کدام جریان، پرچمدار گفتمان حضور اجتماعی زن؟

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مرتضی فیروزآبادی- 1- یکی از مشکلات کشور، فقدان جرات در تصمیم‌گیری و دست روی دست گذاشتن است. یعنی تصمیم‌گیری برای یک مسئله را آنقدر به تاخیر می‌اندازیم که دیگران به آن مسئله پاسخ می‌دهند؛ حالا یا پاسخ غلط و یا درست! و معمولا با هزینه زیاد برای نظام.

مبحث زن یکی از این مسائل است. در این مبحث به یک طرف مسئله یعنی اهمیت نقشِ زن در تربیت فرزند، به عنوان یکی از مهم‌ترین امور عالم و به‌تبع آن اهمیت خانه‌داری، توجه گفتمانی انجام شده است.

2- اما با طرف دیگر بحث، یعنی مقوله اشتغال زن ، برخورد انفعالی کرده‌ایم. صرفا گفته‌ایم: مخالف نیستیم اما شان خانه‌داری مهم‌تر است و اشتغال به شرطی خوب است که وظایف مادری را خدشه دار نکند!

لیکن در همین مقوله، خیلی از مباحث را حتی در سطح گفتمان تبیین نکرده‌ایم. 

3- مهم‌ترین مقوله ای که از نظر گفتمانی در تبیین آن غفلت شده، مسئله حضورِ اجتماعی زن است.

جبهه انقلاب تاکنون می‌بایست پرچمدار گفتمان حضور اجتماعی زن می‌شد، آن را تبیین می‌کرد و از حیث گفتمانی توسعه می‌داد؛ چرا که حضور اجتماعی زنان یک امر اصیل، انقلابی و مورد نیاز است.

طبیعی به‌نظر می‌آید که حضور اجتماعی، الزاما  به معنای اشتغال زن و یا مغایر با وظایف مادری نیست. این گفتمان اگر درست انجام می‌شد، نقطه خلایی را باقی نمی گذاشت تا با ادبیات برابری جنسیتی و یا ایجاد مطالبه اشتغال زنان و امثال آن توسط مکاتب دیگر پر شود. 

4- البته مهمتر از سطح گفتمان، برنامه‌ریزی و اجرایی کردن آن است. جبهه انقلاب هنوز نتوانسته در آن کار اول یعنی تاکید بر اهمیت مسئله مادری و خانه‌داری، لوازم اجرایی متناسبش را در کشور فراهم نماید؛ به عنوان مثال همچنان مسئله احتساب خانه داری به عنوان شغل و نیز مسئله بیمه زنان خانه دار به درستی حل و فصل نشده است. 

5- البته باید تاکید کرد که اگر چه نیاز اصلیِ مسئله حضور اجتماعی زن، توسعه گفتمانی است لیکن تحقق عینی این مسئله فراتر از توسعه گفتمانی اهمیت دارد. باید برای این موضوع فرآیندها و سازوکارهای لازم در کشور ایجاد شود و حتی در صورت لزوم باید نهادهایی تشکیل شود و قوانینی که موانع موجود را برطرف نماید، به تصویب برسد. 

مهم آن است که درک کنیم این موضوع یک سرفصل مهم کاری مغفول است که عدم پرداختن به آن میدان را برای جولان جریانِ غرب گرا باز می‌کند.