به گزارش پارس به نقل از ایسنا، این نویسنده عنوان کرد: دکتر شریعتی می گوید، واژه های جدید باید سه ویژگی داشته باشد؛ یکی این که بار معنایی لازم را که ما می خواهیم، داشته باشد، دیگر این که تلفظش ساده و روان باشد و از لحاظ زیبایی هم زیبا و تحسین برانگیز باشد. لزوما مخاطب باید با معنای کلمه آشنا باشد و دریابد کلمه ای که نویسنده به کار برده، مفهوم را بهتر می رساند، زیباتر از مترادف های قبلی خود است و واژه ای جدید به واژه های ذهنی ما اضافه می کند.

قاسمعلی فراست که روز یکشنبه، ۱۶ تیرماه، در نشست « عصر تجربه» در بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان سخن می گفت، درباره ی ضرورت واژه سازی در داستان، گفت: کار نویسنده این است که کلمات جدید پیدا کند و در داستانش به کار ببرد. من اولین بار که کلمه ی « غم باد» را پیدا کردم، بسیار خوشحال شدم، اما بعد فهمیدم آقای احمد محمود پیش از من آن را به کار برده است.

او افزود: از تعابیری که من به کار می برم، این است که به جای « این پا و آن پا کردن» ، نوشته ام « پا پا کردن» ، یا نوشته ام « جا جُم شد» ؛ یعنی « از جایش جنبید» . آقای علیخانی هم تعریف می کند که در الموت به جای « ترسان لرزان آمد» ، می گویند « پاترس آمد» . این ها واژه هایی است که ما باید با نورافکن در تاریکی به دنبال شان بگردیم، بشنویم، بخوانیم و خودمان هم بسازیم که سومی خیلی هنرمندانه تر است. نویسنده ی حرفه یی باید تعبیرهای جدید و تأثیرگذار به کار ببرد. با این حال اگر این تعبیرها نیاز به توضیح داشته باشند، به درد نمی خورند.