای مناسب برای ساخت فیلم برای سینمای کودک در نظر بگیرد و به عنوان مثال سالی ۵ فیلم سینمایی تولید کرده و آن را در این سالن ها به نمایش بگذارد، آیا این سالن ها بعد از دریافت مجوز سینما می توانند با نمایش این ۵ فیلم از پس هزینه های خود برآیند؟ اگر ارتباط منطقی بین نمایش فیلم در سالن های کانون پرورش فکری و شرکت های پخش کننده فیلم ایجاد شود می توان امیدوار بود که بخشی از مشکلات اکران در کشور برطرف خواهد شد.

متاسفانه این جمله را که کانون پرورش فکری کودک و نوجوان در زمینه سینما کار نمی کند، بارها و بارها شنیده ایم، این درحالی است که کانون کار می کند اما بودجه ای که برای تولید فیلم در اختیار ما قرار می گیرد، یک درصد بنیاد سینمایی فارابی است و ما با قدرت ادعا می کنیم که کانون در تولید فیلم پرتی ندارد. تولیدات ما بیشتر برروی انیمیشن متمرکز شده که متاسفانه در سینمای ایران مظلوم مانده است، هرچند تعداد فعالان در این عرصه بسیار زیاد است. این درحالی است که تولیدات انیمیشن ما در بازارهای خارجی خریدار پیدا می کند.

امیدوارم با راهکار و همکاری سازمان سینمایی بتوانیم به تفاهم هایی برسیم که این مشکلات برطرف شود.

مسئله دیگری که در زمینه سالن های کانون پرورش فکری کودک و نوجوان وجود دارد این است که به دلیل دولتی بودن این سالن ها، سینماشهر یارانه لازم برای تجهیز مناسب این سالن ها را در اختیار کانون پرورش فکری کودک و نوجوان قرار نمی دهد. این درحالی است که سالن های کانون پرورش فکری پتانسیل مناسبی برای اکران دارد و باید از چنین سرمایه ای به درستی استفاده شود.

*یکی از نکات مهم برای جذب کودک به سینما علاوه بر فیلم های مناسب، فضای مناسب برای اکران فیلم است. آیا کانون پرورش فکری کودک و نوجوان در بازسازی سالن های خود به این نکته توجه می کند؟

یقین لو: سینمای کانون در تهران یکی از بهترین معماری ها در زمینه سالن های سینما را دارد و از شرایط رفاهی مناسبی برخوردار است، اما با توجه به مجاورت این سینما با سینما آزادی باید تکلیف نمایش فیلم های مختلف در این ۲ سالن مشخص شود.

مسئله دیگر این است که تنها تولیدات بلند را نمی توان به عنوان سینمای کودک و نوجوان در نظر گرفت، این در حالی است که فیلم های کانون به صورت بسته های فیلم کوتاه در دنیا پرفروش ترین فیلم های سینمای ایران در جهان است به عنوان مثال یکی از بسته های فیلم کوتاه کودک و نوجوان در کشور فرانسه یک میلیون نسخه فروش داشته است. همچنین در اکران های کودک در اروپا که برای هر سانس ۵۰ دقیقه در نظر گرفته شده است، بسته های فیلم کوتاه کودک و نوجوان از اکران مناسبی برخوردار می شود در حالی که چنین سیستم نمایشی در کشور ما وجود ندارد.

*چرا کانون پرورش فکری کودک و نوجوان از پتاسنیل شبکه نمایش خانگی برای دیده شدن فیلم های خود استفاده نمی کند؟

یقین لو: شرکت های پخش کننده داخلی فیلم های خارجی کودک و نوجوان با پخش انیمیشن های مطرح هالیوودی در کشور فروش های میلیاردی را بدست آورده و سود بسیار بالایی از فروش این فیلم ها بدست می آورند. این شرکت ها برای اینکه بتوانند مجوز پخش انیمیشن های خارجی را داشته باشد، فیلم های کوتاه کانون پرورش فکری کودک و نوجوان را خریداری کرده اما شرایط برای پخش آن را فراهم نمی کند.

ما با پخش محصولات خارجی برای کودک و نوجوان مخالف نیستیم اما ترجیح می دهیم شرایط عادلانه ای برای پخش فیلم های کودک و نوجوان ایجاد شود و سازمان سینمایی مدیریت مناسبی در بخش شبکه نمایش خانگی داشته باشد. به عنوان مثال قبل از آغاز نمایش انیمیشن خارجی یکی از فیلم های کوتاه کانون پرورش فکری که توسط این شرکت ها خریداری شده نمایش داده شود. در چنین حالتی کودک و نوجوانی که با تبلیغات هالیوودی انیمیشن خارجی را می بیند قبل از آن یک فیلم فرهنگی ساخت کشور را نیز خواهد دید.

این روش تنها خاص ایران نیست. به عنوان مثال شرکت" پیکسار" قبل از نمایش هر فیلم بلند خود یک فیلم کوتاه را نیز به نمایش می گذارد تا بخش تجربی و سینمای بدنه این شرکت با هم رشد کند.