اصولگرایی مُرد، زنده باد اصولگرایی!

وحید ایمانی نوشت:

چهارده سال پیش، زمانی که جریان راست از نفس افتاده بود  و شعار " آزادی اندیشه با ریش و پشم نمیشه" جامعه را فراگرفته بود، به میدان انتخابات آمد.

کار سختی بود؛ مدعیان جناح راست آن موقع نه شجاعت ورود در عرصه انتخابات را داشتند و نه جایگاه شورا را مثل حالا انقدر مهم میدانستند؛ چون شورا محل تعامل و رویارویی با مردم بود و برای کسانی که عادت داشتند مردم را از پشت شیشه های دودی و ضدگلوله اتوموبیل هایشان تماشا کنند، این جایگاه آنچنان جذابیتی نداشت.

راستی ها نه در مجلس و نه در دولت هیچ سهمی نداشتند و رسانه های پرمخاطب بطور کامل در دست جریان رقیب بود و فضای ذهنی جامعه را به هر سو که میخواستند سوق میدادند.

دوم خردادی ها پا را فراتر گذاشته بودند و حرفهای جدید میزدند: عبور از خاتمی! عبور از خاتمی را در کلام به عبور از سیاستهایش عنوان میکردند، اما هدف چیز دیگری بود.

در شورای یکدست اصلاح طلب اول تهران هر روز یک دعوا و جنجال جدید بود، هرچند وقت یکبار یک شهردار یا یک رییس جدید؛ و این مناقشات به حدی رسید که رئیس جمهور اصلاح طلب هم به ستوه آمد و شورای اول منحل شد.

این مقدمه برای بازگشت به چهارده سال پیش و مرور فضای روز جامعه بود.

حالا در این شرایط، حضور در انتخابات، شهامت و شجاعتی خاص میطلبد.

مهندس مهدی چمران وارد عرصه میشود؛ برای مردمی که از شعار خسته شده اند "رایحه خوش خدمت" را عرضه می کند. مشارکت مردم نسبت به انتخابات گذشته کم است ولی او و همراهانش برنده انتخابات میشوند.

راستی ها نور امیدی در دلشان زنده میشود و امیدوار میشوند که شاید بتوانند دوباره سکان مدیریت اجرایی کشور را به دست بگیرند!

شورای دوم شهرداری را به مردم معرفی کرد از جنس مردم، درکنار مردم، شهرداری دست یافتنی! چیزی که مردم تهران پیش از آن لمسش نکرده بودند!

مهدی چمران با مدیریتش خون را به جسم از پا افتاده جریان راست برگرداند و نام جدیدی بر پیکر آن گذاشت، او ابداع کننده نام اصولگرایی شد و از ساختمان بهشت، تمام معادلات جریان سیاسی و رسانه ای روز کشور را تغییر داد.

اگرچه ۱۴ سال بر مسند رئیس شورای شهر بود ولی او مردی رئیس جمهور ساز بود.

امروز  او از شورا خداحافظی کرد و به موسسه نشر آثار شهید دکتر مصطفی چمران بازگشت، به همان جایی که چهارده سال پیش ازش آمده بود، با همان لباس ساده و همان میزان دارایی!

روزی که آمد اصولگرایی زنده شد و حالا با رفتنش اصولگرایی مرد!

خدا نگهدار مرد رئیس جمهور ساز بی مدعا ...

راستی؛

"اصولگرایی مرد، زنده باد اصولگرایی!"