به گزارش پارس به نقل از ایسنا، محمدرضا رحمانی معروف به مهرداد اوستا سال ۱۳۰۸ در بروجرد به دنیا آمد. با استعداد فراوانی که در شاعری داشت، با تشویق معلمانش از کلاس پنجم ابتدایی شعر می گفت. در ۱۲ سالگی به تهران آمد و لیسانس الهیات و فوق لیسانس فلسفه اش را از دانشگاه تهران گرفت.

اوستا علاوه بر شاعری، در زمینه ی فلسفه، موسیقی و ادبیات فارسی هم فعالیت داشت. وقتی ۲۵ ساله بود، در دانشگاه تهران به تدریس فلسفه، تاریخ هنر، روش تحقیق و تاریخ موسیقی مشغول شد. مدتی هم به خاطر سرودن شعرهایی مخالف با رژیم شاه دستگیر و زندانی شد.

از اوستا بیش از ۴۰ اثر تحقیقی و تألیفی در زمینه ی ادبیات و هنر به جا مانده است. اولین اثر او تصحیح دیوان سلمان ساوجی بود. « از کاروان رفته» هم اولین دفتر شعر اوستا بود که آن را در ۲۲ سالگی منتشر کرد.

« حماسه ی آرش» ، « شراب خانگی ترس محتسب خورده» و « امام، حماسه ای دیگر» از دفترهای شعر اوستا هستند. او آثاری هم به نثر دارد که از میان آن ها می توان به « پالیزبان» ، « از امروز تا هرگز» و « تیرانا» اشاره کرد. اوستا از میان قالب های شعری علاقه ی خاصی به قصیده داشت و سبکش به شیوه ی شاعران خراسانی از جمله ناصرخسرو و خاقانی نزدیک بود.

او معتقد بود، « یک هنرمند باید فرزند زمان خود باشد و اگر خود نیازمندی های زیادی از نظر مالی ندارد، باید آن قدر روحیه ی حساس و تأثیرپذیری داشته باشد که دردها و نیازمندی های اکثریت مردم را درک کند و آینه ی گویای رنج و شادی مردم زمان خود باشد. »

با پیروزی انقلاب اسلامی مدتی در وزارت فرهنگ و آموزش عالی، دانشگاه تهران و مجتمع عالی هنر مسؤولیت داشت. پس از تشکیل جلسات شعر حوزه هنری، اوستا در آن جمع حضور یافت و تأثیر بسزایی در شعر دهه ی اول انقلاب گذاشت.

اوستا با دستگاه ها و گوشه های موسقی ایرانی آشنایی داشت و نیم ساعت بعد از زمانی که در تالار وحدت چشم از جهان فروبست، در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران کلاس « تاریخ موسیقی» داشت.

مهرداد اوستا ۱۷ اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۰ بر اثر عارضه ی قلبی درگذشت.

آموزش عالی ادبیات انقلاب پیروزی انقلاب اسلامی جهان دانشگاه تهران شادی شعر موسیقی وزارت فرهنگ