زنان ایران به بهای اندکی قاتل جان خود می‌شوند

این روزها اگر گذرتان به متروی تهران خورده باشد، کم نیستند خانم‌هایی که لوازم آرایش به دست در ایستگاه‌های مترو می‌چرخند و تبلیغ ابزارآلات آرایشی را می‌کنند که همگان بر قاچاق بودن آن اذعان دارند اما صدایی از کسی برنمی‌آید و این رویه همچنان ادامه دارد.

هرچند زنان دستفروش مترو بر این امر تاکید دارند که کالاهای خود را از بازار تهران تهیه کرده‌اند اما کیست که نداند با افزایش سرسام‌آور دلار بعید است که کالای جنس اصل در اختیار آنان با این قیمت قرار گیرد و تنها گزینه باقیمانده فروش کالاهای فیک و چینی به اسم کالای اصلی است.

فروش لوازم آرایشی قاچاق در حالی صورت می‌گیرد که نه تنها مسئولان متروی تهران پاسخگوی این امر هستند و نه ستاد مبارزه با قاچاق مواد و کالا برای این مشکل راهی پیدا می‌کند و سلامت مسافران مترو در پاسکاری میان مسئولان مترو فراموش می‌شود.

در این شرایط در وهله اول این مردم هستند که باید نسبت به فروش چنین کالاهایی اعتراض کنند و خواستار توقف فروش آنان شوند اما متاسفانه عدم فرهنگسازی لازم برای مقابله با تهاجم فرهنگی تبلیغ شده در ماهواره‌ها در کنار پایین بودن سطح اقتصادی مردم که برای تهیه نان شب خود نیز محتاج هستند، موجب افزایش تقاضا در مترو برای خرید این صنف کالاها شده است.

در نتیجه دستفروشان مترو به این فروش پرسود ادامه داده و تمام دردسرهای این شغل را در کنار درآمد فراوانش به جان می‌خرند و مسافران بی خبر از همه جای مترو نیز به خیال آن که کمکی به این زنان سرپرست و تنها کرده باشند، پول خود را به بهای جان خود در ازای خرید لوازم آرایشی مصرف می‌کنند که نه تنها هیچ تضمینی برای کیفیت آن وجود ندارد بلکه به گفته کارشناسان بسیاری از این لوازم آرایش حاوی مواد سربی هستند و عملا زنان ایران به بهای اندکی قاتل جان خود می‌شوند.

هرچند این مرگی نیست که یک شبه صورت گیرد و به عبارت صحیح‌تر روزی هزاربار فرد را می‌کشد کما اینکه کمترین ضرر استفاده از چنین وسایلی خرابتر شدن وضعیت پوست باشد اما در نهایت رواج این مساله موجب وارد شدن آسیب‌های اساسی به سلامت زنان ایرانی است.

فروش لوازم آرایشی قاچاق و بعضا حاوی مواد سربی در متروی تهران در حالی صورت می‌گیرد که نه تنها مسئولان متروی تهران پاسخگوی این امر هستند و نه ستاد مبارزه با قاچاق مواد و کالا برای این مشکل راهی پیدا می‌کند، هر دستگاه این مساله به را به دیگری محول می‌کند و سلامت مسافران مترو در پاسکاری میان مسئولان مترو فراموش می‌شود.

در این شرایط عملا نظارتی بر عملکرد دستفروشان مترو وجود ندارد و اگرچه در این مجال موضوع مدنظر ما بررسی فروش لوازم آرایش قاچاق و فیک در متروی تهران است اما کم نیستند دستفروشان دیگری نیز که با فروختن روسری ، دستمال و لباس‌های زنانه ‌آرامش را در روزهای شلوغ از واگن‌های مترو گرفته‌اند و مترو این روزها به بازار سیداسماعیلی مبدل شده است که در آن از شیرمرغ تا جان آدمیزاد یافت می‌شود، با این تفاوت که جان و آرامش روان آدمی در این میان هیچ اهمیتی برای مسئولان مترو ندارد و این رویه همچنان ادامه دارد.

در پایان باید گفت در سایه عدم نظارتی که بر متروی تهران وجود ندارد، سیل دستفروشانی که به خاطر بیکاری به دستفروشی در مترو روی آورده‌اند در حال افزایش است و  این مساله حتی به واگن آقایان نیز تسری پیدا کرده است تا جایی که بعید نیست چند روز دیگر دستفروشان مترو به مسافران بگویند که توقف بیجا مانع کسب است و عملا این مردم هستند که باید مترو را به دستفروشان بسپارند و از آن به دلیل آرامشی که ندارد متواری شوند.