پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- اکبر نبوی- پس آنکه برف بارید، من هم مثل همه خوشحال شدم و با انتشار سه پست در گنجه، این خوشحالی را ابراز کردم. اما از یک موضوع بسیار مهم غفلت کردم. فراموشم شد که این برف نسبتا سنگین و پرحجم، از دریچه نگاه بی خانمان ها، کارتن خواب ها و مردم فقیری که وسایل گرمایشی مناسب ندارند، می تواند جور دیگری باشد.

ما خرسندیم، اما آنها چه؟ آنها هم می توانند همچون ما از بارش برف شاد باشند؟

ای کاش زمانی که در باره ی خوشآمد به برف می نوشتم، این موضوع را هم به خود و دیگران متذکر می شدم که بیاییم (اگر می توانیم) در این هوای سرد و این یخبندان، برای انسان های فاقد سرپناه، و ... چتر محبتی بگسترانیم و لباس گرم و پتو و غذا و ... به آنها برسانیم. ایشان، هموطن و همشهری ما و حتی ممکن است هم محله ای و همسایه ما باشند. هنوز برای این کار درست و انسانی دیر نشده است.