گلایه‌ «مسعود ده‌نمکی» از سکوت سینماگران

به گزارش پارس ، مسعود ده نمکی در گفت و گو بافارس درباره شهادت هادی باغبانی و اسماعیل حیدری و سکوت سینماگران دربرابر این جنایت گفت: فکر می کنم به نوعی کسانی که معتقد به غیرخودی و خودی در حوزه سینما هستند دربرابر شهادت دو مستندساز غیرمسئولانه رفتار می کنند. بحث ما اینجا دو طرف دعوای سینمای ایران نیست که البته هر دو طیف را در برمی گیرد. چگونه است که بر سر مسایل حاشیه ای بیانیه می دهند و موضع می گیرند اما در مورد شهادت دو همکار و مستندساز حتی واکنش صنفی از خودشان نشان نمی دهند.

وی در ادامه گفت: من از هر دو طیف سینمای ایران که امروز مدعی دفاع از حقوق هنرمندان عرصه سینما هستند سوال می کنم آیا این دو مستندساز حتما باید بخشی از طرف دعوا می بودند تا در مراسم تشییع آنها شرکت می کردند و یا بیانیه ای می دادند؟ من برخلاف این دو طیف که انواع اتهامات را به یکدیگر وارد می کنند، سران هر دو طیف را از چهره های مسلمان می دانم اما سکوتشان را در برابر این اتفاق درک نمی کنم.

ده نمکی در ادامه تاکید کرد: شاید بتوان گفت حتی نهادهای فرهنگی _ مذهبی خارج از بدنه سینما به نوعی غیرمسئولانه در خصوص این دو مستند ساز رفتار می کنند. حتما باید افراد ادای اپوزیسیون در بیاورند یا سیاه نمایی درباره مسایل کشور داشته باشند و فیلم برای حضور در جشنواره ها بسازند تا صنوف مرتبط با عرصه سینما یا نهادهای حکومتی و یا حتی چهره های شاخص فرهنگی ما احساس کنند این دو نفر از اعضای خانواده بودند که به شهادت رسیدند. آیا واقعا اگر این اتفاق در یک جای دیگر دنیا برای مستندساز یا ژورنالیست می افتاد هنرمندانشان اینگونه برخورد می کردند؟

کارگردان سه گانه « اخراجی ها» در ادامه گفت: آدم وقتی اینگونه واکنش های گزینشی را می بیند بیشتر به صداقت دعواهای امروز سینما که دغدغه صنف و سینماگر و هنر و هنرمند در آن عنوان می شود، شک می کند. شاید از منظر برخی دوستان شعار هر که با ما نیست بر ماست یا شهروند درجه یک و دو یا سینماگر خودی و غیرخودی امروز عینیت پیدا می کند در حالی که بر علیه این تقسیم بندی ها شعار های زیادی سر می دهند.

سکوت های بی موقع و واکنش های نابجا

وی درباره اشکال در حوزه سینما گفت: فکر می کنم مشکل سینمای ما در همین تبعیض ها و انحصار طلبی هاست سکوت های بی موقع و واکنش های نابجا مشکل ساز شده است. چطور درباره دستگیری برخی از مستندسازها احساس مسئولیت می کنیم اما دربرابر کشته شدن مستندسازهای دیگر سکوت می کنیم. چطور دربرابر قاچاق یک فیلم تظاهرات می کنیم در برابر قاچاق فیلم دیگری که مورد پسند مان نیست سکوت رضایت مندانه در پیش می گیریم.

وی درادامه گفت: همکاران سینماگر تعصب و واکنش نشان دادن انسانی نسبت به کشته شدن دو هم وطن، احتیاج به مجوز هیچ دستگاهی نداشت و این طرفی و آن طرفی نمی شناسد. مگر اینکه کسانی که برای دفاع از آرمان های انقلاب کار می کنند را جزء این خانه ها حساب نکنند که امیدوارم اینگونه نباشد. چون این خانه ها برروی خون شهدا ساخته شده است و آرزو می کنم این سکوت از سوی هر دو طیف سینما سهوی بوده و پس از گذشت سه دهه از انقلاب دیگر شاهد اینگونه آپارتاید فرهنگی نباشیم.