اقدام هولناک پدر بیرحم

از آن شب تلخ ۲۰ سال می گذرد؛ همان شبی که پدر سه فرزندش را بین مسافران اتوبوس تقسیم کرد. دو دختر و یک پسرش را به سه خانواده مختلف داد تا بتواند با همسر جدیدش زندگی تازه ای را آغاز کند. پدر به دنبال زندگی خود رفت و سه خواهر و برادر هم هر کدام به سرنوشت های مختلف دچار شدند؛ اما یکی از آنها سرگذشتش با بقیه کمی فرق داشت. خواهر و برادر بعد از یک سال درنهایت به مادرشان رسیدند. مادر واقعی شان درست یک سال تمام تلاش خودش را کرد تا بالاخره توانست دو فرزندش را پیدا کند و آنها را از خانواده های جدیدشان پس بگیرد؛ اما از سرنوشت یکی از دخترها خبری نشد و هیچ ردی از او پیدا نشد. دوری او از مادر بیشتر از خواهر و برادرش طول کشید. او  ۲۰ سال تمام از مادر و خواهر و برادرش دور ماند تا اینکه بالاخره از طریق پیج اینستاگرام گمشدگان این دختر توانست مادر و برادر واقعی اش را پیدا کند و آنها را ببیند. لحظه دیدار فرا رسیده بود. مادری که ۲۰ سال تمام انتظار کشیده بود، حالا دختر گمشده اش را در آغوش می کشید. حالا دیگر سه خواهر و برادر به هم رسیده اند و به همراه مادرشان اشک خوشحالی می ریزند. یکی از خواهرها در آلمان زندگی می کند؛ اما او هم از پیداشدن خواهرش بشدت خوشحال است. او بود که از راه دور خواهر کوچکش را جست وجو کرد و در نهایت هم او را پیدا کرد. حالا افسانه ۲۲ ساله بعد از سال ها برادر و مادر واقعی اش را در آغوش کشید. او که در این سال ها معمای دور ماندن از خانواده اش را نمی دانست، تازه متوجه شد که پدرش با او چه کرده است. این دختر جوان ماجرای این ۲۰ سال دوری را روایت کرد:

چند ساله بودی که از مادرت جدا شدی؟

من دو سالم بود. پدرم مرا به یک خانواده دیگر داده بود؛ البته همان خانواده از من نگهداری نکرد، من دست به دست چرخیدم تا بالاخره یک خانواده سرپرستی مرا بر عهده گرفت و من در کنار آنها بزرگ شدم.

در این مدت می دانستی که چه اتفاقی برایت افتاده است؟

نه؛ نمی دانستم چه شده است. خانواده ام این موضوع را به من نگفته بودند تا ناراحت نشوم. نمی خواستند بدانم پدرم چه بلایی سرم آورده است و اینکه فکرم مشغول خواهر و برادرم شود؛ فقط می دانستم که فرزند اصلی این خانواده نیستم و آنها مرا از سن دو سالگی به بعد بزرگ کرده اند.

هیچ وقت کنجکاو نشدی که خانواده اصلی ات را پیدا کنی؟

هر بار از خانواده ام درباره آنها می پرسیدم، سکوت می کردند. من هم چون هیچ اطلاعاتی نداشتم، هیچ وقت پیگیری نکردم. گاهی اوقات به آنها فکر می کردم ولی نمی دانستم آنها چه کسی هستند و من چطور به دست این خانواده رسیده ام.

در این مدت از زندگی ات راضی بودی؟

بله؛ خانواده ای که مرا بزرگ کرد، بشدت مهربان بود. آنها به من حتی بیشتر از فرزندان خودشان محبت می کردند؛ هر چه می خواستم برایم فراهم بود. آنها مومن و با ایمان بودند و باعث شدند که زندگی خیلی خوبی داشته باشم. پدر و مادرم را خیلی دوست دارم و همیشه قدردان محبتشان خواهم بود.

دانشگاه هم رفتی؟

در حال حاضر سال آخر رشته عمران هستم و اگر بشود می خواهم تحصیلاتم را ادامه بدهم.

خواهر و برادر ناتنی هم داری؟

بله؛ زمانی که این خانواده سرپرستی مرا بر عهده گرفت، خودشان یک دختر و پسر داشتند؛ یعنی من یک خواهر و یک برادر ناتنی هم دارم که آنها را هم دوست دارم.

چطور شد که مادر، خواهر و برادر واقعی ات را پیدا کردی؟

یک روز ادمین پیج گمشدگان با من تماس گرفت. او پشت تلفن تمام واقعیت ها را گفت. اینکه پدرم چطور مرا از مادرم و خواهر و برادرم جدا کرده است. تمام اتفاقات را برایم تعریف کرد و از من خواست به دیدار مادر و برادرم بروم. اول حرف هایش را باور نکردم، ولی او گفت در این دیدار آنها مدارک لازم یعنی شناسنامه هایشان را می آورند تا موضوع برایم ثابت شود. من هم چون دیدم صحبت هایش به واقعیت نزدیک است، به دیدار مادر و برادر واقعی ام رفتم.

آنها چطور تو را پیدا کرده بودند؟

زمانی که وارد این خانواده شدم، پدر و مادرم اسم و فامیلی مرا تغییر ندادند. با همان اسم خودم مرا وارد شناسنامه هایشان کردند. برای همین آنها هم از طریق ثبت احوال توانستند مرا پیدا کنند.

وقتی متوجه سرگذشتت شدی، چه احساسی داشتی؟

شوکه بودم. باور نمی کردم که پدرم چنین کاری کرده باشد. موضوع را به خانواده ام گفتم و آنها هم حرف های آن زن را تأیید کردند. در این مدت همیشه حس می کردم که مادرم باید زن خوبی باشد. با خودم می گفتم سرنوشتم هر چه بوده باشد، مادرم خوب بوده؛ یک مادر نمی تواند فرزند کوچکش را رها کند. برای همین همیشه تصویر خیلی خوبی از مادر واقعی ام در ذهنم بود. وقتی ماجرای اصلی را فهمیدم، متوجه شدم که حس هایم غلط نبوده و مادرم در این ماجرا بی تقصیر بوده است. او چندین سال را به دنبال من گشته بود.

حالا که مادر واقعی ات را پیدا کردی، می خواهی چه کار کنی؟

برادرم را دیدم و با خواهر واقعی ام هم صحبت کردم. او در آلمان زندگی می کند. مادرم را هم در آغوش گرفتم. حالا دیگر معمای ذهنم حل شده و می توانم راحت تر زندگی کنم ولی به هیچ وجه نمی توانم خانواده ای که مرا بزرگ کرده اند را رها کنم. از حالا به بعد دو خانواده دارم.

مادرم دیگر گریه نمی کند

باور نمی کرد خواهرش را پیدا کند. سال ها به دنبال او گشته بود. همیشه در ذهنش برایش سوال بود که خواهر کوچکترش الان کجاست، چطور زندگی می کند. این فکر را که نکند خواهرش در عذاب باشد، او را رها نمی کرد، حتی نمی دانست که خواهرش مرده یا زنده است، اما حسی درونی به او می گفت که خواهر کوچکش گوشه ای زندگی اش را می کند تا اینکه بالاخره این دوریه ۲۰ساله به پایان رسید. شهرام ۲۸ ساله درباره این ماجرا می گوید: «من ۸ساله بودم، آرزو ۴ساله و افسانه هم دوسال داشت که پدرمان ما را بین مسافران یک اتوبوس تقسیم کرد. پدر و مادرم از هم جدا شده بودند. حضانت ما با پدرمان بود. اما پدرم بعد از آشنایی با یک زن تصمیم عجیبی گرفته بود. آن زن شرط کرده بود درصورتی با پدرم زندگی می کند که ما نباشیم. پدرم هم ما را به یک اتوبوس برد و شبانه هرکداممان را به یک نفر داده بود. من و آرزو را یک خانواده برده بودند، ولی افسانه دست به دست چرخیده بود. بیچاره مادرم، یک سال زحمت کشید تا بالاخره توانست من و آرزو را پیدا کند، اما هرچه گشت، نتوانست افسانه را پیدا کند. خواهرم ناپدید شد و هیچ وقت نتوانستیم او را پیدا کنیم. ما از او دور ماندیم و در این مدت حتی نمی دانستیم افسانه کجاست. مادرم گهگاهی گریه می کرد و می گفت دخترم الان کجاست، چطور زندگی می کند. تمام دعای ما این بود که افسانه زندگی خوبی داشته باشد و در رنج و عذاب نباشد. وقتی رنج مادرم را می دیدم، خیلی عذاب می کشیدم. هم من، هم آرزو خیلی دوست داشتیم افسانه را پیدا کنیم تا اینکه آرزو با پیج گمشدگان آشنا شد. موضوع خواهرم را مطرح کرد و آنها هم مشخصات افسانه را گرفتند، خیلی ناامید بودیم. با این حال آرزو مرتب از آلمان پیگیر این ماجرا بود. عوض نشدن اسم و فامیل افسانه خیلی به ما کمک کرد. ادمین آن پیج از طریق ثبت احوال بالاخره توانست خواهرم را پیدا کند. خودش با او صحبت کرد و ماجرا را گفت. باورمان نمی شد. افسانه پیدا شده بود. با او دیدار کردیم. خواهرم دانشجو است و خدا را شکر زندگی خوبی دارد. همین باعث آرامش و اطمینان خاطر مادرم شد. دیگر مادرم نگرانی ندارد. او دیگر اشک نمی ریزد. حالا دیگر همه فرزندانش کنارش هستند. از پدرم هم هیچ خبری نداریم. هیچ وقت هم سعی نکردیم از او خبری بگیریم.»