پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- علیرضا کمیلی- از آفات و مریضی های خاص نخبگان تهران، توهم مدیریت ایران- و بلکه جهان! -  است که از حس مرکزیت و مدیریت بودجه و محوریت در برنامه ریزی و... ناشی می شود!

می گویم «توهم» چون براستی بسیاری از نخبگان - حتی باصطلاح حزب اللهی- خاصیتی جز سندنویسی و تهیه راهبردهای کلی ندارند که عمده این کاغذها در مقام عمل به چیزی دیگر تبدیل میشوند!

از آنجا که گفتمان سازی پیوست اصلی این سندها نیست، خاصیت آنان در حد مکتوبات زیبا می ماند و در بدنه مملکت جاری نمی شود!

تازه این در حالتی است که آنان شناخت واقعی از  مسایل کشور داشته باشند و از ابزار تعمیم و تخیل ذهنی در تهیه سند بهره نبرده باشند!

جالب اینکه بسیاری از مراکز تهرانی، متوهمانه در مدت زمانهای کوتاه در عرصه های مختلف، سند راهبردی تهیه می کنند و از این رفتار خود هم بشدت خوشحال هستند!

نخبگان سند راهبردی علیرضا کمیلی مدیران تهرانی