آیا نویسنده فیلم‌های تلخ و سیاه مدیر سینمایی دولت امید می‌شود؟

به گزارش پارس به نقل از فارس، این روزها از سازمان سینمایی زمزمه هایی مبنی بر احتمال دعوت از محمد آفریده برای ریاست انجمن سینمای جوانان ایران و یا بنیاد سینمایی فارابی و نیز انتخاب رحمان سیفی آزاد به عنوان معاون آثار و فعالیت های سازمان سینمایی در دولت « تدبیر و امید» شنیده می شود.

شایعاتی که حتی زمزمه آن نیز خطرناک و برای علاقمندان سینمای ملی تلخ و غیرقابل تحمل است.

وضعیت محمد آفریده مشخص است و استفاده از او به عنوان یکی از مدیران مهم سینمایی هیچ توجیهی ندارد. آخرین افتخار آفریده ساخت فیلم « یک خانواده محترم» با سرمایه ایرانی-فرانسوی بود که در آن به حضرت امام، شهدا، دفاع مقدس و مردم ایران توهین شده و در فرانسه نیز توسط کمپانی فرانسوی پخش شد.

او که سابق بر این رییس مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی بود و تولیداتش در این مرکز نیز نشان دهنده نوع نگاه وی بود در آخرین فعالیت سینمایی اش با تولید فیلم ضد ایرانی « یک خانواده محترم» با سرمایه ایرانی-فرانسوی به شکل عریان تری نوع افکار خود را نشان داد.

اما در مورد رحمان سیفی آزاد هم اوضاع بهتر از این نیست. او نویسنده فیلمی است که سال گذشته اکرانش موجب اعتراض گروه زیادی از علاقمندان به سینمای ملی و ارزشی شد و آنها را مجبور به واکنش کرد.

زمانی که فیلم « من مادر هستم» اکران شد و اعتراض ها نسبت به آن بالا گرفت اگرچه بعضی ها با آسمان ریسمان بافتن سعی می کردند از بعضی مواضع فیلم حمایت کنند اما همه متفق القول بودند که این فیلم تلخ و سیاه است. فیلمی که در آن قصاص عامدانه و بی پروا مورد تهاجم قرار گرفته و بسیاری از هنجارهای سینمای ایران را شکسته بود. از نشان دادن صحنه های مشروب خواری تا استفاده از کلمات و جملات سخیف و نشان دادن روابط غیراخلاقی. فیلمی که قاطبه سینماگران و حتی دست اندرکاران ساختش معتقد بودند دیدن آن به لحاظ اخلاقی (و نه به خاطر نمایش ترس یا خشونت) برای افراد زیر ۱۶ سال ممنوع است و ممکن است باعث رواج، تسری و بروز بعضی ناهنجاری ها در جامعه شود.

نویسنده این فیلم تلخ و سیاه، رحمان سیفی آزاد بود که نه تنها به خاطر ساخت این فیلم سرزنش نشد بلکه همکاری اش با بعضی ارگان های فرهنگی بیش از قبل شد.

سیفی آزاد پیش از « من مادر هستم» نیز قصه پریا را با به عنوان نویسنده با جیرانی کار کرده بود و حالا هم قصه دوگانه فیروز را که به گفته او یک کمدی دینی (! ) است و احتمالا بی حاشیه هم نخواهد بود، مجددا با جیرانی کار می کند.

قصه پریا هم جدای از حاشیه ای که داشت و نویسنده ای مدعی شده بود سیفی قصه فیلمش را از او سرقت کرده است در نوع خود قابل توجه بود.

فیلمی متعلق به سخیف ترین قسمت از دایره فیلم های سینمای بدنه که با اتکا به انواع فرمول های فیلمفارسی صرفا دغدغه گیشه داشت و فروش.

و حالا با این اوصاف شنیدن اینکه نویسنده فیلم تلخ و سیاه و هنجار شکن « من مادر هستم» قرار است به عنوان یکی از مدیران سینمایی دولت تدبیر و امید منصوب شود عجیب و نگران کننده است.

شاید در صورت محقق شدن این شایعه و انتصاب سیفی آزاد به عنوان معاون آثار و فعالیت های سازمان سینمایی، یا باید تعریفمان را از « امید» عوض کنیم و یا منتظر « امیدهای تلخ و سیاهی» باشیم که قرار است فضای سینمای ایران را در چهار سال آینده دربرگیرد.