به گزارش پارس به نقل از ایسنا، محسن شاه ابراهیمی طراح و مجری این دکور درباره ی ایده ی اصلی و نحوه ساخت این دکور توضیح داد: مبنای حرکت فکری من برای طراحی این شهر، فضاهای « دست کَند» است مثل « کندوان» . دست کَند یعنی اینکه یک صخره یا یک کوه ما سه ای را تراش می دهند و تمام فضاهای مورد نیاز خود را به صورت یکپارچه از توی آن درمی آورند، ایده ی اصلی من این بود که موش ها قاعدتا باید این فضاها را با چنگال و دست تراشیده و به یک چنین ترکیبی رسیده باشند. به اضافه ی اینکه برای ایجاد فانتزی از عناصر مدرن هم در آن استفاده شده است.

وی درباره اینکه در این دنیای فانتزی جای عروسک گردان ها کجا خواهد بود، گفت: وقتی اولین بار خانم برومند فیلمنامه را به من داد گفتم که خب مشکلی نخواهم داشت، شهری در فضای فانتزی خواهم ساخت ولی بعد وقتی آرام آرام درگیر آن شدم، دیدم عملیات فنی بسیار پیچیده ای باید زیر این شهر پیش بینی بشود و این موضوع، تمام زمان بندی های من را به هم ریخت و من را به چالش عجیب و غریبی کشاند.

شاه ابراهیمی تصریح کرد: دریک فضای کوچک تک دوربینه ی یک اتاق زیاد مشکلی نیست ولی اگر قرار باشد این حرکت ها از داخل این اتاق خارج بشوند، به شهر برسیم و بعد اتومبیل داشته باشیم وعروسک ها توی این اتومبیل بنشینند و بعد حرکت بکنند، برای عروسک گردان ها آن زیر چه اتفاقی باید بیفتد؟ این موضوع منهای سختی اش برای من خیلی هم جذاب بود که راه حل هایش را پیدا کنم. بسیار کار پیچیده ای است ولی خوشبختانه توانستم راه حل هایی پیدا کنم و به طور مرتب هم با بچه های عروسکی در تماس بودم که بفهمم گیرهای کارشان کجاست و بتوانم آنها را به حداقل برسانم. به نظر می آید تا اینجا خوب پیش رفته است.

طراح صحنه و دکور فیلم « شهر موشها» درخصوص حرکت دوربین و استفاده از نور در این فیلم گفت: این بخش، با دکور واقعی هیچ فرقی نمی کند. من باید جایی برای حرکت دوربین و نور پیش بینی کنم ولی ما یک عنصر دیگر هم داریم که همان عروسک گردان است و خیلی چیزها را به هم می ریزد یعنی یک سری محدودیت با خودش می آورد که روی نوع طراحی تاثیر می گذارد. باید دائم فکر کنم چگونه می شود مشکلات را حل کرد. طبیعتا با مذاکرات پی درپی و مستقیمی که با خانم برومند داشتم و بچه های عروسکی، مخصوصا آقای اعلمی که از باتجربه ترین عروسک گردان ها است، سعی کردم مشکلات را تقلیل بدهم و یکی یکی از سر راه بردارم اما قطعا مشکلات دیگری وجود خواهند داشت که در حین اجرا خودشان را نشان می دهند.

شاه ابراهیمی ویژگی اصلی « شهر موش ها» را لطیف بودن آن دانست و معتقد است: در این طرح، من یک ویژگی را به شدت اعمال کرده ام و آن هم این است که هیچ چیز تیزی دیده نمی شود همه چیز نرم و لطیف است و این هم به خاطر ماهیت موش است، البته موشی که ما در عالم فانتزی با آن سروکار داریم. خطوط تیز همیشه از نظر روانی، حس خشونت و خطر را القا می کنند. حصار یک دیوار را فرض کنید که بالای آن چیزهای تیز قرار داده اند، خودبه خود کسی که آن را می بیند، احساس می کند باید از آن پرهیز کند و وقتی که یک چیز نرم را می بینید احساس می کنید می توانید به آن نزدیک بشوید و به آن دست بکشید. این نگاه، در کل طراحی، اعمال شده است. حتی در جاده ها، جاده ها یکدیگر را قطع نمی کنند، یعنی تقاطع نداریم٬ یک جورِ نرم از کنار هم رد می شوند. در طراحی آکسسوار و اتومبیل ها هم به همین صورت است، دارم یواش یواش لبه های تیز را از بین می برم و به یک چیز نرم و متعادل که لطافت با خودش بیاورد تبدیل می کنم، به هر حال داریم برای کودکان کار می کنیم.

وی درباره وسایل زندگی موش ها و چگونگی تهیه آنها گفت: طبیعتا خیلی خوب می شد اگر می توانستیم چیزهایی را از بازار به دست بیاوریم که اولا از نظر فرم و دوم از نظر اشل و اندازه، مناسب باشند. ولی آنچه تا به حال به دست ما رسیده از هر ده تای آن، سه یا چهارتای آن از نظر اشل و فرم به کار می آیند و بقیه ی آنها را باید بسازیم. بنابراین از تعدادی آکسسوارساز، دعوت به کار کردیم و کارگاه آن دارد راه می افتد. طرح ها، عموما دارد درمی آید و اشل بندی می شوند و مواد مصرفی آنها دارد آماده می شود.

 

 

شاه ابراهیمی درباره مشکلات ساخت دکور « شهرموشها» اظهار کرد: اگر اراده و حمایت مالی باشد همه کارها امکان پذیر است و مشکلی پیش نمی آید. تیم تهیه کننده تا به این جا خیلی خوب پیشرفته است امیدوارم تا انتهای کار هم همین طور باشد. امکانات هم که خوشبختانه تا این جا خوب بوده است.

به گزار ایسنا، گفته می شود، دکورعظیم « شهر موش ها» متشکل از سه طبقه و جاده های پیچ در پیچ در زمینی به مساحت ۱۵۰۰ متر مربع ساخته می شود.

جاده خشونت دوربین ساخت و ساز عجیب و غریبی عروسک کودکان مشکلات موش شهر