بی‌تابی پیت‌ها

به گزارش پارس به نقل از باشگاه خبرنگاران- بیتا (الهه حصاری) دختر جوانی است که پدرش را از دست داده و به تازگی در یک مطب دندانپزشکی به عنوان منشی مشغول به کار شده است.

مادر بیتا (فریبا کوثری) به طور مخفیانه به عقد موقت مردی به نام ناصر آقا (مجید مشیری) در آمده که صاحب سوپر مارکت همان محل است یک روز یکی از بیماران دندانپزشکی به همراه پلیس وارد مطب شده و ادعا می کند که سه عدد تراول چک پنجاه هزار تومانی از او به سرقت رفته. تراول ها در کیف بیتا پیدا می شود و امیر (حامد بهداد) که همکار بیتا درهمان دندانپزشکی است پیگیر کارهای او برای آزادی اش می شود اما در نهایت می فهمیم که سارق تراول ها خود امیر است و…

بعد از دیدن این فیلم باید به کارگردان آن توصیه کنیم در یک کلاس مبانی فیلم سازی شرکت کند و احتمالا در آنجا متوجه خواهد شد که سینما دستور زبان دارد، قانون دارد، اصول دارد و در کلاس اول آن هر کس ار با اصطلاحاتی آشنا می کنند مثل دکوپاژ و میزانسن و… این که ما دوربین را روشن کنیم و از مکالمه ی دو نفر به سبک روی دست و شلخته فیلم بگیریم معنی فیلمساز بودن نمی دهد بلکه حداقل باید کاری انجام داد که یک کارگر ساختمانی، یک مهندس برق، یک پزشک و یا یک راننده تاکسی بلد نباشد و گر نه تمام دنیا را می توان کارگردان دانست.

(بی تابی بیتا) فیلمی است که انگار بدون حضور کارگردان ساخته شده و حتی فیلمبردار هم که به طور خود جوش و سر خود سر می چرخانده تا هر کس را که در حال دیالوگ است شکار کند حتی او هم کمی سلیقه به خرج نداده.

نباید گفت قاب بندی های این فیلم غلط بود چون به مفهوم قاب توهین می شود بلکه باید گفت این فیلم قاب بندی نداشت. نباید گفت میزانسن ها غلط بود چون به مفهوم میزانسن توهین می شود بلکه باید گفت این فیلم میزانسن نداشت، نباید گفت… دکوپاژ نداشت، نباید گفت… بازی نداشت، نباید گفت… اصلا فیلمی در کار نبود.

ماکه چیزی ندیدیم، شما هم برای حفظ آبروی سینمای ایران لطفا اگر دیده اید-ندیده بگیرید.

در بی تابی بیتا ما با سه جوان مواجهیم (بیتا، بهاره، امیر) که هر سه بی پدر هستند و گرگ صفت بار آمده اند حتی خود بیتا این یعنی جوان نسل امروز همین است ولاغیر، اما چرا؟

چطور به چنین نتیجه آی رسیدیم؟ مادران این جوان ها هر کدام فرزندانشان را مثل خیار به یک مرد هوسباز می فروشند و مردهای این فیلم هم همه یک مشت هوس بازند که وقتی زنی را به کابین خود می برند، حتما باید بی رحمانه و وحشیانه فرزند حتی دختر او را از خانه بیرون کنند و فقط مادر امیر فرزندش را به یک مرد هوسباز نفروخته، که البته نتوانسته چون ظاهرا هشتاد سال سن دارد و کسی طالب او نیست.

حتی آدم های فرعی قصه هم آنرمال و عجیب وغریبند، چون نویسنده نمی توانسته درام را به طور طبیعی پیچیده کند و به ناچار کاراکترها باید با انگیزه های خل و چل وار و فراتر از غلو قصه را به سمت جلو هل بدهند.

بدین ترتیب شخصیت ها بر بستر قصه پیش نمی روند یا آب بر بستر رودخانه پیش نمی رود بلکه آب راکد مانده و این بستر رودخانه است که حرکت می کند. این یعنی سازند ه ی اثر به جای این که آب را حرکت دهد کره ی زمین را حرکت داده و نظم دنیا را بهم زده

توجه کنید؛

ما با چه جهانی در این فیلم طرف هستیم؟ آیاد این اثر آئینه ایست که واقعیت جامعه ار به ما بنماید؟ آیا جامعه ی ما چنین است؟ (پلیس خوب خوب است و این قضیه باج به ممیزی نیست، کار هست، ارزانی هست، قانون های حمایتی هست و… فقط این خود آدم هایند که مریض و روانی و اخلا گرند، به جان هم می افتند همدیگر را می خرند، همدیگر را می فروشند، دنیار را به هم می ریزند و خراب می کنند و…

اسم این اثر را گذاشته۹ بودند (بی تابی بیتا) لابد یهنی بیتا ناراحت و بی تاب است اما در اصل تمام افراد قصه چنین بودند و نه فقط بیتا. مقصر هم جبر زمانه بود نه عاملی اجتماعی. بنابراین نمی توان ساخته ی آقای فرید را اثری منتقدانه در باب اجتماع و مسائل آن دانست بلکه باید از چرخ مکار و فلک کج مدار گله مند بود و از زمانه ی ناسازگار و به عبارتی سر راست تر و خودمانی تر از شانس و اقبال بد.

از طرفی شخصیت های قصه آنقدر عمیق نیستند که اگر اثر را اجتماعی ندانستیم نقد آن را فلسفی بدانیم آدم های این قصه یک مشت آنرمال و روانی هستند که انگیزه هایشان با هم تضارب پیدا می کند و یکسری اتفاق نپذیرفتنی را باعث می شود. آدم نیستند بلکه پیت های کوچک و بزرگی اند که سازنده ی اثر از کنارشان رد شده و به هر کدام لگدی زده تا به سمتی برود. این پر تاب شدگی همان است که در نام و ادعای فیلم بی تابی خواند شده و ما برای اصلاح نام فیلم باید آن را (ی تابی پیت ها) خطاب کنیم.